یه گزارش خبرگزاری مهر، «شینزو آبه» نخست وزیر ژاپن امروز چهارشنبه راهی جامائیکا شد تا زیربنای سیاست خارجی کشورش را در ارتباط با کشورهای حوزه کارائیب تقویت کند – سیاستی که بر پایه سه ستون توسعه پایدار و غلبه بر ضعف کشورهای کوچک، تعمیق همکاری های دوستانه و مقابله با چالش های بین المللی استوار است.
البته شاید بتوان سفر آبه به کشوری نظیر جامائیکا را به حساب سیاست اثبات وجود توکیو در عرصه معادلات بین المللی هم گذاشت که این روزها با اعلام خبر حضور نیروهای نظامی ژاپن در جنگ های فراسرزمینی بر روی آن مانور زیادی داده می شود.
از همه این اما و اگرها که بگذریم، همچنان جای یک فرضیه در پاسخ به چرایی سفر یک روزه آبه به جامائیکا باقی می ماند که طرح آن خالی از لطف نیست.
ریشه تصمیم ژاپن برای تحکیم همکاری های اقتصادی با جامائیکا را باید در رویای این کشور برای کسب عنوان عضو موقت شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۶ جستجو کرد. ژاپن هیچگاه در صحنه بین الملل نفوذی در خور توجه نداشته است اما طی سال های اخیر فقدان جای خالی این کشور به دنبال افزایش قدرت نرم آمریکا و در مقابل تلاش چین برای رقابت با آن از نظر این کشور بیش از پیش حس می شود.
در واقع، اشتیاق شدید ژاپن برای تصاحب کرسی موقت شورای امنیت سازمان ملل را می توان ناشی از دغدغه های اخیر این کشور از افزایش قدرت رو به رشد چین در حوزه آسیا – پاسیفیک و رقابتی دانست که هر دو آنها بر سر تصاحب مجمع الجزایر «سنکاکو» در دریای چین شرقی دارند. از سوی دیگر، توکیو می ترسد که مبادا کشورهای کوچک حوزه کارائیب به دلیل دست و دل بازی پکن در تامین هزینه پروژه زیرساخت های شهری آنها وقتی که پای تصمیم گیری به میان بیاید جانب چین را نگه دارند و یا حداقل با رای آن مخالفت نورزند.
واقعیت این است که آبه برای اینکه عضویت موقت شورای امنیت را از آن ژاپن کند به ۱۵ رای کشورهای حوزه کارائیب نیاز دارد و اگر بتواند دل جامائیکا را نرم کند شاید راه برای به دست آوردن نظر مساعد دیگر کشورهای این حوزه باز شود.
در واقع خطابه محبت آمیز آبه در دفاع از حقوق جامائیکا را می توان سیگنالی به حساب آورد برای سایر جزایر واقع در حوزه دریای کارائیب مبنی بر اینکه در ازای پاسخ «آری» با شما هم مهربان خواهم بود.
نظر شما