به گزارش گروه دين و انديشه "مهر" امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع ) در سال 195هجري در مدينه ولادت يافت .
نام آن بزرگوار محمد و معروف به جواد و تقي است . القاب ديگري مانند رضي و متقي نيز داشته ، ولي تقي از همه معروفتر است .
امام محمد تقي (ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود . پس از شهادت جانگداز حضرت رضا (ع) در اواخر ماه صفر سال 203هجري مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال يافت .
مأمون خليفه عباسي كه همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت سعي كرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد .
از اينجا بود كه مأمون نخستين كاري كه كرد، دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد تا مراقبي دائمي و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد . رنجهاي دائمي كه امام جواد (ع ) از ناحيه اين مأمور خانگي برده است، در تاريخ معروف است .
دوران امامت:
امام جواد (ع) در سال 203 هجري قمري پس از شهادت پدرش امام رضا (ع)، در سن هشت سالگي، به امامت رسيد دوران هفده ساله امامت او با حكومت مأمون و معتصم، خلفاي عباسي، همزمان بود. هنگامي كه امام رضا (ع) به دعوت مامون از مدينه به توس رفت امام جواد (ع) كه كودك بود، مانند ديگر افراد خانواده حضرت رضا (ع) در مدينه ماند و در سال 202 هجري قمري براي ديدار پدر به مرو رفت و سپس به مدينه بازگشت .
امام در بغداد:
پس از شهادت امام رضا (ع) مامون به بغداد رفت . او كه از كمالات علمي و معنوي امام جواد (ع) آگاه بود ايشان را از مدينه به بغداد دعوت كرد. اما دولتمردان حكومت عباسي و اطرافيان مأمون از اين اقدام ناخشنود بودند، به ويژه آنكه مأمون تصميم داشت دختر خود، ام الفضل، را به همسري امام جواد (ع) در آورد. مأمون براي آنكه آنها را از مقام علمي و فضل آن حضرت آگاه كند، در بغداد مجلس بحثي، ميان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار، ترتيب داد. دراين مجلس، امام به پرسشهاي علما پاسخ گفت و ميزان دانش و هوش وي بر آنان آشكار شد. پس از آن مأمون دختر خود را به همسري امام درآورد.
سفر حج و شهادت:
امام جواد (ع) پس از چندي به سفر حج رفت و از آنجا به مدينه بازگشت و تا پايان خلافت مأمون در آن شهر ساكن بود. پس از مرگ مأمون به دستور معتصم عباسي، در سال 220 هجري قمري، به همراه همسرش ام الفضل، به بغداد رفت و بنابر برخي روايتها به دستور معتصم مسموم شد و در همان سال وفات يافت.
امام جواد (ع) را همه مسلمانان، عالمي بزرگ مي دانستند. ايشان انساني بردبار، نيكو سخن، عابد و بسيار باهوش بود. حديثهاي بسياري از آن امام، در كتابهاي حديث، از جمله عيون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب و بحارالانوار نقل شده است.
حضرت جواد (ع ) با عمر كوتاه خود كه همچون نوگل بهاران زودگذر بود و در دوره اي كه فرقه هاي مختلف اسلامي و غير اسلامي در ميدان رشد و نمو يافته بودند و دانشمندان بزرگي در اين دوران زندگي مي كردند و علوم و فنون ساير ملتها پيشرفت كرده و كتابهاي زيادي به زبان عربي ترجمه و در دسترس قرار گرفته بود ، با كمي سن وارد بحثهاي علمي شد و با سرمايه خدايي امامت كه از سرچشمه ولايت مطلقه و الهام رباني مايه گرفته بود ، احكام اسلامي را مانند پدران و اجداد بزرگوار خود گسترش داد و به تعليم و ارشاد عمومي پرداخت .
حضرت جواد (ع ) مانند جده اش فاطمه زهرا(س) زندگاني كوتاه و عمري سراسررنج و مظلوميت داشت . بدخواهان نگذاشتند اين مشعل نوراني نورافشاني كند .
امام نهم در آخر ماه ذيقعده سال 220هجري به سراي جاويدان شتافت . مزار مطهر وي در كاظمين است .
نظر شما