خبرگزاری مهر - گروه استان ها: علمدار متولی *
در آخر پاییز و بهتر بگویم آغاز زمستان، اهواز بار سنگین مسئولیت آوارگی رضا صفاریان لیدر و هوادار مشهور فوتبال ایران و خوزستان را به زمین گذاشت؛ چاچا مرد و به قول وحید کیانی قلعه سردی: «مرد تا مرد».
چو بودم جوان برترم داشتی
به پیری مرا خوار بگذاشتی
وقتی مسیر زندگی و شهرت این لیدر دلگرم کننده فوتبال ایران را بررسی کنیم با شگفتی پی خواهیم برد که او بیهیچ دلیل مشخص و تقصیر معینی از قامت محبوب یکهتاز استادیومهای آکنده از تماشاچی به سرگشتهای شبگرد و خانهبهدوش، بدل شد و از هواداری شیرینکار که روزگاری تماشاچیانش هیجانزده به دوش میکشیدند به متروک رهاشدهای که در روزگار افول، حاصل دریوزه را در توبره فقر و فلاکت، به دوش میکشید، تقلیل یافت.
گویا این بیت رودکی شرححال اوست:
کنون زمانه دگر گشت و من دگر گشتم
عصا بیار که وقت عصا و انبان شد
چند سال پیشتر که چند روزنامهنگار اهوازی، با قلمشان و چند عکاس رسانهای با دوربینشان، نگاهها را متوجه آسیب اجتماعی «استحاله لیدر آواره» کردند، یکی از مدیران کل فرهنگی خوزستان رفت و در خیابان با رضای آشفتهحال دورهگرد، عکس یادگاری انداخت و در یکی دو جریده هم منتشر کرد که حاشیهساز شد اما نه آنگونه که غیرت مسئولان ورزش کشور را بجنباند و یا وجدان اهالی فوتبال را به درد آورد؛ نشد که رضا دوباره به استادیوم بازگردد.
اینکه این غفلت عجیب و این بیاعتنایی عنیف از کجا ناشی میشود؟ نمیدانم. اینکه برابر چشمان مردم باشی و دیده نشوی، معلول کدام علت است؟ معلوم نیست اما هرچه هست نشانه خوبی نیست. بیشک حالا دیگر همه دریافتهاند که در تبسم فوتبال این ملک، نشان مهر و وفا نیست.
فوتبال اگر برای بازیگر امروز نانوآب بیاندازه به همراه دارد از برکت وجود تماشاچیان و هواداران دل ازدستداده است و از صدقه سر پیشکسوتانی است که این مسیر سنگلاخ را کوبیده و هموار ساختهاند.
اگر فوتبال امروز به ثروت بیحدوحساب رسیده از قبل جارچیانی است که در بوقها دمیده و بر گرمی بازارش افزودهاند تا خریداران پرمایه از راه برسند و در بازار عکاظ فوتبال بر بازیکنان نامدار، قیمتهای میلیاردی بنهند، چه بسیار سینهها که از فریاد و هورا پر و خالی شده است.
دریغا از این غفلت! این عارضه ورزش و بازیهای تهی مانده از آیین پهلوانی.
راستی فنونی زاده کجاست؟ ... نگاهی اگر به دور و بر ورزش ایران بیندازیم درخواهیم یافت که شمار پیران میوه خویش بخشیده و از یادها رفته بیش از این است که به راحتی به احصا درآید. رضا صفاریان در این میانه یک از هزار نباشد یکی از صدتاست. تا وقت هست بازماندگان را دریابید، چاچا تمام شد.
*رئیس انتشارات و تبلیغات روابط عمومی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب
نظر شما