به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از مركز اطلاعات سازمان ملل متحد، جيمز موريس گفت : درحقيقت سال 2005 سالي استثنايي از نظر حوادث و بلاياي طبيعي، براي ميليونها نفر از مردم در كشورهاي در حال توسعه بود.
موريس اظهار داشت: يادآوري سونامي وحشتناك در اقيانوس هند ، خكشسالي در نيجر ، ادامه جنگ و درگيري در دارفور ، طوفان هاي كاتريناواستن و آخر از همه زلزله خانمان برانداز در كشمير
وي افزود: هيچكدام از ما نمي دانيم سال 2006 با خود چه خواهد آورد . مي توانيم اميدوار به پيش رو داشتن سالي آرام تر همراه با باران هاي بهنگام و لرزش هاي محدود زمين باشيم . ولي بايد همواره آمادگي رويارويي با مسائل را داشته باشيم . اگر اين آمادگي به معني درخواست بودجه بيشتر از كشورهاي اهدا كننده مان باشد ، بايد اين كار را كرد.
موريس ابراز نگراني كرد كه بر خلاف پاسخ قاطع در مقابله با سونامي، بسياري از عمليات برنامه جهاني غذا با كسري بودجه مواجه مي باشند . براي مثال از بودجه 100 ميليون دلاري درخواستي براي عمليات امداد هوايي سازمان ملل در پاكستان فقط يك سوم تامين بودجه شده است . همانطوركه عمليات امداد مواد غذايي اين سازمان براي 10 ميليون نفردر جنوب آفريقا با بيش از 100 ميليون دلار كسري بودجه از كل بودجه 317 ميليون دلاري درخواستي مواجه است .
مدير برنامه جهاني غذا خاطرنشان كرد: قسمتي از مشكل اينست كه ما به ديدن تصاوير تلويزيوني در مورد خشكسالي ، سيل و زلزله عادت كرده ايم - حتي نسبت به جنگها . ما همچنان احساس دلسوزي مي كنيم ولي حس اضطرار را از دست داده ايم و آنچه بعنوان عكس العمل فردي را دراشخاص احساس مي كنيم درعملكرد دولتها مي بينيم - كمكهاي اهدايي مي رسند ولي اغلب كندتر از آنچه نياز است.
وي درپايان گفت: به هر حال كمك هاي كشورهاي اهدا كننده در سال 2005 نسبت به بحران ها بسيار عالي بود.
موريس گفت : يكي از بزرگترين چالشهاي برنامه جهاني غذا در حال حاضر تاخير در وصول كمكهاي اهدايي در هنگام بحران است .
برنامه جهاني غذا بزرگترين سازمان بشر دوستانه جهان هرسال به حدود 90 ميليون نفر مردم مستمند شامل 61 ميليون كودكان گرسنه در حداقل 80 كشور فقيركمك غذايي مي نمايد.
نظر شما