نادر برهاني مرند، نويسنده، كارگردان و بازيگر تئاتر، ضمن بيان اين مطلب به خبرنگار تئاتر "مهر" گفت: "من از رقابتي بودن يا نبودن جشنواره دفاع نمي‌كنم. فقط معتقدم جشنواره تئاتر ماحصل بيست و چند دوره تلاش دوستان ما در عرصه مديريت تئاتر كشور بود و حالا عوض شدن شيوه قبلي، كه بيشتر از روي سليقه بوده نه كار كارشناسي، خفت مديريت تئاتر كشور را به دنبال دارد."
نمايي از نمايش "چيستا" به كارگرداني نادر برهاني مرند
برهاني در ادمه افزود: "به هر حال بحث رقابت در اين وانفساي تئاتر ما و آن فضاي نو و باطراوتي كه در جشنواره بود مي‌توانست خلأهاي تئاتر ما را پر كند. حالا اين شور و هيجان برداشته شده و هيچ چيزي جايگزين آن نشده است. اين رقابت نه فقط براي كسب جايزه و رقابتي شبيه اسب‌دواني كه بعضي از اساتيد ما از آن ياد مي‌كنند، بلكه شور و هيجاني بود، هر چقدر هم كاذب، كه باعث مي‌شد همه گروهها حداقل براي شش هفت ماه خود را بيمه كنند."
اين نويسنده و كارگردان تئاتر به "مهر" گفت: "بعضي از هنرمندان ما بحث رقابتي شدن را چنان عنوان مي‌كنند كه گويي اين خبط فقط از جانب تئاتر مهجور و آرام ماست. در حالي كه در بسياري از جشنواره‌هاي دنيا تئاتر به صورت رقابتي برگزار مي‌شود. علاوه بر آن بسياري از مسابقات فرهنگي به صورت رقابتي برگزار مي‌شود."
برگزيده جشنواره بيست و دوم در بخش كارگرداني اضافه كرد: "كسي كه در حوزه تئاتر كار مي‌كند، چه با رقابت و چه بي‌رقابت، خيلي به سكه و ماجراهايي از اين دست دل نمي‌بندد. تئاتر عرصه انديشه عظيمي است و تنها كساني در اين عرصه باقي مي‌مانند كه نسبتي با انديشه داشته باشند. اين روا نيست كه ما بسياري از ورشكستگي‌هاي تاريخي و فكري خودمان را به كساني نسبت بدهيم كه با انگيزه‌هاي والاتري آمده و چراغ جشنواره را تا حالا با رقابت فروزان نگه داشته بودند."
وي در ادامه اضافه كرد: "به هر حال داوري و سره از ناسره تميز دادن تئاترها در فرصتي مثل جشنواره تئاتر جاي خالي نقد و ارزشگذاري‌هاي هنري تئاتر ما را پر كرده بود. جشنواره رقابتي محلي براي كشف استعدادهاي ناشناخته بود و در اين بين نمونه‌هاي بسياري را مي‌توان مثال زد كه محصول جشنواره رقابتي هستند كه با تعطيل شدن بخش رقابتي نگراني من اين است كه ديگر اين استعدادها امكان رشد نيابند."
برهاني مرند در پاسخ به اين سئوال كه جشنواره تئاتر غيررقابتي چه ويژگي بايد داشته باشد گفت: "جشنواره غيررقابتي وقتي مورد قبول قرار مي‌گيرد كه فرصت واقعي به گروههاي حرفه‌اي داده شود تا آنها بتوانند در يك سال، پنج يا شش نمايش را به اجراي عموم ببرند و از دل همه آن اجراها يك نمونه را به عنوان بهترين اجرا از ديد تماشاگران و كارشناسان در جشنواره شركت دهند كه با اين شرايط مسخره و كمبود امكانات راه به جايي نمي‌برد. در شهرستان‌ها اعلام كرده‌اند شرط حضور يك اثر در جشنواره اجراي عمومي آن است. من با بچه‌هاي شهرستاني در ارتباطم. خيلي از اين گروهها شبي فلان قدر را بايد در شرايطي به شهرداري بپردازند كه حتي ده نفر مخاطب ندارند. چرا؟ چون ملاك جشنواره امسال اجراي عمومي است. اين بودجه را يك گروه شهرستاني چطور بايد بپردازد؟"
نويسنده و كار گردان نمايش "چيستا" در پايان گفت: "به نظر من كسي كه اين تغيير را طراحي مي‌كند و اجراي تئاتر را مي‌خواهد نهادينه كند، نه از فرصت تنگ جشنواره كه بايد از جاهاي ديگري شروع كند."
نظر شما