خبرگزاری فارس نوشت: همزمان با حادثه اسفناک جان باختن حجاج بیت‌الله الحرام، پیامی در شبکه‌های مجازی دست به دست شد که این حادثه دردناک را به علائم ظهور مرتبط می‌دانستند به گونه‌ای که در این رابطه به حدیثی از کتابی استناد می‌کنند.
به این مضمون: «قال رسول الله صلى الله علیه وآله: سیکون فی رمضان صوت وفی شوال معمعه وفی ذی‌القعده تحارب القبائل وعلامته نهب الحج وتکون ملحمه بمنى و یکثر فیها القتل وتسیل فیها الدماء حتى تسیل دماؤهم على الجمره»؛ بانگی در ماه رمضان شنیده می شود، آتش جنگی در ماه شوال بر افروخته می‌شود، قبیله‌ها در ماه ذی‌الحجه به جنگ بر می‌خیزند و نشانه آن این است که حجاج را غارت می‌کنند و فاجعه بزرگی در منا روی می‌دهد و افراد بی‌شماری کشته می‌شوند و خون‌ها روان می‌شود و بر جمرات می‌ریزد!
در این خصوص نکاتی قابل طرح است:
۱-چنین حدیثی در منابع شیعه نیست، بنابراین این روایت که در فضای مجازی منتشر شد و عکس کتاب است و در پاورقی نشان می‌دهد که این حدیث در بحار الانوار جلد ۵۱ صفحه ۸۱ آمده است، از اساس دروغ است. به بیان دیگر، کتاب بحار‌الانوار در این صفحه چنین حدیثی ندارد و در چند صفحه قبل و بعد آن، علامه مجلسی احادیثی در مورد امام زمان(عج) نقل کرده است که اشاره‌ای به این حدیث ندارد، نتیجه اینکه در منابع شیعی چنین حدیثی نقل نشده است.
۲- این حدیث در کتاب «فتن» ابن حماد متوفی ۲۲۸ قمری نقل شده است، بعد از وی، حاکم نیشابوری در «المستدرک» این حدیث را به نقل از ابن حماد نقل کرده که او هم متوفی ۴۰۵ است.
۳- ابن حماد در «فتن» در جلد اول صفحه۳۴۱ بیان کرده است که در ماه ذی‌القعده قبایل یارگیری می‌کنند و آن سال حاجیان غارت می‌شوند و جنگی در منا رخ می‌دهد، تعبیر روایت این است که کشته‌های بسیاری خواهد داشت و به قدری کشته می‌شوند که خون جاری می‌شود و از منا به جمره عقبه می‌رسد.
۴- همین حدیث را «مستدرک» حاکم در جلد ۴ صفحه ۵۴۹ از ابن حماد نقل کرده و در ادامه آن یک حدیث دیگر بیان کرده است که وقتی حاجیان در منا هستند، گویی که بیماری مثل هاری به آن‌ها دست می‌دهد، مردم هار می‌شوند، با هم می‌جنگند تا خون جاری می‌شود، حاجی‌ها به جان هم می‌افتند و کشته زیادی می‌دهند.
۵- این قبیل روایاتی است که در کتاب‌های اهل سنت آمده و خود اهل سنت هم بررسی کرده‌‌اند، مانند شیخ ناصرالدین آلبانی در کتاب «سلسله الاحادیث الضعیفه» گفته است که همه اسناد این روایت ضعیف هستند.
بنابراین در جمع‌بندی مطالب فوق باید گفت اولاً منبعی که در شبکه‌های اجتماعی با نشان دادن صفحه کتاب آمده، دروغ است و در منابع شیعی چنین روایاتی وجود ندارد، ثانیاً این روایت به بررسی خود اهل سنت، اسنادش ضعیف است و اعتبار ندارد.
از این رو، شایسته است مخاطبان شبکه‌های مجازی از نقل مطالب دروغ بپرهیزند و با کسب صحت موضوع به انتشار آن اقدام کنند، چون نقل مطالب بدون سند می‌تواند آسیب‌های جدی را وارد سازد.
نظر شما