حسين دهلوي در گفتگو با خبرنگار موسيقي "مهر" با اعلام اين مطلب گفت: "موسيقي دستگاهي ما به علت پشت سر گذاشتن مشكلات و جنگها ذاتي غمآلود دارد و نميتواند مخاطب امروز را به خود جلب كند. بنابراين اجراي دست جمعي اين نوع موسيقي ميتواند كمي اين فضا را شاداب كند".
خالق اپراي "ماني و مانا" در ادمه افزود: "البته اجراي دست جمعي به شرايطي چون علم آهنگسازي، اركستراسيون و ... نياز دارد و بدون اين اصول نبايد اين تحول را شروع كرد. يعني همان طور كه تكنولوژي روز از غرب گرفته ميشود بايد از اين تكنولوژي در عرصه هنري نيز استفاده شود".
به گفته اين هنرمند، هنر بايد بازتاب شرايط اجتماعي جامعه خود باشد. در صورتي كه موسيقي ملي ما در حال حاضر همان موسيقي 2000 سال پيش است.
دهلوي در ادامه صحبتهاي خود به گرايش جوانان به موسيقي غربي اشاره و خاطرنشان كرد: "جواني كه در جامعه خود خوراك سالم موسيقايياش را پيدا نميكند، به طور يقين به سوي موسيقي گرايش پيدا ميكند كه در تمام طول شبانه روز از رسانههاي داخلي و خارجي پخش ميشود".
اين آهنگساز اظهاركرد: "متأسفانه جامعه ما عادت كرده كه همه مسائل را با پند و موعظه ارائه دهد، اما همين مسائل و معضلها را ميتوان به صورت نت، داستان، فيلم و كالاي فرهنگي در اختيار مردم قرار داد و نتيجه بهتري هم گرفت".
دهلوي در ادامه به موانع اجرايي اپراي "ماني و مانا" اشاره و خاطرنشان كرد: "من اين اپرا را در سال 1979 ساختم، اما متاسفانه هنوز اجرا نشده است. مثل اين است كه مادري فارغ شود ولي فرزند خود را نبيند. در صورتي كه اگر اين اثر موسيقايي اجرا ميشد، اكنون بعد از 27 سال حتماً چند اپرانويس قابل داشتيم".
خالق اپراي "بيژن و منيژه" گفت: "متاسفانه كشورهاي غربي هنوز فكر ميكنند كه ما شترسواريم. اگر فرهنگ ما مجال عرضه در اين كشورها را داشت، هيچوقت چنين پسوند تحقيرآميزي به ما نميدادند".
نظر شما