به گزارش خبرنگار تئاتر "مهر" ، " كاغذ بازي" نمايشي به كارگرداني سميرا سينايي است كه اين روزها در تالار اصلي مولوي اجرا مي شود. اين نمايش كه در بيست و سومين جشنواره تئاتر فجر نيز به اجرا درآمد، يك اجراي پرفورمنس است.
سينايي در اين نمايش با استفاده از حركات فرم خاص و عناصر بصري ويژه سعي كرده است، فضايي شاعرانه و حسي خلق كند.
خسرو محمودي در صحنه اي از نمايش "كاغذ بازي"
سميرا سينايي كه امروز در جمع خبرنگاران حضور داشت، گفت: نمايش من مبتني بر فرم و حس است. اگر حس نباشد اصلا تمايلي به تئاتر كاركردن ندارم. من به دنبال تصوير و جنبه هاي عيني در نمايش خود هستم.
اين كارگردان در ادامه افزود: من نيز ممكن است داستانهايي براي گفتن در درون خود داشته باشم، اما در تئاترم بيشتر به تصوير و جنبه هاي بصري اهميت مي دهم.
سينايي همچنين در مورد علت تأكيد خود بر فرم و پر فورمنس در اجراي " كاغذ بازي" تصريح كرد: من دانش آموخته تئاتر با گرايش طراحي صحنه هستم و هميشه به عناصر تجسمي تئاتر توجه ويژه اي دارم. دراين كار نيز مايل بودم تئاتر را تجسمي ببينم. هرچند كه تمايلي به دوري از كلام نداشتم، اما به دنبال فرم خاصي در اجرا بودم.
اين كارگردان جوان كه پيش از كارگرداني، بازيگري تئاتر را نيز با حضور در نمايش هاي " من به باغ عرفان" پري صابري و آثاري از بهرام عظيم پور و حميد فرخ نژاد و " دايره گچي قفقازي " حميد سمندريان تجربه كرده است، بازي در اين نمايش ها، به ويژه نمايش " من به باغ عرفان " را براي رسيدن به اين سبك خاص مؤثر دانست و خاطر نشان كرد: در هنگام بازيگري همواره ذهنم به دنبال جمع كردن صحنه، لباس و بازي در قالب يك فرم خاص بود.
كارگردان " كاغذ بازي" ضمن رد اين انتقاد كه در نمايش او منطق وجود ندارد، اظهار داشت: مگر ما در زندگي خود چقدر به دنبال منطق هستيم. من سعي كرده ام تمام حركات بازيگرانم را از جامعه بگيرم و معتقدم در تئاتر بايد به شعر رسيد. فكر نمي كنم ايرادي داشته باشد كه در تئاتر، خودمان را رها كنيم و زياد به دنبال منطق نباشيم.
وي در مورد علت استقبال كم تماشاگران از نمايش هاي خاص و پر فورمنس گفت: اينكه ما تئاتري را نمي فهميم، دليل بد بودن نمايش نيست. من فكر مي كنم علت آن نبود تنوع و گستردگي در تئاتر و كم ديدن ماست. تئاتر ما گسترده نيست و عادت كرده ايم هرگاه نمايشي مطابق ميل و سليقه شخصي مان نيست، بگوييم اين نمايش اثر بدي است.
اين كارگردان در ادامه يادآور شد: اين تفاوت سليقه طبيعي است. من هم از نمايش هاي تعريف شده داستان دار با اجراي متوسط خوشم نمي آيد و هرگاه به ديدن اين نوع تئاتر ها مي روم احساس پيري مي كنم. من در راه ايجاد اين نوع تئاتر در ايران نخستين گام را برداشته ام و دوست دارم اين تجربه مبناي تجربه هاي آينده ام در كار كارگرداني تئاتر شود. شخصي بودن آن را دوست دارم و از شما مي خواهم اجازه بدهيد يك عنصر شخصي در كارم براي خودم داشته باشم.
وي اظهار داشت: طراحي صحنه در تئاتر ايران مرده است و اصلا حرفي براي گفتن ندارد. اين مساله برخلاف جريان تئاتر در ساير كشورهاي جهان است كه طراحي صحنه در تئاتر جايگاه خود را دارد.
كارگردان "كاغذ بازي" استفاده از 7 لته در صحنه را به خاطر تأكيد خود بر عدد 7 ندانست و تصريح كرد: به دليل مشكل عبور و مرور و شكل تالار مولوي مجبور به استفاده از 7 لته شدم .
وي درمورد استفاده ازرنگ سياه و سفيد نيز توضيح داد: اصرارم در استفاده از رنگ سفيد به علت هم رنگ بودن آن با رنگ كاغذ بود و رنگ سياه را به عنوان مكملي به كار بردم كه اگر نباشد، سفيد ديده نمي شود.
سنايي امكانات طراحي صحنه در تئاتر ايران را بسيار اندك و محدود دانست و گفت: من براي ساخت لته هاي سياه كارم مجبور شدم دو هفته زمان صرف كنم. لته ها شكاف داشت و ما با مشكل فراواني مواجه شديم. به نظرمن، همين شرايط موجب مي شود كه كارگردان وقتي توانايي فضا سازي خوب را ندارد، به دنبال داستان در تئاتر برود.
سميرا سينايي - كه فرزند خسرو سينايي كارگردان شناخته شده سينماي ايران از همسر مجاري اوست - خاطرنشان كرد: موسيقي نمايش " كاغذ بازي " را از موسيقي فيلمهاي پدرم انتخاب كرده ام.
خسرو محمودي يكي از بازيگران اين نمايش نيز بازي بدون بيان را يك بازي سخت خواند و گفت: وقتي حس بيان از بازيگر گرفته شود، بازيگر بايد تمام حس خود را روي بدنش متمركز كند و اين كار دشواري است. اما من و خانم سينايي در اين كار همفكر بوديم و طرح داستان اين نمايش به من كمك كرد تا براساس ذهنيت خودم از حركات روزمره جامعه به فرم اجرايي خاص برسم.
اين بازيگرافزود: فرم در كشور ما به تكرار رسيده و ما حركات فرم يك نمايش را با اسم افراد مشخصي كه حركاتشان در تئاتر كليشه شده است بر زبان مي آوريم. به نظر من، بايد از اين قالب ها بيرون آمد و آن را خاص خودمان كنيم.
نظر شما