زليگ هريسون در گفتگوي اختصاصي با "مهر" اعلام كرد حتي در صورت ارجاع پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل نيز، توسل به تحريمهاي اقتصادي كاملا اشتباه است و بايد ادامه مذاكرات را به تحريمهاي اقتصادي، كه مطمئنا موجب تشديد وخامت اوضاع خواهد شد، ترجيح داد.
هريسون كه مدير برنامه آسياي "مركز سياست بين الملل" آمريكا نيز هست در اين گفتگو افزود، با توجه به اينكه ايران پذيرفت برنامه هاي غني سازي اورانيوم خود را به طور داوطلبانه متوقف سازد، ارجاع پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل، براي اتحاديه اروپا نوعي شكست محسوب مي شود.
وي افزود، اتحاديه اروپا متعهد شده بود در قبال توقف برنامه هسته اي ايران به اين كشور تضمينها و مشوقهاي اقتصادي و امنيتي ارائه دهد كه عملا به وعده هاي خود عمل نكرد.
 در حاليكه آمريكا تاكنون از پذيرش ماده 6 ان.پي.تي و كاهش زرادخانه هاي هسته اي سرباز زده است، حق ديگر كشورها همچون ايران در دستيابي به انرژي يا تسليحات هسته اي را ناديده مي انگارد.  |
هريسون كه سابقه 50 سال خبرنگاري و روزنامه نگاري در "آسيوشيتدپرس"، "واشنگتن پست"، "نيويورك تايمز"، "اينترنشنال هيرالد تريبون" و "فايننشال تايمز" را نيز دارد، در رابطه با نقش آمريكا در پرونده هسته اي ايران اعلام كرد: آمريكا نشان داده است كه عملا علاقه اي به حل مسالمت آميز برنامه هسته اي ايران ندارد.
به گفته وي، اگر سه كشور اروپايي علاقه اي به ادامه مذاكرات در زمينه برنامه هسته اي ايران ندارند، بايد اين امر را به اطلاع كوفي عنان دبير كل سازمان ملل برسانند تا وي گروه مذاكره كننده جديدي براي ادامه مذاكره با ايران تعيين كند.
مولف 6 كتاب در زمينه روابط آمريكا و آسيا افزود، در حاليكه آمريكا و اسرائيل دائما از تغيير رژيم ايران و يا حمله به تاسيسات نظامي اين كشور سخن مي گويند و به اختلافات قومي در آن دامن مي زنند و تماميت ارضي اين كشور را ناديده مي گيرند، دادن تضمينهاي امنيتي به ايران مي توانست مشوق خوبي براي دست كشيدن ايران از برنامه هسته اي باشد.
وي افزود، دادن تضمينهاي امنيتي مناسب مي توانست نشاندهنده احترام اروپا و آمريكا به ايران باشد، اما تاكنون چنين نشده است و به نظر مي رسد طرفهاي مذاكره ايران علاقه اي به حل برنامه هسته اي ايران از طريق گفتگو ندارند.
هريسون تاكيد كرد، در حاليكه آمريكا حضور نظامي فعالي در عراق، افغانستان و آسياي ميانه دارد و فقط 18 هزار سرباز آمريكايي در افغانستان حضور دارند، "تعجبي ندارد كه ايران براي افزايش امنيت خود حتي به دنبال تسليحات هسته اي نيز باشد".
هريسون معتقد است، زماني كه ايران نخستين بار در سپتامبر 2004 خواهان مذاكره شد، "امنيت در منطقه خصوصا خليج فارس، خاورميانه، و آسياي ميانه" مورد نظر ايران بود و اين امر نشان مي دهد ايران نگران امنيت خود در منطقه است.
وي افزود: "از ديدگاه من ممكن است كه كشورهاي روسيه، چين و هند از تنبيهات ديپلماتيك عليه ايران پشتيباني كنند، اما بيگمان آنها به علت روابط سياسي و تجاري با ايران و خصوصا نياز به انرژي ايران با هرگونه تحريم اقتصادي عليه اين كشور مخالفت خواهند كرد".
وي در رابطه با سنگ اندازي هاي آمريكا در رابطه با پروژه خط لوله گاز ايران گفت: "من قويا با تلاشهاي آمريكا براي جلوگيري از پروژه خط لوله گاز ايران - پاكستان - هند مخالفم. اين پروژه براي سه كشور فوق از اهميت اقتصادي بالايي برخوردار است و قادر به كاهش تنشهاي سياسي ميان آنها است و آمريكا بايد از مخالفت با اين طرح دست بردارد."
|
ارجاع پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل، براي اتحاديه اروپا نوعي شكست محسوب مي شود. |
زليگ هريسون دانشمند ارشد مركز بين المللي دانشمندان "وودرو ويلسون" همچنين افزود، دولت فعلي آمريكا "خصومت ايدئولوژيك غير عقلاني" نسبت به ايران دارد و اين خصومت موجب تشديد فشار بر هندوستان براي دادن راي منفي به برنامه هسته اي ايران در آژانس بين المللي انرژي شده است و موجبات توقف مذاكرات ميان ايران و هند بر سر خط لوله گاز را فراهم آورده است.
وي تاكيد كرد: مساله خط لوله گاز فقط به سه كشور ايران، پاكستان و هند مربوط است و آنها هستند كه بايد در رابطه با ساخت يا عدم ساخت آن تصميم بگيرند، نه آمريكا.
به گفته هريسون، مهمترين عامل مخالفت آمريكا با خط لوله گاز ايران به هند، اين است كه آمريكا مي ترسد افزايش مراودات تجاري ايران با ديگر كشورها موجبات افزايش قدرت اقتصادي ايران را فراهم آورد و آنگاه مشكلات آمريكا براي رسيدن به هدف تغيير رژيم در ايران دشوارتر از پيش شود.
عضو ارشد "موسسه صلح بين المللي كارنگي" همچنين اعلام كرد، اين رفتار مخاصمت آميز آمريكا با ايران با رهيافت اين كشور نسبت به برنامه هاي كنترل تسليحات كشتار جمعي همخوان است.
در حاليكه آمريكا تاكنون از پذيرش ماده 6 ان.پي.تي و كاهش زرادخانه هاي هسته اي سرباز زده است، حق ديگر كشورها همچون ايران در دستيابي به انرژي يا تسليحات هسته اي را ناديده مي انگارد.
نظر شما