بوسه بر گل هاي عطرآگين عرصه رسانه

به گزارش خبرگزاري مهر، آزادي به قدمهاي آنها ، به سروصداهايشان ، به دويدنشان ، به فلاشها و دوربين هايشان عادت كرده بود ، بازيكنان و مربيان هم همينطور. همه شده بودند مجموعه اي كه بوي گل و شادي و برد و باخت مي دادند ، باهم مي آمدند و با هم مي رفتند ، سلام و احوالپرسي هايشان سرماي سوزناك ورزشگاه را مثل تنورگرم مي كرد، حسابي به هم عادت كرده بوديم ، همه عكاسها و خبرنگاران و گزارشگران دورهم جمع مي شدند و تا شروع بازي مي گفتند و مي خنديد.

ليگ كه تعطيل شد، دلمان براي هم تنگ شده بود ، لحظه شماري مي كرديم هفته چهاردهم برسد و دوباره دورهم جمع شويم. هفته چهاردهم آمد اما ديگرما دورهم جمع نشديم ، ديگر روي هم را نبوسيديم ، آمديم داخل ورزشگاه و فقط به لباس هاي سياه هم خيره شديم و بي اختياراشك ريختيم ، ديگر ازآن خنده هاي هميشگي خبري نبود ، ديگرصداي شوخي و خنده نمي آمد ، هرچه بود غم بود و حسرت و آه و اشك هايي كه درسرما روي گونه ها يخ مي زد .

بچه هايي كه با ليگ به تعطيلات رفته بودند ديگر برنگشتند ، آنها براي هميشه كاررا تعطيل كرده بودند ، ليگ را هم همينطور، اين بار دوستانشان آنها را آوردند ، اما نه خودشان را بلكه عكس هايشان را . درميان قاب عكسي سياه و گلهايي ماتم گرفته . نشسته بودند كنارزمين  و اين بارخودشان شكار دوربين ها شدند ، ديگر نور فلاشها چشمانشان را اذيت نمي كرد ، در تمامي فلاش ها يك حالت داشتند ، آنها فقط مي خنديدند ، آنها براي هميشه خندان ماندند.

روز پنجشنبه نوبت پرسپوليس و راه آهن بود كه به شهداي سانحه سقوط هواپيماي c- 130  اداي احترام كنند. همه آمدند و گلهايشان را نثارشان كردند و فاتحه اي زيرلب خواندند و رفتند. روز جمعه استقلالي ها و ذوب آهني ها هم همين كار را كردند. اما اوج كار استقلالي ها زماني بود كه بعد ازگلهايشان آمدند و بر گلهاي پرپررسانه ها بوسه زدند ، استقلالي ها آمدند تا بگويند هر چند شما رفتيد اما ما به يادتان هستيم ، ما به ياد سختي ها و زحماتتان هستيم ، ما آمديم تا بگوييم اگرهفته چهاردهم به نام شهداي رسانه نامگذاري شده است ما تا ابد نام شما را فراموش نخواهيم كرد. استقلالي ها بر گلهاي پرپربعد از گلهاي شادي بخششان بوسه زدند و چه كارزيبايي كردند ، وقتي گلزنان استقلال بر قاب هاي ماتم گرفته همكاران شهيدمان بوسه زدند، دوباره اشك درچشمانمان حلقه زد ، دوباره ياد سقوط افتاديم ، ياد مرگ عزيزانمان، ياد روزهاي تلخ و ماتم زده 15 آذربه بعد ، ياد اين افتاديم كه ديگر دوستانمان را نمي بينيم ، ياد دلتنگي هايمان افتاديم و دوباره گريستيم ، گريه كرديم تا شايد آرام شويم و اين ماتم بزرگ را فراموش كنيم ، اما مگر مي شود كساني را فراموش كرد كه خودشان اجازه نمي دادند هيچكس فراموش شود ، آنها با دوربين هايشان، با قلم هايشان و با تمام وجودشان همه را درتاريخ ماندگارمي كردند ، حالا چطورمي شود ما آنها را فراموش كنيم ؟ نه اصلا نمي شود شهداي رسانه را فراموش كرد. روحشان شاد و يادشان گرامي باد.
* گزارش : رضا خسروي