دكتر "مروتي" در گفتگو با خبرنگار دانشگاهي "مهر"، افزود: ايران كشوري دريايي و ساحلي با بيش از 3000 كيلومتر مرز آبي و ساحلي جز نادرترين كشورهاي دنيا است كه از چنين پتانسيلي برخوردار است. هر كيلومتر از اين سواحل از نظر دستيابي به اقيانوس، ميلياردها تومان ارزش دارد.
وي اظهار داشت: همچنين با توجه به اين كه بيش از نيمي از انرژي نفت و گاز دنيا از خليج فارس عبور مي كند، بايد مركز قوي در زمينه دريايي در كشور وجود داشته باشد تا پاسخگوي نيازهاي كشور بود.
اين اقيانوس شناس به فعاليت هاي مركز ملي اقيانوس شناسي اشاره كرد و گفت: مركز ملي اقيانوس شناسي درطول دو دهه فعاليت، توانايي پاسخگويي به نيازهاي كشور را نداشته و دست اندركاران اين مركز نمره بالاي تحقيقاتي را در اين زمينه كسب نكرده اند. استقرار در تهران يكي از دلايل پايين بودن راندمان اين مركز است.
وي تعداد متخصصين اقيانوس شناس را در مركز اقيانوس شناسي تنها 5 نفر دانست و گفت: مركز ملي اقيانوس شناسي بايد تا كنون 300 دكتري تخصصي را به جامعه تحويل مي داد كه اين موضوع با وجود يك خانه در وسط تهران با عنوان مركز اقيانوس شناسي امكان پذير نيست.
اين اقيانوس شناس تصريح كرد: در صورتي كه خواهان برطرف كردن تمامي نيازهاي كشور در زمينه هاي دريايي باشيم بايد در صدد راه اندازي يك پژوهشگاه ملي اقيانوس شناسي با سه شعبه در چابهار درياي خزر و خليج فارس بود. اين سه مكان به لحاظ جزر و مد، جريانات دريايي و فيزيك اقيانوسي با يكديگر تفاوت دارند و نمي توان پروژه هاي تحقيقاتي مكان هاي مختلف را تنها به يك مكان اختصاص داد.
"مروتي" اضافه كرد: با توجه به اين وضعيت و رويكرد رئيس جمهور مبني بر اين كه مديران بايد در محل و زمينه كاري و تخصصي خود فعال باشند، بحث انتقال مركز ملي اقيانوس شناسي به چابهار مفيد است.
اين استاد دانشگاه خاطر نشان كرد: بسياري از كشورهاي همسايه كه در داشتن منابع دريايي در سطح پايين تري از ايران قرار دارند، داراي مراكز متعدد علمي و پژوهشي در زمينه اقيانوس شناسي و علوم دريايي هستند. كشور تركيه با توجه به اينكه، به هيچ عنوان به صورت مستقيم با اقيانوس در ارتباط نيست داراي 4 مركز ملي اقيانوس شناسي است و هندوستان نيز 10 مركز تحقيقاتي اقيانوس شناسي دارد.
وي در ادامه اظهار داشت: اين در حالي است كه ايران با پتانسيلي بالا در ميدان اقيانوس شناسي داراي مركزي است كه مسئولين آن تنها از دور نظاره گر جزر و مد دريا هستند و با دريا بيگانه اند. مركز ملي اقيانوس شناسي بايد به سه شعبه در مراكز آبي ايران منتقل شود و در تهران تنها يك مركز هماهنگ كننده وجود داشته باشد.
"مروتي" با اشاره به رشته هاي موجود در زمينه اقيانوس شناسي افزود: اقيانوس شناسي به رشته هاي مختلفي همانند فيزيك دريايي، آلودگي محيط زيست، بيولوژي دريايي، مخابرات دريايي، كف شناسي و .. مرتبط است و در حال حاضر، در حدود500 رشته مرتبط با اقيانوس شناسي در دنيا وجود دارد كه در ايران تنها 10 رشته فعال است. همچنين تعداد متخصصين اقيانوس شناس نيز درايران انگشت شمار است و تعداد دانشجويان علوم دريايي وابسته به اقيانوس شناسي تنها 1100نفر است كه اين افراد پس از فارغ التحصيلي مورد استفاده قرار نمي گيرند.
وي با اشاره به سخنان رهبر معظم انقلاب در خصوص اينكه دشمن تنها مي تواند از راه دريا به ايران ضربه بزند افزود: با توجه به اين موضوع مهم بايد تحقيقات و فعاليت هاي گسترده اي را در امر دريا و علوم دريايي انجام داد.
اين اقيانوس شناس ادعا كرد: توانايي ايجاد بزرگترين مركز اقيانوس شناسي خاورميانه را در طول 5 سال دارد.
نظر شما