پرویز اسماعیلی معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی رییس‌جمهور در صفحه اینستاگرام خود نوشت: نمی دانم از کجا شروع کنم و چه بنویسم. هزاران کیلومتر از وطن دور باشی و به یکباره از میان خبرهای تلخی که عید عبادت را عزا کرد، و در ردیف هشتادم از فهرست قربانیان فاجعه دهشتناک منا، اینگونه متوقف شوی: "داوود موسوی. جانباز از تهران"
من نمی دانم داوود این چند شب و چند روز، از عمره تمتع و طوافها و سعی اش، و از وقوف صحرای عرفات و درک عظمت جبل الرحمه، تا دعای عرفه؛ و تا شبانگاه صحرای مشعر و سحرگاه میقات آخرش منا، چه از خدا خواسته بود.
نمی دانم سنگهایی را که با دو پای مصنوعی و به زحمت از بلندای کوههای مشاعر مکه برای رمی جمرات جمع کرده بود، پرتاب کرد یا نه. اصلا نمی دانم آیا او هم نیازی به سنگ زدن به شیطان داشت؟!
اما گمان می کنم در توالی مناسک، داوود درست موقعی که باید قربانی می کرد، قربانی شد. واقعا این گونه قربانی شدن در وادی منا و رهایی از اسارت نفس، چه از شهادت فی سبیل الله دارد؟! که حق او بود ...
قربانی، بالاخره قبول شد. دیگر باید به او بگویم "حاج داوود"
نظر شما