"كيوان فرزين" نوازنده سنتور و مدير انجمن موسيقيدانان نياوران، در گفت و گو با خبرنگار موسيقي "مهر"، ضمن بيان اين مطلب در مورد جشنواره موسيقي "فجر" گفت : همواره از جشنواره موسيقي فجر به عنوان يك اتفاق مهم ياد مي شود، اما اين جشنواره هرگز نتوانسته است جايگاه خود را در موسيقي كشور باز كند يا كاري كند كه از آن به عنوان يك اتفاق تاثيرگذار از آن ياد شود.
وي افزود : اين جشنواره تبديل شده است به جشنواره اي با محدوده زماني كوچك و تعداد زيادي اجرا كه اين اجراها از نظر كيفيت موسيقايي سطح قابل اطميناني ندارند و نمي توانند حتي اعتماد مخاطب موسيقي را جلب كنند. همه اين مشكلات هم از اين مساله ناشي مي شود كه هدف خاصي در اين جشنواره دنبال نمي شود. مشكل تنها بر سر اجراهاي بي كيفيت هم نيست، مشكل را بايد در سياست گذاري هاي كلان جستجو كرد.
مديرمسئول ماهنامه تخصصي موسيقي "فرهنگ و آهنگ" در ادامه خاطر نشان كرد: اين مشكلاتي كه هرسال جشنواره موسيقي فجر با آن مواجه است، از محدوده مركز موسيقي و حتي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي هم بالاتر است. يعني اصلا تفكرو ذهنيتي كه بايد از يك جشنواره و خود موسيقي و تاثير آن در اجتماع وجود داشته باشد، وجود ندارد. هنوز در اين سياست گذاري هاي فرهنگي نقش موسيقي تبيين نشده است. اين نتيجه اگر هم حاصل شود چون در آن نفعي نمي بينند براي بهتر شدن ان هم تلاشي نمي كنند.
وي خاطر نشان كرد : مي توان به جشنواره موسيقي فجر خيلي ايرادها گرفت، اما موضوع دارد در سطحي بسيار بالاتر اتفاق مي افتد. موسيقي ما سالهاست كه جدي گرفته نشده است و كساني هم كه در اين حوزه در سطوح مختلف كار مي كنند، در طول زمان به اين ناهماهنگي ها عادت كرده اند. از سويي آنها هم با مشكلان مختلف خود روبرو هستند. اين مشكلات و محدوديت ها باعث شده است تا حس بي تفاوتي به همه منتقل شود. اين حس بي تفاوتي حتي گيربانگير موسيقيدانان ما هم شده است.
فرزين ادامه داد: حس بي تفاوتي نسبت به سرنوشت موسيقي در ايران به حدي به موسيقيدانان ما منتقل شده است كه حتي اگر اين افراد كارنويي هم براي عرضه داشته باشند، آن را در جشنواره ارائه نمي دهند. ما در جشنواره موسيقي فجر با اجراهايي معمولي روبرو هستيم نه آثاري متمايز و تاثير گذار. در زمينه پژوهش هاي موسيقي هم اوضاع دقيقا به همين شكل است.
او در مقايسه جشنواره موسيقي فجر با جشنواره فيلم فجر افزود : ببينيد سينما جايگاه خودش و به تبع آن بودجه خودش را پيدا كرده است. نگاه مديران فرهنگي ما به مقوله سينما بسيار جدي و كلان است و بيشترين حجم را به آن اختصاص مي دهند و بيش از هنرهاي ديگر به آن مي پردازند. سياستگذاري ها هم در اين حوزه تفاوت هاي زيادي دارد. از سويي سينما جنبه تبليغاتي مشخصي دارد و مانند موسيقي نيست كه بعضا هدفي انتزاعي را دنبال مي كند و نمي شود به راحتي گفت كه اين موسيقي چه هدفي را دنبال مي كند.
اين موسيقيدان خاطر نشان كرد : بخش اقتصادي هم مشكلاتش را با سينما ديگر حل كرده است و اگر مثلا كارگرداني معروف و كارش خوب باشد به راحتي تهيه كننده و اسپانسر پيدا مي كند، اما در موسيقي اينها هم وجود ندارد و نه تنها شرايط اجتماعي بلكه شرايط اقتصادي خوبي هم مهيا نيست.
نظر شما