به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر ، فرزندان علاوه بر ناراحتي از عدم آرامش در منزل نگران اين موضوع نيز هستند كه بايد ميان پدر و مادر يكي را انتخاب كنند و اين امري محال است.
والدين يا حتي قاضي دادگاه مي تواند با يك حكم مصلحت فرزند را در زندگي با يكي از والدين تعيين كند اما نمي تواند رشته هاي عاطفي فرزند و والدين را به يك نفر محدود سازد.
فرزندان مشكلات را بسيار بزرگتراز آنچه در واقعيت است مي بينند و در مواردي حتي تصور مي كنند مسائل گوناگون تقصير آنهاست و از اينكه قادر به انجام كاري نيستند خود را سرزنش مي كنند.
به گزارش "مهر" ، متاسفانه يكي ديگر از مواردي كه به فرزندان در اين مرحله آسيب مي زند اين است كه والدين فرزندان را قرباني ناكامي هاي خود مي كنند.
به اين معنا كه يا براي برنده شدن در دادگاه حضانت همسرشان را در مقابل فرزندان مي كوبند و يا به بيان ديگر مرتب از او و معايب و عدم توانايي هايش در حضور فرزندان صحبت مي كنند يا اينكه تمام تلاش خود را براي گرفتن فرزندان مي كنند تا از اين راه به عنوان چوبي بر سر همسر استفاده كرده و او را تحت فشار قرار دهند.
فرزندان تصور مي كنند اگر قرار است با يكي از والدين زندگي كنند ، حمايت و محبت ديگري را از دست مي دهند و بدين ترتيب فرزندان احساس سربار بودن مي كنند كه ممكن است نهايتا به كجروي و مسائل ديگر آنها بينجامد.
نظر شما