شكستن مقاومت هاي داخلي پيش نياز حضور در بازارهاي بين المللي است

يك كارشناس اقتصادي به خبرنگار اقتصادي مهر گفت: با گسترش همكاري هاي منطقه اي مانند اكو، نفتا و آث آن تمريني براي پيوستن به سازمان جهاني تجارت و شناسايي مزيت هاي نسبي كشور براي حضور در فرايند جهاني شدن و جهاني سازي است.    
محمد جواد عاصمي پور ميزان تجرات جهاني را 12 هزار ميليارد دلار در سال ذكر كرد و گفت: در اين شرايط تنها با فعاليت در بازار داخلي نمي توان ادامه حيات اقتصاد كشور را تضمين كرد و به ناچار بايد سهم خود را از اين بازار كسب كرد.
وي سهم ايران در بازار جهاني را با احتساب نفت 27/0 درصد و بدون محاسبه نفت 054/0 درصد ذكر كرد و افزود: در اين دهكده جهاني اگر نتوان با اصلاح ساختارهاي اقتصادي و توليدي در داخل كشور رقابت ايجاد كرد نه تنها دستيابي به بازارهاي بين المللي بلكه حفظ بازار داخلي نيز ميسر نخواهد بود.
عاصمي پور اصل ملت هاي كامله الوداد را مورد اشاره قرار داد و گفت: تسري دادن امتياز به ديگر كشورهاي عضو سازمان تجارت جهاني براي از بين بردن بتعيض و ايجاد رقابت سالم از جمله مزاياي جهاني شدن است.
وي، مهمترين فلسفه جهاني سازي را ايجاد دهكده جهاني تجارت برشمرد و افزود: آزادي جريان كالا و رفع موانع تعرفه اي، غير تعرفه اي ، يارانه و حمايت هاي ملي و دمپينگ را مي توان ديگر مزاياي جهاني سازي كشورها برشمرد.
به گفته وي، جهاني سازي براي كشورها يك انتخاب و تمريني در اقتصاد ملي براي اصلاح بازار پول و سرمايه، كاهش  ديوان سالاري هاي دولتي ،  استفاده از مشاركت بخش خصوصي و بهبود توليد كالا و خدمات است.
وي افزود: تا زمانيكه كه شبكه بانكي كشور همانند صرافي رفتار مي كند و هنوز رفتار ملي و داخلي كشور اصلاح نشده نمي توان در فرايند جهاني سازي جايگاهي داشت.
به گفته وي، با تجوه به تغيير و تحولات جهاني كه منجر به حركت به سوي بلوغ اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي شده كشورهايي كه قادر به درك، فهم و مديريت اين تغييرات در جغرافياي ملي نباشند و نتوانند اين تغييرات را با تنگناها، چالش ها و ويژگي هاي كشور خود تطبيق دهند، نه تنها امكان حضور در عرصه بين الملل را از دست مي دهند بلكه در محدوده مرزهاي خود نيز با مشكل مواجه خواهند شد.
عاصمي پور با تاكيد بر مزيت هاي نسبي گفت: يافتن مزيت هاي نسبي نخستين گام براي ايفاي نقش در توليد جهاني است.
وي با اشاره به جهاني شدن سرمايه افزود: با توجه به اينكه براي سرمايه نمي توان مرزي  قائل شد و هر كجا كه مزيت نسبي، امنيت و نرخ بازده بالا وجود داشته باشد سرمايه نيز به آن سمت حركت مي كند، چنانچه با بستر سازي لازم نتوان سهم خود را از سرمايه هاي جهاني كسب كرد، دور ماندن از روند توسعه جهاني نخستين تهديد براي كشور خواهد بود.
اين كارشناس اقتصادي پيوستن به شبكه جهاني اطلاعات را براي ادامه حيات كشورها ضروري خواند و گفت: بقاي كشورها  در جهان شيشه اي بدون مرز بستگي به ميزان بهره گيري از توليد، سرمايه، فناوري و بازار جهاني دارد كه اين مهم نيز با تغيير در ساختار بازار سرمايه، پول و كالاي كشورها و حركت آنها به سمت كسبل مزيت هاي نسبي دارد.