به گزارش خبرگزاري "مهر"، مردم عراق سومين سالگرد تهاجم نيروهاي چندمليتي به رهبري آمريكا را در حال سپري مي كنند كه با وجود خوشحالي براي خلاصي يافتن از ديكتاتوري حزب بعث ، موج خشونت ها و ناامني وضعيتي بسيار دشوارتراز روزهاي قبل از تهاجم بوجود آورده است و هر روز مردم اين كشور وافكار عمومي دنيا شاهد وقوع عمليات تروريستي، كشتار وترور وناامني هاي رايج در اين كشور مي باشند.
هجوم نيروهاي چندمليتي به عراق در 20 مارس سال 2003 ميلادي
با وجود مخالفت شديد افكار عمومي با حمله نيروهاي ائتلاف به عراق، وضعيت نابهنجار و عدم موفقيت نيروهاي چند مليتي به ويژه نيروهاي آمريكايي دراين كشوربراي ايجاد امنيت و برقراري دوباره صلح و آرامش باعث شد كه موج نارضايتي و مخالفت با حضورآنها در عراق، كشورهاي اروپايي را با مشكل مواجه كند.
در روزهاي اخير و همزمان با سومين سالگرد آغاز حمله نيروهاي نظامي آمريكايي از طريق خشكي و دريا به عراق، تظاهرات گسترده اي سراسر كشورهاي اروپايي حتي انگليس كه از جمله متحدان اصلي آمريكا در حمله به عراق مي باشد، فراگرفته است.تظاهرات گسترده اي در شهرهاي مهم جهان ازجمله لندن، نيويورك، جاكارتا، سائوپولو و بروكسل برگزار مي شود.
تظاهركنندگان ضدجنگ در اين تظاهرات، اعتراض شديد خود را به اقدامات آمريكا در جنگ عراق ازجمله استفاده از "بمب هاي كثيف" اعلام و اين اقدامات را محكوم مي كنند.
اين درحاليست كه پيشاپيش و در آستانه سومين سالگرد حمله نظامي آمريكا و متحدانش به عراق، ده ها هزار نفر از اقشار مختلف مردم ايتاليا در حمايت از صلح در خيابان هاي شهر رم به تظاهرات پرداختند.
نگاه نااميدانه صدام
در همين حال، شهروندان كانادايي، دانماركي، پرتغالي، سوئدي، يوناني، آمريكايي، قبرسي و اسپانيايي در حمايت از خروج نيروهاي نظامي از عراق به تظاهرات پرداختند و بر بازگشت هموطنانشان به ميهن تاكيد كردند.
در اين گزارش خبري به بررسي تاريخچه عراق و برخي از جنبه هاي جنگ عليه اين كشور مي پردازيم:
تاريخچه حزب بعث عراق :
ژوئيه 1968 و 1979 ميلادي در اذهان مردم عراق به طور خاص و در اذهان مردم خاورميانه به صورتي عام تر يادآور دو حادثه است كه بسترهاي لازم تحولات آتي و اخير عراق را فراهم آورد و مسير تاريخ اين كشور را به سمت وسويي بردند كه حمله نيروهاي چندمليتي به سركردگي آمريكا به اين كشور از پيامدهاي آن است.
در 17 ژوئيه سال 1968 ميلادي ، ما شاهد كودتاي خونين حزب بعث عراق به رهبري "حسن البكر" و ايفاگري نقش فعال و موثر صدام هستيم و در 16 ژوئيه 1979 ميلادي نيز صدام ، حسن البكر را از قدرت خلع كرد و خود بر مسند قدرت عراق تكيه زد.
حزب بعث كه عنوان رسمي آن "حزب سوسياليست هاي بعثي عرب" است يك حزب سياسي و جنبش موثر در جوامع عربي خاورميانه خصوصا سوريه و عراق بود. حزب بعث از همان ابتداي تشكيل حزبي ناسيوناليست و سكولار بود و سوسياليسم را به عنوان مشرب اقتصادي خود برگزيد.
