گزارش تصويري / كوچه غربت - پلاك 4 : سوختن ؛ رسم پروانگي است

چه جسم‌ها كه سوخت تا هرم آتش تجاوز ، ايران ما را نسوزاند . چه صورت‌ها كه گداخت تا آتش ، چهره من و تو را نبيند. افتادند تا ما بايستيم . و ما ايستاديم . غرور و اقتدار امروز ما تكيه بر دوش اين رزمندگان ديروز دارد . و اما امروز . . . كاش مي‌شد تو هم لختي پاي دل سوخته‌اش بنشيني. كاش بي‌مهري‌هاي برخي متوليان امور ايثارگران نبود و ما مي‌توانستيم بيشتر از او بگوييم. جسمش را بمب‌هاي شيمياي سوزاند و دلش را . . .