به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، مواد ضدباکتری ترکیباتی هستند که باکتری‌های بیماری‌زا یا سایر میکروارگانیسم‌ها را از بین برده یا مانع رشد آن‌ها می‌شوند. در گذشته تحقیقات بسیاری بر روی انواع روش‌های تولید ترکیبات آلی فلزی زیست کش از جمله ترکیبات نقره، مس، روی و غیره، صورت گرفته است. امروزه استفاده از این نوع ترکیبات به دلیل سمی بودن، فراریت، ناپایداری شیمیایی و نفوذ آسان به بدن از طریق پوست پیشنهاد نمی‌شود. از این‌رو، تولید یک ماده جایگزین توجهات بسیاری را به خود جلب کرده است.
محمد سلیمانی لشکناری، یکی از محققان این طرح عنوان کرد: این طرح پژوهشی با هدف تهیه و بررسی خواص ضدباکتری پلیمرهای نانوساختار صورت گرفته است. اثرات اساسی به‌دست‌آمده از محصول طرح، شامل کاهش آلودگی و کاهش اثرات جانبی ترکیبات ضدباکتری مرسوم (ترکیبات شیمیایی و نانوذرات فلزی از قبیل نقره) است.
سلیمانی در خصوص خواص این پلیمر تصریح کرد: در گذشته تمرکز بر خواص ضدباکتری نانوذرات فلزی بود؛ اما آزاد شدن این نانوذرات در محیط زیست، خود منجر به ایجاد آلودگی می شود، درحالی که پلیمرهایی با خاصیت ضدمیکروبی ذاتی این مشکل را برطرف کرده است.
وی ادامه داد: این قبیل پلیمرها در بازه زمانی طولانی‌تری از خاصیت ضدباکتری برخوردار بوده و در محیط انتشار نمی‌یابد و حتی در صورت انتشار نیز با توجه به ساختار پلیمری خود، مضرات چندانی ایجاد نخواهد کرد؛ لذا می‌توان از ترکیب پیشنهادی در این طرح به‌منظور برطرف کردن مشکلات ترکیبات ضدباکتری مرسوم استفاده کرد.
سلیمانی افزود: به دلیل روش تهیه آسان این دسته از نانوذرات پلیمری، امکان تولید این محصولات در مقیاس صنعتی نیز میسر است.
وی با اشاره به روند انجام این مطالعات گفت: در ابتدا نانوذرات پلیمری با استفاده از روش پلیمریزاسیون شیمیایی تهیه و پس از بررسی خصوصیات شکل شناختی و ساختار شیمیایی محصول واکنش، از طریق آزمون‌های انتشار دیسک، حداقل غلظت مهارکنندگی رشد باکتری، حداقل غلظت کشندگی باکتری و همچنین تعیین سینتیک کشندگی، به بررسی خصوصیات ضدباکتری نانو ذرات پلیمری پرداخته شد.
وی خاطرنشان کرد: ابعاد نانومتری محصول تهیه‌شده باعث شده که بتوان علاوه بر حالت‌جامد، حالت محلول کلوئیدی آن نیز تهیه شود که کاربردهای آن را نیز افزایش می‌دهد.
این تحقیقات حاصل همکاری دکتر محمد سلیمانی لشکناری- عضو هیات علمی دانشگاه تخصصی فناوری‌های نوین آمل، دکتر حسین عیسی زاده، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل و خانعلی سلطانی استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس است. نتایج این کار در مجله Polymer-Plastic Technology and Engineering (جلد ۵۴، سال ۲۰۱۵، صفحات ۱۵۴۷ تا ۱۵۵۲) منتشر شده است.
نظر شما