به گزارش خبرنگار مهر، قالب‌های یخ در مناطقی شناور هستند که ورقه‌های یخی وجود دارند و شکستن یا ذوب شدن این تکه‌های یخی مستقیما باعث افزایش سطح دریا نمی‌شود. در واقع قالب‌های یخی باعث کُند شدن جریان یخ‌های یخچال‌های طبیعی و ورقه‌های یخی به سمت اقیانوس می‌شوند. این یخها در صورتی که وارد اقیانوس شوند ذوب شده و سطح دریاها را افزایش می‌دهند.
«لوک تروسل»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «نتایج مطالعات ما نشان می‌دهد که گرم شدن هوا می‌تواند ذوب شدن یخ‌های قطب جنوب را تشدید کند. در حال‌حاضر این شرایط در مکان‌هایی مشابه قطب جنوب که در چند دهه اخیر افزایش دما داشته‌اند و ورقه‌های یخی آنها فرو ریخته، مشاهده می‌شود. پیش بینی مدل هواشناسی ما نشان می‌دهد که ممکن است در اواخر این قرن سطح مشابهی از ذوب شدن در کل سواحل قطب جنوب اتفاق بیفتد که باعث نگرانی‌هایی در مورد پایداری یخها می‌شود.»
برای مطالعه و بررسی چگونگی ذوب شدن یخها در طول زمان و پیش بینی سرانجام ورقه‌های یخی ذوب شده سواحل قطب جنوب در آینده، پژوهشگران تصاویر ماهواره‌ای گرفته شده از ذوب شدن سطوح یخی و اطلاعات به دست آمده به کمک مدل هواشناسی شبیه‌سازی شده را با دو سناریوی انتشار گازهای گلخانه‌ای در مقادیر متوسط و مقادیر زیاد تا سال ۲۱۰۰ ترکیب کردند.
نتایج مطالعات حاکی از افزایش دو برابری ذوب ورقه‌های یخی سطحی قطب جنوب تا سال ۲۰۵۰ بود. با این حال بین سال‌های ۲۰۵۰ تا ۲۱۰۰، مدل‌ها اختلاف معنی داری بین این دو سناریو نشان دادند.
بر اساس این مطالعات تحت سناریوی وجود میزان بالای گازهای گلخانه ای، تا سال ۲۱۰۰ شدت ذوب شدن ورقه‌های یخی سطحی متناسب با شدت فروپاشی قالب‌های یخی در گذشته افزایش می‌یابد و تحت سناریوی میزان گازهای گلخانه‌ای متوسط، ذوب یخ‌های سطحی افزایش نسبتا کمی پس از دوبرابر شدن تا سال ۲۰۵۰ خواهند داشت.
اطلاعات ارائه شده در این مطالعه به وضوح نشان می‌دهد که سیاست‌های آب و هوایی و در نتیجه خط سیر انتشار گازهای گلخانه‌ای در قرن‌های آینده، باید کنترل شدیدی بر سرنوشت ذوب سطحی یخ‌های قطب جنوب داشته باشند و همچنین سهم غیرمستقیم آنها بر پایداری و پتانسیل افزایش سطح دریاها باید در نظر گرفته شود.
نظر شما