میکائیل شهرستانی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اهداف و رویکردهای رادیو در زمان ورود خود به این رسانه در چند دهه پیش، گفت: ما برای ورود به سازمان صدا و سیما درس خواندیم و با آزمون به این سازمان جذب شدیم، آن زمان البته قرار بود اتفاقات دیگری رخ بدهد به طور مثال قرار بود ما نمایش های شکسپیر را کار کنیم و یا از میان آثار ایرانی به سراغ محمود دولت آبادی برویم اما به مرور زمان و با شرایط و سیاست هایی که در تلویزیون و رادیو وجود داشت، مجبور شدیم به نویسنده های ضعیف تر و متوسط تر قناعت کنیم.
وی ادامه داد: البته با افزایش شبکه های مختلف سطح تولیدات و کمیت آنها افزایش پیدا کرد و طبیعتا باعث شد که کارگردانان زیادتری مشغول به کار شوند و همین نکته به علاوه تغییرات مدیریتی، مانع از نظارت فنی بهتر بر آثار شد و کیفیت کاهش پیدا کرد.
این کارگردان و بازیگر نمایش های رادیویی و صحنه ای عنوان کرد: شاید یکی از دلایلی که باعث شد من چند بار از فعالیت در رادیو کنار بکشم نبود کیفیت و سیاست های فرهنگی و همچنین سوء مدیریت در رادیو بود. البته رادیو دوران درخشان هم داشته است به طور مثال دورانی که زیر نظر مدیریت آقای جعفری جلوه بود به خوبی پیشرفت و یا دوران آقای شهرام گیل آبادی به نظرم یکی از بهترین دوران هایی بوده است که ما داشته ایم.
باید انگیزه ها را در هنرمندان رادیو احیا کرد
کارگردان نمایش های رادیویی «مجموعه منتخب هیچکاک» و «دیدار» به کاهش انگیزه در میان همکاران رادیویی خود اشاره و بیان کرد: فکر می کنم احیا کردن این انگیزه ها بسیار مهم تر از هر چیزی و حتی مهمتر از مسایل مالی است و به نظرم برای افزایش این انگیزه باید روانشناسی آدم ها را بدانید تا بتوانید به آنها در این مسیر کمک کنید البته من ناامید نیستم چراکه فکر می کنم تا زمانیکه در مجموعه ای حضور داریم باید با جدیت و با توجه به اصولی که به آنها اعتقاد داریم کار کنیم و سعی کنیم کار خود را پیش ببریم.
شهرستانی اضافه کرد: این انگیزه باید از درون رخ دهد و تنها خود ما باید این اتفاقات را ایجاد کنیم. باید فضایی را ایجاد کنیم تا با هدایت و پشتیبانی مدیران کلان و بالادست کار به شکل درست تری نسبت به قبل پیش برود.
بازیگر نمایش «مکبث» درباره برنامه ها و نمایش های رادیویی که این روزها روی آنتن می رود، اظهار کرد: ضمن احترام به همکاران خود در رادیو چه آنها که پیش از این بوده اند و چه آنها که هر روز به این رسانه وارد می شوند باید دوباره بگویم که انگیزه ها کمرنگ شده است و این جزو ویژگی های افراد است که اگر نظارت وجود نداشته باشد نوعی سهل انگاری در کار رخ می دهد. ما باید توجه داشته باشیم که رادیو هنوز مخاطب دارد، مخاطبی که ممکن است در شهرستان ها و نقاط دور دست باشد تعدادش از مخاطب تلویزیون هم بیشتر باشد. بنابراین باید حساسیت های ما افزایش پیدا کند و به مخاطبان خود احترام بگذاریم. این حساسیت باید هم از طرف مدیران و هم تولیدکنندگان نمایش رادیویی وجود داشته باشد.
وی به نبود خود در یک سال گذشته در رادیو اشاره و بیان کرد: اگر یک سال گذشته در رادیو حضور نداشتم، به خاطر حساسیت‌هایم نسبت به این حرفه بود که فکر می‌کردم اصولی نادیده گرفته شده است و طیفی از نمایش‌های رادیویی کار می‌شود که فاقد کیفیت های لازم هستند. عده‌ای صرفاً به خاطر لابی با مدیریت، شرایط را به گونه‌ای مهیا کردند که بعضی به کناری بروند و بعضی دیگر که صلاحیت و شایستگی لازم را ندارند، فعالیت‌هایشان گسترش پیدا کند.
رقابت رادیو با دیگر رسانه ها به حضور و فعالیت نسلی جدی و پویا نیازمند است
شهرستانی با اشاره به حضور گویندگانی که اجرای صحیحی در برنامه ها ندارند، گفت: ما در این حرفه افراد تحصیلکرده زیادی داریم که کمتر در رادیو حضور دارند البته این را هم باید گفت که در این حوزه تحصیلات کافی نیست. ممکن است شخصی در عرصه هنر دکترا داشته باشد اما از صدا، بیان و یا استعداد لازم برخوردار نباشد. میکروفن در رادیو همچون ویترین عمل می‌کند و بازیگر در درجه اول باید دارای صدای خوش طنین و رادیوفونیک باشد که مخاطبان حوصله شنیدن صدای او را داشته باشد. در حالی که متاسفانه خود من گاهی صدای گویندگانی را شنیده‌ام که تلفظ کلمات را اشتباه به کار برده‌اند و یا برنامه‌های‌شان را با لهجه و لکنت زبان اجرا کرده‌اند.
بازیگر نمایش «هملت» در پاسخ به اینکه آیا رادیو می تواند به دوران طلایی خود بازگردد و یا با دیگر رسانه ها رقابت کند، عنوان کرد: رقابت با رسانه‌های دیگر، غیرممکن نیست اما بسیار سخت است. این کار به برنامه‌ریزی سنجیده، مدیریت دقیق و همچنین حضور و فعالیت نسلی جدی و پویا نیازمند است و در حال حاضر نباید از شرایط اجتماعی که داریم، غفلت کنیم چرا که در این شرایط هنرمندان جوان توجیهاتی ارائه می‌دهند تا شما را معذب کنند که نتوانید آنها را به تمرین‌های سخت و حرفه‌ای وادارید. ذهن هنرپیشه در زمان حاضر درگیر معیشت، اجاره خانه و ناامنی‌های حرفه‌ای و شغلی است و جوانانی که در رادیو حضور پیدا می‌کنند، دستمزد آنچنانی برای کارهای خود دریافت نمی‌کنند. دستمزدی که می‌گیرند، گاهی به یک شوخی شبیه است و حتی ممکن است از یک کارگر روزمزد بسیار کمتر باشد.
این کارگردان نمایش های رادیویی ادامه داد: مدیریتی که برای کار رادیویی اهمیتی قائل نبوده باعث شده است که جدیت در این حرفه کاهش پیدا کرده و نگاه کاسب‌کارانه افزایش پیدا کند و هنرمندان رادیو در نهایت و در بهترین حالت به مکانیک های این حرفه تبدیل می‌شوند.
شهرستانی در پایان گفت: فکر می‌کنم در وهله اول باید شرایط مناسبی را برای آموزش و برای امنیت شغلی فراهم کرد و بعد از هنرمند توقع داشت که خلاقیت داشته باشد و با انگیزه کار کند و در عین حال مدیریت با تشویق و احترام مضاعف به چهره های زحمتکش و مولف این هنر دیگران را یه انجام درست وظیفه شان ترغیب کند.
نظر شما