انتقاد از سدسازی در دولت هاشمی در مستندی که دولت یازدهم ساخت

به گزارش خبرنگار مهر، شامگاه سه‌شنبه ۲۴ آذر سینما فلسطین تهران که این روزها میزبان نهمین جشنواره «سینماحقیقت» است شاهد حضور تعدادی زیادی از سینماگران، اهالی رسانه، مسئولان مختلف کشوری و همچنین علاقمندان به سینمای مستند بود که برای تماشای فیلم‌های حاضر در این جشنواره آمده بودند.

یکی از آثاری که دیشب به نمایش در آمد و کم حاشیه هم نبود «مادرکشی» به کارگردانی کمیل سوهانی بود که حضور حسام الدین آشنا مشاور رسانه ای حجت الاسلام روحانی رییس دولت یازدهم، محمد نهاوندیان مسئول دفتر رییس جمهور، معصومه ابتکار رییس سازمان محیط زیست و مسعود نیلی مشاور اقتصادی رییس جمهور این سوال را در ذهن مخاطبان ایجاد کرد که حضور این افراد به چه دلیل است.

با شروع فیلم و نمایش تیتراژ مشخص شد که این فیلم با سرمایه گذاری مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری ساخته شده است؛ فیلمی که با موضوع بحران آب نگاهی انتقادی به سیاست‌های دولت های مختلف در قبال محیط زیست و به ویژه مدیریت بحران آب داشت.

و اما آنچه بیشتر در این مستند جلوه می‌کرد تاکید بر اشتباه سیاست سدسازی در سال های دور بود و از آنجا که دولت هاشمی رفسنجانی به ساخت سدها معروف است ذهن بیننده را به آن سمت هدایت می‌کرد و البته این علامت سوال را هم ایجاد می‌کرد که سرمایه‌گذاری برای تولید این مستند با رویکرد انتقادی به دولت هاشمی در دولتی که به نظر می رسد نزدیکی‌های با دولت هاشمی دارد با چه هدفی بوده است.

این مستند که با تصاویر تکان دهنده و روایت محکم خود آه را از نهاد بینندگان بلند می‌کرد نیم نگاهی هم به عملکرد دولت نهم و دهم داشت که نقد این اثر در این بخش به سیاست انتقال آب دریاها و دریاچه ها از نقاط مختلف کشور بود.

بر اساس اطلاعاتی که در این مستند ارائه شد وضعیت منابع آبی در کشور ما ایران به شدت بحرانی است و به گفته کارگردان، در این میان همه ما مقصریم هم من هم شما!

«مادرکشی» همچنین به این موضوع اشاره داشت که بر اساس بی درایتی مسئولان در دولت های مختلف چطور بحران آب به بحران بیکاری و مهاجرت به کلان شهرها دامن زده است و گویی هر دولتی و هر سیاستمداری تنها به فکر گذران دوره مسئولیت خود بوده و کمتر به آینده این مردم و کشور فکر کرده است.

و اما گرچه کمیل سوهانی تلاش کرده بود اثری از لحاظ تکنیکی و سینمایی حرفه‌ای بسازد ولی در بخش محتوایی پیام خود را کاملا عیان و رو مطرح کرده بود.

از دیگر نکات قابل توجه این بود که هنگام نمایش فیلم در بخش مربوط به دهه های ۷۰ تا سال ۸۳ واکنش تماشاگران حاکی از آن بود که دلشان از بی درایتی مدیران به درد آمده و وقتی هم صحنه هایی مربوط به سال های ۸۳ تا ۹۳ می رسید به دلیل مونتاژ و استفاده از برخی فیلم های آرشیوی و تبلیغاتی صدای خنده حاضران بلند می‌شد؛ خنده ای که البته نشان از انتقاد داشت.

همچنین در پایان فیلم معصومه ابتکار رییس سازمان محیط زیست با اعتراض یکی از تماشاگران مواجه شد که او را مقصر وضعیت فعلی در زمینه بحران آب و محیط زیست دانست.