هجدهمين پروانه با بال نيمه سوخته

تصور كنيد امروز كودكان اصفهان از وقتي خود را مي شناسند شاهد برگزاي جشنواره اي جدي در شهرشان هستند . نوجوانان نيز تا به امروز 12 دوره جشنواره را در اصفهان شاهد بودند بنابراين خواسته و نا خواسته ديگر جزئي از مخاطبين جدي سينما هستند . اين گروه از مخاطبين با توجه به امكانات بصري محيط پيرامون و تجربه تماشاي فيلم هاي ايراني و خارجي در خور، رفته رفته به فيلم بينان حرفه اي تبديل شده اند . تماشاگراني كه ديگر با تماشاي محصولات سطحي و دم دستي راضي نمي شوند . بر اساس همين نكته ساده  وظيفه برگزار كنندگان جشنواره در برگزاري بهتر، هرسال بيشتر و بيشتر ميشود . نكته اينجاست كه اگر همين اصل ساده رعايت شود نتيجه درخشاني براي سينماي ايران به بار خواهد آمد . مخاطب كودك امروز مخاطب بزرگسال فرداست كه به خاطر اهميتي كه براي سينما قائل است مخارج سينما رفتن را با طيب خاطر در سبد مخارج خانواده قرار مي دهد و دست در دست خانواده به سينما مي رود ؛ اين يعني سينمايي بدون دغدغه هاي امروز ي براي مخاطب اما معني ديگري نيز در اين معادله مستتر است اينكه مخاطب مورد نظر ما سينما را مي شناسد و راضي نگه داشتن او كار ساده اي نيست .
 آنچه هرسال در جشنواره بين المللي فيلم هاي كودكان ونوجوانان مي بيني خبر از فراموش شدن مخاطب اصلي جشنواره و اهداف محوري آن است .
فكر مي كرديم جشنواره امسال بعد از 18 دوره برگزاري اين بار ديگربصورت اختصاصي  براي كودكان و نوجوانان برگزار شود . فكر مي كرديم ديگر شاهد فيلم هايي در مورد كودكان نباشيم و تنها فيلم هايي براي كودكان را به تماشا بنشينيم .تصور مي كرديم سهم والدين از اين جشنواره هيچ باشد . سهم جذب مخاطب عام با نمايش فيلم هاي بي ربط به جشنواره هيچ باشد . اما همه اين تصورات مانند دوره هاي قبل در حد خيال باقي ماند . با زهم فيلم هاي خارجي و ايراني مضر براي مخاطب اصلي جشنواره در بخش هاي جنبي جا گرفت و باز هم بزرگتر ها بيشتر از بچه ها از جشنواره فيلم اصفهان سهم بردند . باز هم نواقص برنامه ريزي و اجرا،  بازهم نشست هاي تكراري با موضوعات ،آدم ها و حرف هاي تكراري بدون آنكه كسي بپرسد اين همه حرف و نظر مال كودكان و نوجوانان است يا آدم بزرگ ها .
هيچ كس نپرسيد بر سر خواب شبانه كودكاني كه صحنه هاي خشن تزريق اجباري مواد مخدر به كودك فيلم " فراري " را ديدن يا آنها كه فيلم ها خارجي پرتنش و پر التهاب بخش برگزيده جشنواره بيست و يكم فجر را تماشا كردند چه آمد . آياواقعا لازم است كودك و نوجوان ايراني با آن دنياي شاد از چگونگي سوء استفاده هاي جنسي واغفال كودكان  مطلع شود .  هيچ كس نگفت جاي بخش ويژه اوليا و مربيان در جشنواره رشد است نه جشنواره كودك و نوجوان .  اين بلايي ست كه هرسال برسر جشنواره اصفهان نازل مي شود ، مسئولين نيز در پاسخ به اين مشكلات تكرار شونده و بي پايان  اگر مسئوليت را ميان برگزار كننده تهراني و اصفهاني ردو بدل نكنند  تجديد نظر در مورد اين گونه تصميم گيري ها را  به سال آينده و دوره بعدي جشنواره موكول مي كنند . اين دوره بعدي كي مي آيد چشممان بر پرده بيرنگ سينما هاي جشنواره سياه شد . اين برنامه ريزي كي انجام ميشود . تا كي بايد شاهد تكرار تجربه ، تجربيات شكست خورده باشيم . سينماي كودك از دست رفت . قرارمان با جشنواره اين نبود.  قرار نبود هر سال كمبود فيلم سينمايي و خالي بودن ويترين جشنواره ناديده گرفته شود و سال بعد به جاي برنامه ريزي و افزايش توليد با اضافه كردن بخش هاي جنبي بي ربط ويترين را پركنيم . 
امسال در هجدهمين پله برگزاري جشنواره قرار گرفته ايم اما گويي پله هاي قبلي فروريخته و پله 18 همان پله اول است . مخاطب جشنواره تا كي با حضور در سينما ها و سوت كشيدن اعتراض خود را اعلام كند . اين مخاطب مهم است بايد در يابيمش . فيلمساز سينماي كودك و نوجوان مهم است بايد مورد رحمت قرار گيرد . سينماي ايران مهم است بايد مورد توجه قرار گيرد .  از امسال تا مهر سال اينده فرصت باقي ست در اولين قدم بيائيم يك اساسنامه و يك آ.ين نامه اجرايي دقيق براي اين تنها جشنواره بين المللي درجه الف سينماي ايران تدوين كنيم . اساسنامه اي كه در آن تمام وظايف و مسئوليت ها به تفكيك روشن باشد و آئيننامه اي كه در آن تمام جزئيات پيش بيني شده باشد . اينبار ديگر كارهاي اجرايي را به ماه آخر موكول نكينيم و به فرياد پروانه هايي كه با بال هاي نيم سوخته همچنان دور سينماي ايران مي چرخند برسيم .   

علي اكبر عبدالعلي زاده -خبرگزاري "مهر"