به گزارش مهر ، حاصل فعاليت چند ساله انتشارات نمايش به عنوان تخصصي ترين انتشارات تئاتر كه وابسته به مركز هنرهاي نمايشي است، تعداد بسياري كتاب در اين حوزه است كه سعي داشت دست كم بيشتر بخش هاي تئاتر اعم از نمايشنامه ، تئوري بازيگري ، كارگرداني ، طراحي صحنه و لباس ، ترجمه و بسياري ديگر از حيطه هاي تئوري تئاتر را در برگيرد.
علاوه بر اينها انتشارات نمايش ، مجله نمايش، فصلنامه تئاتر و ويژه نامه اكثر جشنواره هاي تئاتر را در اين چند ساله منتشر كرد.
پس با چنين كارنامه اي نمي توان فعاليت مدير و گروه قبلي انتشارات نمايش را ناديده گرفت اما واقعيت اين است كه اين انتشارات از مسائلي رنج مي برد كه مديرت ، برنامه ريزي و هماهنگي جدي تري را مي طلبيد
.
شايد قصد و غرض گردانندگان انتشارات نمايش فروش و سود دهي از اين انتشارات نبود اما به هر حال بايد پذيرفت كه كتاب اگر براي رسيدن به دست مخاطب داراي برنامه ريزي و ساماندهي منظم نباشد بي شك چندان به چشم نمي آيد و بخش اعظم تلاش مولف يا مترجم و سرمايه گذار به هدر مي رود و اين مساله اصلي ترين ضعف انتشارات نمايش در دوره پيش بود .
اگر حتي دليل گردانندگان اين انتشارات مبني بر عدم سرمايه گذاري براي فروش را هم بپذيريم ، وقتي با كتابخانه هاي خالي از كتاب بيشتر انجمن هاي نمايش شهرستان ها برخورد كنيم باز مي بينيم كه مسوولين حتي در پخش داخلي انجمن ها هم موفق نبوده اند و اين حداقل كاري بود كه گردانندگان اين انتشارات دولتي مي توانستند بكنند و نكردند.
گواه اين مدعا انبار هاي مملو از كتاب مركز هنرهاي نمايشي و جوانان شهرستاني نامه به دستي است كه در راه رو هاي اين مركز به دنبال امضا براي دريافت تنها يك جلد از هر كتاب اين انتشارات هستند.
مدير جديد اين انتشارات در بدو ورود مي تواند از راهرو ورودي مركز، كتاب هاي انباشته شده را ملاحظه كند تا انبار ها و اتاق هاي ديگر مركز هنرهاي نمايشي . پس به نظر مي رسد قبل از هر چيز و انتشار حتي يك كتاب توسط اين انتشارات بايد وضعيت كتب انتشار شده و پخش نشده قبلي مشخص شود و در اين ميان نبايد فقر شديد مطالعاتي و عدم دسترسي هنرمندان شهرستاني را به اين كتب از ياد برد .
شايسته نيست كه يك تئاتري شهرستاني كه ساعت ها رنج سفر را از شهري دور بر خود هموار ساخته تا كتابي را براي ديگر تئاتري هاي شهرش به ارمغان ببرد با پائين و بالا رفتن ها و در نهايت يك جلد كتاب روبرو شود . و اين در حالي است كه تئاتري هاي شهرستان سهم عمده اي از تئاتر اين مرز و بوم را دارا هستند و با حداقل امكانات ، چراغ بي رمق تئاتر را در شهرهاي دور و نزديك روشن نگه داشته اند.
نكته ديگري كه در روند چاپ و انتشار كتب ادبيات نمايشي و نمايشنامه هاي اين انتشارات كمبود آن احساس مي شد عدم شناسايي و معرفي آثار نويسندگان شهرستاني بود . هر چند يكي دو مجموعه با عنوان نمايشنامه هاي يك شهر خاص به چاپ رسيد اما با توجه به اينكه آن هم فقط از يك نويسنده و يك شهر بود خود جاي سوال داشت .
به گزارش مهر ، خوشبختانه اين سال ها با وجود جوايز و كوچ هاي هنرمندان شهرستان به تهران و فعاليت اين افراد در تئاتر مركز نبوغ و استعداد جوانان شهرستاني بركسي پوشيده نيست و جا دارد كه نه تنها در بخش نمايشنامه بلكه در بخش هاي تئوري و ترجمه هم از اين قشر استفاده شود و به نظر مي رسد با وضعيت حاكم بر نشر كتب تئاتري كه حتي ميدان براي حرفه اي هاي اين حيطه هم فراهم نيست ، انتشارات نمايش تنها اميد پژوهشگران و نويسندگان جوان باشد.
بايد ديد مسئول جديد انتشارات نمايش كه خود نمايشنامه نويس هم هست چه تدبيري براي اين مهم مي انديشد و به آثار چه نويسندگاني بيشتر توجه خواهد داشت و اين دومي مهمترين، حساس ترين و بحث انگيز ترين مقوله در مديريت اين انتشارات است كه در همان چند كتاب اول بي شك خود را نشان خواهد داد .
اميد كه انتشارات نمايش به هر مقوله اي به اندازه نياز جامعه تئاتري بها بدهد و فراموش نكند كه عمده فعاليت قبلي اين انتشارات در زمينه پژوهش ها و تحقيق هايي صرف شد كه بي شك با همه ارزش و اهميت شان مساله تئاتر امروز ما نيست.
نظر شما