سران عراق از 1921 تا سال 2003 ميلادي
تشكيل حزب بعث به كنگره دمشق در سال 1947 ميلادي بازمي گردد. اين كنگره كه به صورت محرمانه برگزار شد، "ميشل عفلق" و "صلاح الدين البيتار" به عنوان پدران بعثيزم در نظر گرفته مي شوند. چندين روشنفكر ديگر در اين كنگره حضور داشتند كه از جمله مي توان به "عبدالرحمن الدمين" و "عبدالخليل خدايار" اشاره كرد كه پس از بازگشت به عراق اقدام به تشكيل و سازماندهي شاخه عراق حزب بعث كردند.
الدلمين اولين دبيركل حزب بعث عراق شد. از همان اوان تشكيل، حزب بعث به جذب و گزينش دانشجويان، دانش آموزان و روشنفكران كه همگي از طبقه شهرنشين و اعراب اهل تسنن بودند، اقدام كرد. ازجمله افسران نظامي مهمي كه به عضويت حزب بعث در اوائل دهه 1950 ميلادي درآمدند، مي توان به "احمد حسن البكر" ، "صالح مهدي عماش" و "عبدالله سلطان" اشاره كرد كه هر سه نقش برجسته اي در روند سياسي سال هاي بعد عراق ايفا كردند.
در دهه 1950 ميلادي حزب بعث به صورت مخفيانه فعاليت مي كرد. اين حزب با همكاري ديگر گروه هاي مخالف دولت فيصل دوم پادشاه عراق ، جبهه متحد ملي را تشكيل داد و در فعاليت هاي منجر به انقلاب 14 ژوئيه 1958 ميلادي به رهبري "عبدالكريم قاسم" نقش فعالي ايفا كرد. بعثي ها اميدوار بودند كه جمهوري تازه تاسيس عراق متايل به سياست هاي حزب بعث باشد، اما عبدالكريم قاسم با اين مسئله مخالفت كرد و در اين راستا بعضي از اعضاي جوان حزب ازجمله "صدام حسين" شديدا خواستار عزل قاسم از قدرت شدند و طرح ترور وي را به اجرا گذاشتند.
جلال طالباني رئيس جمهوري كنوني عراق
در اكتبر سال 1959 ميلادي اين ترور نافرجام صورت گرفت كه منجر به فرار صدام از عراق ، دستگيري بسياري از اعضاي حزب بعث و غيرقانوني شدن اين حزب گرديد. دومين تلاش حزب براي سرنگوني قاسم در فوريه سال 1963 ميلادي صورت گرفت كه موفقيت آميز بود و منجر به تشكيل اولين حكومت بعثي به رياست جمهوري عبدالسلام عارف شد، اما حزب به دو دسته ايدئولوژي گراها و عملگراها تقسيم شد.
به دليل فقدان اتخاد در حزب، شركاي كودتا با اين حزب، دست برتر را در دولت يافتند و 9 ماه پس از كودتا موفق شدند همه بعثي ها را از دولت خارج كنند. پس از آن حزب بعث به سازماندهي مجدد خود تحت دبيركلي ژنرال "حسن البكر" و معاونت دبير كلي صدام حسين پرداخت.
حسن البكر و صدام بالاخره با انجام كودتايي خونين در 17 ژوئيه 1968 ميلادي حزب بعث را مجددا به قدرت رساندند. با اين وجود، كشمكش ها درون حزب ادامه يافت. اين كشمكش ها نهايتا منجر به بركناري البكر و به قدرت رسيدن صدام حسين در 16 ژوئيه 1979 ميلادي گرديد. حزب بعث تحت حدود يك ربع قرن سلطه صدام بر عراق شديدا به سوي نظامي كردن كشور پيش رفت.
درراس واحدهاي فرماندهي منطقه اي در عراق، "واحد فرماندهي ملي" قرار داشت كه ارشدترين ارگان تصميم گيرنده و عالي ترين شوراي هماهنگ كننده جنبش بعث در سراسر جهان عرب بود. اين واحد از نمايندگان و واحدهاي فرماندهي منطقه اي تشكيل مي شد و در برابر كنگره حزب پاسخگو بود. به لحاظ تئوريك، تصميم گيري در واحدهاي فرماندهي منطقه اي براساس اجماع بود، اما عملا در همه تصميم گيري هاي اصلي و مهم نقش نصميم گيرنده را صدام حسين برعهده داشت.
