به گزارش گروه فرهنگ و ادب " مهر"، در واپسين روز همايش "پژوهشگران و نويسندگان خليج فارس" كه در خانه هنرمندان ايران برگزار شد، منيرو رواني پور نويسنده اهل جنوب ، ضمن بيان اين مطلب افزود : همان طور كه جداافتادگي و دوري از مدرنيته ، انسان را براي ادامه حيات به تخيل و رويا پيوند مي زند، استفاده ناصحيح و آشفته از ابزار مدرنيته نيز موجب مي شود تا براي تنفس و آسودگي به ورطه خيال خود پناه ببريم.
وي افزود : بايد بگويم ابعاد جادويي و فراواقعي كه معمولا انسان هاي تنها به آن متوسل مي شوند، زماني كه به ادبيات مي رسد مكتوب مي شود و من هم در خطه جنوب زيسته ام و تخيل خاص خود را داشته ام. از اين رو كساني كه امثال من را متهم به تقليد از جريان رئاليسم جادويي آمريكاي لاتين مي كنند بايد توجه داشته داشته باشند كه زندگي در فضاها و موقعيت هايي نظير جنوب ايران ، ناگزير به خلق فضاهايي مي انجامد كه رئاليسم جادويي را تداعي مي كند.
رواني پور تصريح كرد : آيا بايد قبول كنيم كه رئاليسم جادويي از آمريكاي لاتين به همه نقاط جهان صادر شده است؟ به نظر من اين گونه نيست؛ همه انسان هايي كه تخيل ورزي مي كنند، مي توانند رئاليسم را با عوالم خيال و وهم پيوند بزنند و اين امر ، تنها متعلق به آمريكاي لاتين نيست.
اين نويسنده با اشاره به اين مطلب كه وضعيت اقليمي هر مكان، تاثيرگذار بر هنرمندان آن ناحيه است ادامه داد : فضا، فرهنگ و ويژگي هاي مختلف هر اقليم، بر هنرمندان آن تاثير مي گذارد. اگر يك نويسنده برخاسته از محيطي بومي و عامي و ساده زيست، در داستان هاي خود به ابعاد جادوگرانه روي مي آورد به اين دليل است كه آن را پناهگاه خود مي پندارد.
نويسنده رمان"اهل غرق" به توصيف آيين ها و سنت هاي متعلق به جنوب كشور پرداخت و گفت : خيلي از افراد هستند كه از تهاجم فرهنگي سخن مي گويند. آيا كسي هست كه از تهاجم فرهنگي به جنوب حرفي به ميان آورده باشد؟ تهاجم فرهنگي تنها گوش كردن موسيقي غربي نيست، ما بسياري از آيين ها و مراسم هاي داخلي مان را به دلايل مختلف از دست داده ايم.
به گزارش مهر، منيرو رواني پور كه از بازتاب خليج فارس در آثار نويسندگان جنوب سخن مي گفت ، يادآور شد : در جنوب نويسندگان بزرگي همچون نجف دريابندري، صادق چوبك، محمد رضا صفدري ، منوچهر آتشي و... داشته ايم كه هم درباره جنوب و هم غير آن نوشته اند كه اگر با دقت به آثار آنها بنگريم تشابهات و عناصري را مي بينيم كه نشات گرفته از حال و هواي جنوب و اقليم آن است ولي متاسفانه امروز بسياري از آداب سنتي آن ناحيه به اقتضاي دوران جديد از بين رفته و هنوز نتوانسته ايم چيزي كه حاوي اصالت و فرهنگ باشد را جايگزين آنها كنيم.
نويسنده داستان"كنيزو" تاكيد كرد : خلق ادبيات در هر خطه اي، به نجات زبان مي انجامد و آنچه همواره در ميان نزاع ها و درگيري ها و مجادله هاي نفس گير سياسي و اجتماعي باقي و جاودانه مي ماند، ادبيات و آثاري نظير"همسايه ها" ، "كليدر" ، "اهل غرق" و... است. اين آثار شاهدان و راويان زمان خود هستند.
در ادامه اين نشست نجف دريا بندري (مترجم آثار ادبي) كه بنا بود به صحبت پيرامون سبك نوشتاري و سير تطور نويسندگان جنوب در دهه اخير بپردازد، موضع گيري جوامع عربي در قبال نام خليج فارس را محور بحث قرار داد و گفت : نام خليج فارس ، برآمده از فارس و نشانه آن است كه امروز پيشينه آن دستمايه اظهارنظرهاي خارجي و حتي داخلي فراواني قرار گرفته است كه آن را به نام خليج عربي مطرح كنند.
وي تصريح كرد : با وجود اين كه ايران در شمال خليج فارس و اعراب در جنوب آن قرار دارند و همه به نوعي همسايه دريا به شمار مي روند، اما اين واقعيت را نبايد نفي كرد كه خود اعراب نيز همواره اين ناحيه را خليج فارس خطاب كرده اند.
اين مترجم در پايان با بيان اين مطلب كه هر اظهارنظر ديگري كه نامي غير از فارس بر اين خليج اطلاق كند، فاقد اهميت است گفت : اين خليج در تاريخ ايران نقش پراهميتي ايفا كرده است ، حال آن كه در سال هاي اخير اهميت آن نزد ما تا اندازه اي كاهش پيدا كرد. با اين وجود تصور مي كنم توجه و حساسيتي كه امروز بر اين مساله پيدا كرده ايم، باعث شود تا دوباره دقت بيشتري به آن معطوف كنيم.
نظر شما