به گزارش گروه دين و انديشه "مهر" واژه دين و عرفان هر دو براي مصداقهاي گوناگون به كار مي روند. اين مصداقها گاهي با هم يكي هستند مانند دين و عرفان هندي. و گاهي گرچه با هم تطبيق داده مي شوند اما در نهاد و جوهرشان يكي نيستند مانند دين اسلام و عرفان اسلامي.
اگرچه عرفاي اسلام عرفان را باطن دين و حقيقت را مغز شريعت مي شمارند اما اكثريت قريب به اتفاق علما و فقهاي سني و شيعه عرفان و تصوف را در مفهوم و مصداق با اسلام يكي ندانسته اند. بر خلاف گروه اول كه هيچ گونه دينداري را بجز با عرفان درست نمي دانند گروه دوم هر گونه تمايل به عرفان و تصوف را به منزله بي اعتنايي به دين دانسته اند.
كتاب "پژوهشي در نسبت دين و عرفان" اثر دكتر يحيي يثربي، استاد فلسفه و عرفان دانشگاه علامه طباطبايي، نتيجه توجه به اين مسئله حساس است كه امروزه به صورت جدي مورد توجه قرار گرفته است.
پديد آورنده اثر بر آن است كه با يك نگرش تحقيقي، بدور از جانبداري بي دليل از موضع دو گروه ياد شده به مسئله نگريسته و درباره نسبت دين اسلام و عرفان اسلامي نظر خود را كه نتيجه اين نگرش تحقيقي است ارائه دهد.
كتاب "پژوهشي در نسبت دين و عرفان" از 9 فصل تشكيل شده است كه برخي از عناوين اين فصول عبارتند از: منشاء معرفتي عرفان و دين، هستي شناسي دين و عرفان، انسان شناسي دين و عرفان، بعثت و هدايت، مباني اخلاق و رفتار در عرفان و دين، خلافت و ولايت از نظر عرفان و دين.
نظر شما