اكنون خورشيدي مهربان در قلب زمين، برهوتي عطشناك، بر بلنداي خم ايستاده است و تنها بارش باران سكوت، خنكاي خم است و اين ندا چنين طنين انداز مي شود: "ماه آخرين را انكار نمي توانيد، كدامين تن را ادعاي رسالتي است؟ كدامين تن از شما پيراهن سبز در مشت دارد كه گفتن نمي تواند" ....و آنگاه دستان امين و پاسدار خورشيد همسو شده و اينچنين جاودانه مي ماند :
...من كنت مولاه فهذا علي مولاه...
ميان آفتابي و خورشيد جدايي نيست، ميان يك و دو، تا دوازده هم جدايي نيست، آخرينشان دست اميدي است. اينك خورشيد سبز ولايت چون سنگيني مي درخشد. امروز همه در شادي، يك حيات دست مي افشانند. آغازي گرم و روز محو غبار گمراه كننده؛ امروز روئيدن آفتاب و طمع پرلذت رياست طلبان كه در بستر وسيع ذهني بي رنگ، به ننگ هزار ساله را يدك مي كشند. هجوم نقشه شومي با خنده زشت رويي در پيش رو است. چشماني به گودي تاريكي چاه عميق و سرخي آتش جهنم...
صداي قدم هايي كه در حسادت جان مي گيرد و هم آغوشي خفاشان بر جولان در صحنه تاريخ آندم كه زمان درنگ كرد، شيارهاي تازيانه قوي بود كه فرو نمي نشست در سينه شكسته و پر درد كوثر و كم كم بركه به فراموشي سپرده مي شد و حيدر در خلوت جمعي قدم مي نهاد كه اگر درخت ها حركت مي كردند، قلب خاك ستمگر را مي شكافتند و بذر سبز مي نشاندند... اما خصم، ماهي هاي قرمز را به سالهاي بي آبي سوق داد.
و اي تنها!.... كه چه خاموش از جرعه اقيانوس نوشاندي و از آب گذشتي ... اي بزرگ .... نام تو .... تا نهايت هستي مي درخشد؛ غدير نه يك روز كه يك تاريخ است. پيام غدير، نه يك كلام كه يك فرهنگ است، مخاطبان غدير نه تنها حاضران مجلس سال دهم كه تمام انسانها هستند. غدير مشعلي است كه در گذشته روشن شد تا مردم هر زمان در حال آن را به دست گيرند و راه آينده خود را بهتر ببينند. سخن غدير "ديروز" گفته شد تا ما امروز آن را باز گوييم و راه فردا را از آن بجوييم.
زلال غدير از بركه "خم" در وادي "جحفه" جاري شد تا در هر كوي و برزن، در اتاق تاريخ، تشنگان حقيقت را سيراب كند. از آن نبركه جاودانه اقيانوسها جوشيدن گرفت كه تا قيام قيامت، عطش زدگان، كوير خشك جهالت را به زلال هدايت مي رساند و ابلاغ پيام غدير در رأس "امر به معروف" جاي دارد.
و چه نيكو پيامي دارد غدير
نظر شما