پل برمر و محافظان
اين درحاليست كه پس از حمله نيروهاي چندمليتي به عراق، "پل برمر" حاكم آمريكايي در اين كشور در ژوئن سال 2003 ميلادي به حيات حزب بعث عراق پس از حدود چهار دهه حاكميت بر عراق خاتمه داد و آن را منحل كرد و تمامي اعضاي حزب را از مناصب مهم و غيرمهم عراق بركنار نمود.
تاريخچه انتخابات عراق:
عراق به عنوان يكي از كشورهاي مهم منطقه خاورميانه و خليج فارس در روز 10 اوت سال 1920 ميلادي توسط انگليس و در پي فروپاشي امپراتوري عثماني تشكيل شد. اولين انتخابات براي تعيين نمايندگان مجلس موسسان جهت تدوين قانون اساسي عراق در پي تشكيل اين كشور در ماه ژانويه سال 1924 ميلادي برگزار شد كه اين انتخابات از سوي آيت الله خالصي تحريم شد و با برگزاري آن به علت تقلب هاي انجام شده ، مردم دست به شورش زدند.
در انتخابات مجلس موسسان عراق ، سه حزب شامل آزاد، النهضه و ناسيونال شركت كردند. عراق در چهار اكتبر سال 1932 ميلادي توانست از سلطه انگليس رها شده و استقلال يابد. انتخابات در عراق پيش از دهه 50 ميلادي با يك وعده غذا و پرداخت 50 تا 100 دينار پول به ريش سفيدان براي تبليغات برگزار مي شد. در سال 1952 ميلادي با وجود اعتراض گروه هاي عراقي براي اصلاح قانون انتخابات عراق، انتخاباتي براي تعيين نماينده در اين كشور برگزار شد كه اين امر منجر به اعتراضات و حوادث نوامبر شد.
انتخابات عراق
آخرين انتخابات آزاد در كشور عراق در سال 1953 ميلادي و پنج سال پيش از پايان نظام سلطنتي در اين كشور برگزار شد. براي انتخاب صدام حسين به عنوان رئيس جمهوري عراق نيز يك همه پرسي در سال 1955 ميلادي برگزار شد كه در آن بيش از 96 درصد مردم به صدام پاسخ مثبت دادند.
آخرين انتخابات عراق يا بهتر بگوييم همه پرسي در زمان صدام در اواسط اكتبر سال 2002 ميلادي براي تعيين دوباره وي به مدت هفت سال به عنوان رئيس جمهور برگزار شد كه ديكتاتور بغداد به عنوان تنها نامزد با روش خاص خود توانست صد در صد آرا را به خود اختصاص دهد. در اين زمان، بيش از 11 ميليون شهروند عراقي شرايط شركت در همه پرسي را براي انتخابات دوباره وي دارا بودند.
بر اساس اعلام وزارت اطلاع رساني رژيم صدام، ده ها خبرنگار شبكه هاي خبري مختلف آمريكايي، روزنامه ها، نمايندگي هاي بنگاه هاي خبري مختلف براي پوشش خبري اين انتخابات و تعيين دوباره صدام به بغداد سفر كردند. يك هزار مركز راي گيري در عراق از ساعت هشت صبح فعاليت داشتند. همه پرسي تمديد دوره رياست جمهوري صدام در 15 استان مركزي و جنوبي از 18 استان عراق برگزار شد. در اين انتخابات، هشت گروه مخالف صدام با صدور بيانيه، انتخابات تمديد رياست جمهوري وي در عراق را تحريم كردند.
صدام و پسرانش
مردم عراق پس از 45 سال براي برگزاري اولين انتخابات به دور از سايه نظام استبدادي گذشته، يكشنبه 30 ژانويه 2005 ميلادي در پاي حوزه هاي اخذ راي در اين كشور حاضر شدند و عراقي هاي مقيم خارج نيز آراي خود را در كشورهاي مقيم به صندوق انداختند.
با برگزاري اولين انتخابات در عراق پس از سقوط صدام و تعيين 275 عضو مجمع ملي اين كشور، قانون اساسي دائمي عراق از سوي كميته اي زير نظر مجمع تدوين شد. قانون اساسي دائمي عراق روز 15 اكتبر به همه پرسي گذاشته شد و از مجموع 15 ميليون و 500 هزار راي دهنده، 63 درصد در همه پرسي شركت كردند و بيش از 78 درصد به قانون اساسي عراق راي مثبت دادند.
