خبرگزاري "مهر" - گروه دين و انديشه : دنياي مدرن را بدون علم و فناوري نوين نمي توان درك كرد. ما ايرانيان و مسلمانان سهم عمده اي در پيشرفت تاريخ و در پيشرفت علم در مرحله اي از تاريخ داشته ايم، اما در شكل گيري دنياي جديد مبتني بر علم و فناوري نوين غايب بوده ايم. اكنون كه دنيا كوچك شده است و جهاني شدن پديده اي بديهي مي نمايد غيبت ما در دنياي كوچك و بسيار پيچيده جديد نه مطلوب است و نه ممكن. درگير شدن با اين دنياي جديد و بازيگر شدن در آن ممكن نيست مگر ابتدا از طريق درك علم و فناوري كه زيربناي اين دنياي جديد شده است.
از آشنايي ما با دنياي جديد حدود دويست سال مي گذرد. يكصد و پنجاه سال پيش دارالفنون تاسيس شد كه علوم جديد را به جوانان ما بياموزد. اما همانطور كه دارالفنون سنگ بناي كج و ناجوري براي آموزش نوين در ايران گذاشت كه هنوز از كج و كژ بودن آن رهايي نيافته ايم، مفهوم نوين علم هم درست به كشور ما وارد نشده است. كما اينكه سوء تفاه در مورد آن هنوز به شدت رايج است.
رفتار دوره ناديده انگاري هنوز آن چنان حاكم بود كه در عصر ناصري، در دوره بهت، هنوز خيال مي كرديم در فلسفه و تفكر خورشيدي هستيم كه دكارت در مقابل آن ستاره سها هم نيست. اين بي خيالي و ناديده انگاري غرب توضيحگر وضعيت روانشناختي ما از آن دوره تا كنون است.
اين كتاب نگاهي نقادانه به وضعيت علمي ايران است و در دو بخش تنظيم شده است : در بخش اول ارتباط علوم تجربي با علوم ديني، علم و ناسوتي گري، مرجعيت در علم، موانع يا عوامل رشد پژوهش : يك چرخش بينش، واژه گزيني و توسعه علمي، فناوري هسته اي و الگوي امنيتي ژاپن مورد بررسي قرار گرفته است. در بخش دوم نيز مدلهاي شبه اقتصادي علم و علم در ايران، دانشگاه و تعريف آن، چرا و چگونه زبان فارسي بايد زبان علمي ما باشد مورد بررسي قرار گرفته است.
نظر شما