به گزارش خبرگزاری مهر، متن این نامه به شرح زیر است.
منطقه جنوب غرب آسیا که جریان سلطه در غرب آن را در نسبت با خود خاورمیانه می‌نامد، سال‌ها است که تحولات سختی را پشت سر می‌گذارد و مردم منطقه، رنجور از اشغال فلسطین و حکام جائر بر برخی کشورها از ستم روزافزون نالانند. این شرایط اسفناک در سال‌های اخیر بغرنج‌تر گشته است اما گویی گوشی برای شنیدن این دادخواهی و مطالبات بر حق ملل منطقه نیست. رسانه‌ها مهر سکوت بر لب دارند و گویی برایشان موسیقی، ورزش، فیلم‌های اکشن و جنسی و...، اهمیت بیشتری از ذبح اخلاق و انسانیت دارد.
ملت یمن بیش از یک ماه است که جنگی را که از سوی رژیم عربستان به آنان تحمیل شده، تجربه می‌کنند. ارتش تجهیز شده به پیشرفته‌ترین و روزآمدترین سلاح‌های غربی عربستان شهرها و منازل مردم بی‌دفاع یمن را هدف قرار داده و قتل عام آشکاری را تاکنون انجام داده است و اخیرا رسما اعلام کرده که شهرهای یمن خصوصا صعده و صنعا را چنان جنون‌آمیز مورد حمله قرار می‌دهد که هیچ جای آبادی در آن نباشد. اما واکنش در این‌باره چیست؟ ایا سکوت پاسخی است بر این قساوت و جنایت؟ ما کجای این مسئله قرار داریم و مسئولیت‌مان به عنوان صاحبان رسانه‌های آزادی‌خواه چیست؟ مسئولیت شما به عنوان یک رسانه در این‌باره چیست؟
آیا سزا است که مردم یمن را به گناه آزادی‌خواهی کشتار کنند؟ آیا در یمن انسان را می‌کشند یا آزادی و حقیقت را به مسلخ برده‌اند؟ آیا آزادی‌خواهی جرم است؟ آیا مطالبه مردم یمن برای حاکمیت اراده مردمی خود بر مشیت خویش جرم و گناه است؟
عالیجنابان!
دیپلماسی غرب و رسانه‌های وابسته، منادی آزادی و دموکراسی‌اند اما هر دو چشم بر جنایات عربستان در یمن بسته‌اند. مردم یمن آزادی را فریاد می‌کنند اما دولت‌های غربی و رسانه‌ها در حمایت از عربستان فعال هستند. عربستانی که رژیم تمامیت خواه، خشن برای مردم خویش که همه آزادی‌های عرفی و مشروع را در این کشور ممنوع کرده است. کشوری که خود در نقطه صفر دموکراسی قرار دارد و مدعی است جنگ را برای دستیابی مردم یمن به دموکراسی راه انداخته است؟ بالاخره دموکراسی چیست؟ همانی است که غرب می‌گوید و یا آنی است که عربستان ادعا دارد؟
عربستانی که زنانش حق انتخاب و حتی اجازه رانندگی ندارند و حاکمانش، مردم را مایملک خویش می‌دانند و اراده‌ای جز اراده خویش را برنمی‌تابند. آیا سزا است از چنین رژیمی حمایت کنند؟
اینک قریب دو ماه است یمن در محاصره کامل سیاسی، نظامی، اقتصادی و حتی رسانه‌ای قرار دارد. بیش از بیست و چهار میلیون نفر در این شرایط جنگی از این محاصره همه جانبه رنج می‌برند اما برای آزادی و به حرمت آزادی حاضر به تسلیم در برابر اراده جور، تمامیت‌خواه، مداخله‌گر و ضد آزادی نیستند. پس شایسته نیست که رسانه‌ها که همواره منادی آزادی بوده‌اند و اصحاب رسانه در فضای آزادی قلم و یا دوربین در دست گرفته و اندیشه پیشروی خویش را بیان کرده‌اند اینک سکوت پیشه کنند. هیهات که از ساحت رسانه بی‌تفاوتی و مسئولیت‌ناپذیری دور است. پس باید شما نخبگان گام پیش نهید و این محاصره ظالمانه را در هم شکنید که شما شایسته‌ترین در این مهم هستید.
بر این باوریم که سکوت درباره ستمی که از چهار سال پیش بر مردم سوریه رفت، ثمره‌اش گسترش ناامنی در منطقه شد و باز بر این باوریم که سکوت بیشتر به ناامنی بیشتر و گسترش روزافزون آن خواهد انجامید. با سکوت خود به یمن، به مردم یمن، به ساحت آزادی و به فردایی که باید مهربانی در آن حاکم باشد، خیانت نکنیم و اگر درواقع به دنبال فردایی بهتر و امن هستیم، باید به یک اجماع علیه ناامنی و ستم و زورگویی حکام جوردست یابیم.
آقایان و خانم‌ها!
بی‌تردید اصحاب رسانه، نخبگان جوامع خویش‌اند و البته نیک می‌دانید که مظهر نخبگی باید در دفاع از امنیت و جان آدمیان باشد که اگر چنین نباشد سوال این است نخبگی برای چیست؟ شما پاسخگو هستید که این سوال تا همیشه مطرح است و بگذارید یمن آغازی باشد بر آن. به ویژه اینکه حاکمان عربستان عادت کرده‌اند افراد و دولت‌ها را با پول برده خویش سازند و سکوت اصحاب رسانه دامن زننده به این شائبه است که اینان را نیز از پترو دلارهای عربستان سهمی رسیده است و ساحت رسانه را آلوده ساخته‌اند. پترو دلارهایی که حق همه اقشار مردم عربستان است و البته حکام عربستان به ناحق آن را غصب و در راه امیال شهوانی خویش هزینه می‌کنند.
در پایان از همه مدیران و مسئولان رسانه‌های مستقل، حقیقت‌طلب و آزادی‌خواه جهان درخواست می‌کنیم با عنایت به موارد فوق‌الذکر و تلاش برای شکستن سکوت حاکم بر رسانه‌های جهان در خصوص ظلم نابخشودنی حکام سعودی علیه ملت یمن از وقوع یک فاجعه انسانی دیگر و ثبت آن در برگ تاریخ جلوگیری کنید.
نظر شما