با برگزاري انتخابات پارلماني در عراق در 15 دسامبر سال 2005 ميلادي مردم اين كشور نمايندگان خود را انتخاب كردند.
عراق و جنگ :
عراق تحت حكومت "صدام حسين"، دو بار جنگ را تجربه كرد. بار اول در سال 1980ميلادي به ايران كشور همسايه خود حمله كرد و بدترين جنايات را عليه اين كشور همسايه مرتكب شد و بار دوم در سال 1991 بود كه كويت را مورد هجوم خود قرار داد.
حضور دليرانه سربازان ايران در برابر حمله عراق
در جنگ اول با مقاومت دليرانه نيروهاي ايراني در برابر متخصمان، نيروهاي رژيم بعث به زانو درآمدند و پايشان از خاك ايران بريده شد كه البته در اين مدت هزاران جوان ايراني جان خود را فدا كردند و به شهادت رسيدند.
براي بار دوم صدام در سال 1991 ميلادي كويت همسايه ديگر خود را مورد حمله قرار داد و اين كشور كوچك و ضعيف را به طور كامل به اشغال خود درآورد. در اين زمان، نيروهاي ائتلاف به رهبري آمريكا به منطقه خليج فارس آمدند و با حمله به نيروهاي عراقي آنان را از خاك كويت بيرون كردند و تحريم هاي بين المللي بسيار شديدي را عليه اين كشور به اجرا گذاشتند.
نتيجه اين تحريم ها فقر و بيچارگي مردم عراق بود.
پس از حملات 11 سپتامبر 2001 ميلادي و حمله نيروهاي آمريكايي به افغانستان به بهانه سرنگوني رژيم طالبان و مبارزه با تروريست هاي القاعده كه مسببان فروريختن برج هاي دوقلوي مركز تجارت جهاني در نيويورك بودند و حدود سه هزار آمريكايي را به كام مرگ كشيدند، آمريكا براي اشغال سرزمين عراق به بهانه وجود سلاحهاي كشتار جمعي ائتلافي بزرگ از كشورهاي اروپايي و غيراروپايي تشكيل داد و براي بار دوم در برابر نيروهاي عراقي قرار گرفت، اما اين بار ديگر هدف فقط مبارزه با ارتش عراق نبود، بلكه اشغال اين كشور بود.
نيروهاي چندمليتي از طريق زميني و از جنوب عراق وارد اين كشور شدند و در عين ناباوري در مدت 20 روز به پايتخت رسيدند و كشور را در اشغال كامل خود گرفتند.
عراق اشغال شد
اين جنگ يكي از رويدادهاي كم سابقه و بلكه بي سابقه در جهان بود كه از نيمكره ديگري به سرزميني در نيمكره ديگر زمين لشكركشي كنند و در مدت كوتاهي آن را دگرگون سازند و سبب بهت جهانيان شوند. رژيم صدام حسين سه هفته پس از شروع حملات نظامي نيروهاي ائتلاف در آوريل 2003 متلاشي شد. توجيه اصلي اين اقدام ادعاي وجود تسليحات كشتار جمعي در عراق بود.
با وجود مقاومت حكومت در بغداد نيروهاي زميني آمريكا و بريتانيا از جنوب داخل عراق شدند و در9 آوريل نيروهاي آمريكايي موفق به تسخير مركز بغداد و در نتيجه سقوط رژيم صدام گرديدند.
سال 2006 براي عراق:
عراق كنوني كه مابين رودخانه هاي دجله و فرات واقع شده است، كم و بيش محيطي را در برمي گيرد كه در گذشته بين النهرين و "مهد تمدن ها" نام داشت. در قرون وسطي، عراق مركز امپراطوري اسلامي بود و بغداد پايتخت سياسي و فرهنگي اين منطقه كه از مراكش تا شبه قاره هند را در بر گرفته بود.
آينده عراق چه خواهد شد؟
اينك با برگزاري انتخابات پارلماني دولت اين كشوردرآستانه شكيل گيري است وديگر بخشهاي اجرايي كشورنيز سامان خواهد يافت. حال بايد اين ديد اين كشور كه در چند دهه اخير به صحنه درگيري و جنگ تبديل شده و در عين حال در اشغال نيروهاي بيگانه قرار دارد، آيا مي تواند بار ديگر به عنوان "مهد تمدن ها" در جهان جلوه نمايي كند.
نظر شما