برابري ؛ راه گمشده اليزه

بيش از چند روز است كه مقامات كشوري و لشكري فرانسه پشت درهاي بسته و باز به دنبال يافتن راه حل براي برون رفت از بحران هاي دو هفته اي اخير هستند .

فرانسه درگذشته نيز به دفعات شاهد اعتراضات سنديكايي و حقوق بشري سمبليك بوده است.اما نا آرامي ها و اعتراضات اخير كه همچنان پس از گذشت دو هفته ادامه دارد، داراي ماهيتي اعتراضي نسبت به عملكرد تبعيض آميز سياستمداراني است كه در طول دهه هاي گذشته بر باد نخوت برابري و حمايت از حقوق انساني تكيه زده بودند .

عدم توجه به وضعيت اجتماعي شهروندان كم درآمد فرانسه، درگيري با سياست هاي هزينه برخارجي بدون دستاوردهاي قابل توجه و همچنين نقض حقوق اقليت هاي مذهبي موجي از انباشت نارضايتي ها در طول سه دهه اخير به خصوص بعد از فروپاشي شوروي سابق بوجود آورده است .

در طول دوران دهه هاي 60 و 70 يك عامل فشار بيروني از جانب كمونيسم انگيزه حمايت از حقوق قشرهاي كم درآمد جامعه را ايجاد مي كرد، اما با مرتفع شدن خطر كمونيسم ، سياست هاي حمايتي از جامعه در كشورهايي نظير فرانسه كاهش يافت .

كشته شدن دو سياهپوست به عنوان سرآغاز ناآرامي هاي اخير تنها ظاهر مساله است . آنچه كه اكنون از فرانسه به گوش مي رسد فرياد كارناوال هاي دل خسته اي است كه خود را مترسك جهان سرمايه داري مي دانند كه سوار بر چوب هاي برابري و آزادي انقلاب 1879 فرانسه به گردش در مي آيند .

در اين بين پيدايش شخصيت بر خواسته از قشر ضعيف جامعه براي هدايت اين ناآرامي ها بر طولاني بودن اين آشوب ها بي تاثير نبوده است . " ازوز بگاگ " الجزايري تبار كه رياست "وزارت توسعه برابري فرصت ها" را بر عهده دارد، شخصيتي است كه از بطن اين مناطق فقير نشين حومه پاريس برخواسته و اكنون با استفاده از فرصت درصدد اعمال فشار به حزب حاكم دولت است .

به گزارش مهر، آشوب هاي كنوني فرانسه پادزهر عملكردهاي استعماري مدرن در دهه هاي اخير است و همچنين پاسخ به تفكرات نژادي است كه از نردبان برابري بر مسند قدرت تكيه زدند و اكنون خود مظهر نابرابري و استيلاگري در جهان شده اند . آنچه كه در اينجا حايز اهميت خواهد بود، اينكه پاريس ناچار است راه حلي متفاوت از سيستم كنوني براي خيل عظيم مطالبات قشر آسيب پذير فرانسه اعمال كند . راه حلي كه شايد در آن حذف "وزارت توسعه برابري فرصت ها" بهترين گزينه باشد .