به گزارش خبرنگار مهر، حمیدرضا قربانی کارگردان فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» با بیان این مطلب در نشست رسانه‌ای که صبح امروز ۲۱ بهمن ماه در کاخ جشنواره با حضور محمود رضوی تهیه‌کننده، هومن بهمنش فیلمبردار، علی مصفا، سهیلا رضوی، سارا بهرامی و علیرضا کمالی بازیگران برگزار شد، درباره ساخته شدن این فیلم سینمایی گفت: طرح ساخت این فیلمنامه از زمان دستیاری اصغر فرهادی در فیلم «درباره الی» با محمود رضوی مطرح شد و از همان زمان قول‌هایی گرفتم تا یک فیلم سینمایی بسازم.
وی تاکید کرد: بعد از ۲۳ سال دستیاری و تدوین در سینمای ایران، به جایی رسیدم که احساس کردم می‌توانم یک فیلم بسازم؛ فیلمی با مختصات ذهنی و توانایی‌های شخصی خودم. طرح‌های زیادی هم در این مدت نوشتم اما به دلیل فعالیت‌های روزمره، من و محمود رضوی تهیه‌کننده سینمای ایران نتوانستیم فیلمنامه‌ای را تولید کنیم.
قربانی درباره ساخت فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» گفت: یک داستان واقعی با موضوع قصاص شنیدم که ساخت این داستان برایم جذاب آمد. در نتیجه موضوع را با آزیتا ایرایی فیلمنامه‌نویس مطرح کردم. اصل داستان را گرفتیم و در ادامه جزئیاتی به آن اضافه کردیم که در نهایت فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» ساخته شد.
محمود رضوی تهیه‌کننده این فیلم سینمایی درباره ساخت فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» گفت: حمیدرضا قربانی از سینماگران خوب و بااخلاق است و حقش بود که زودتر فیلم بسازد اما آنچه مرا ترغیب کرد تا فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» را بسازم علاوه بر حسن اخلاق قربانی، نگاه انسانی و درست این فیلمساز به موضوع قصاص بود که باعث شد تولید این فیلم را به انجام برسانیم؛ ضمن اینکه فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» خارج از مسیر فیلمسازی من نیست.
آزیتا ایرایی فیلمنامه‌نویس نیز تاکید کرد: زمانی که برای اولین بار قصه را شنیدم، واکنش بسیار منفی داشتم. درواقع وارد شدن به موضوع قصاص با نگاهی که حمیدرضا قربانی داشت، تا اندازه‌ای برایم ترسناک بود اما بعدها دیدم که به شکل درست و انسانی و البته منطقی به مساله قصاص نگاه می‌کند.
وی ادامه داد: بنابراین نوشتن داستان ۳ زن به عنوان مادر در موقعیتی مشابه برایم جذاب شد و ترغیب شدم داستان را به جایی برسانم که فیلمنامه آن ساخته شود و در نهایت «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» ساخته شد.
هومن بهمنش فیلمبردار «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» با اشاره به این مطلب که در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر با ۳ فیلم حضور داشته است، گفت: در این دوره از جشنواره، فیلمبرداری ۳ فیلم را به انجام رساندم اما در هیچ یک از جلسات نشست نقد و بررسی شرکت نکردم و «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» تنها فیلمی بود که دوست داشتم در جلسه نقد و بررسی آن حضور پیدا کنم.
وی تاکید کرد: جنس نگاهی که قربانی به فیلمنامه داشت، مرا ترغیب کرد حتماً در تولید این فیلم حضور داشته باشم ضمن اینکه از سال‌ها پیش رفاقت خوبی با حمیدرضا قربانی داشتم و سلیقه او را می‌پسندیدم و وقتی که پیشنهاد کار را به من داد، با افتخار قبول کردم که در این فیلم سینمایی حاضر شوم.
بهمنش یادآور شد: در جشنواره فیلم فجر، آثاری با موضوع نزدیک به فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» حضور داشتند که به زعم من، فیلم‌های تجاری و ژورنالیستی بودند اما بزرگترین حسن فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» این است که نگاه انسانی به قصاص کرده است.
سهیلا رضوی بازیگر نقش شکوه درباره فیلمنامه «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» گفت: داستان فیلمنامه «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» مرا دگرگون کرد و با اثری اخلاق‌مدار مواجه شدم که فیلمنامه‌نویس و کارگردان با درایتی مثال‌زدنی موضوع قصاص را فراهم کرد.
وی با اشاره به دشواری‌های بازی در فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» گفت: یکی از دشواری‌های کار من برای بازی در نقش شکوه این بود که نباید گریه می‌کردم و این موضوع کار مرا سخت می‌کرد، چرا که نقش مادری را داشتم که ۲ فرزند پسر داشت که یکی از این فرزندان، دیگری را به قتل رسانده بود و من باید جوری رفتار می‌کردم که اسیر احساساتم نمی‌شدم و با منطق پیش می‌رفتم و این موضوع برای من سخت بود.
سارا بهرامی بازیگر نقش عروس خانواده در تکمیل صحبت‌های سهیلا رضوی، گفت: خانم رضوی اشاره درستی کردند. ما در طول فیلم به سکانس‌هایی می‌رسیدیم که حالمان را خراب می‌کرد ولی خواست قربانی بود که صبور باشیم و گریه نکنیم و این موضوع بسیار سخت بود.
علی مصفا بازیگر نقش محسن تاکید کرد: فیلمنامه «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» جذاب بود و مهمتر از جذابیت فیلمنامه، آشنایی من با حمیدرضا قربانی کارگردان این فیلم بود چرا که او آدم متواضعی است و نسبت به کارهایی که انجام می‌دهد، نگاه ویژه‌ای دارد و به همین دلیل پذیرفتم در این فیلم سینمایی بازی کنم.
وی درباره نقش خود گفت: برای من سخت بود نقش قاتل را بازی کنم؛ قاتلی که برادرش را کشته و من همیشه نگران عکس‌العمل‌هایی بودم که به این شخصیت وارد می‌شد و می‌ترسیدم که نتوانم به خوبی از عهده نقش بربیایم اما حمیدرضا قربانی به من کمک کرد و جرأت داد تا خودم را پیدا کنم.
مریم نراقی تدوینگر فیلم سینمایی «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» درباره همکاری با قربانی گفت: شروع همکاری من با حمیدرضا قربانی به ۱۲ سال پیش برمی‌گردد و در طول این مدت ما ۱۵ کار مشترک با همدیگر انجام دادیم و خوشحالم فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» بسیار شریف ساخته شد. سعی کردم در مونتاژ این فیلم به حس و حال فیلمنامه و کارگردانی وفادار بمانم.
قربانی درباره شخصیت‌پردازی کاراکترهای این فیلم سینمایی گفت: حدود یک ماه قبل از آغاز دورخوانی، تمام بازیگران را صدا کردم و شخصیت‌ها را به طور جزء به جزء آنالیز کردیم و گفتم کاراکترهای خودشان را پیدا کنند و تاکید کردم که به تعقل کاراکترها در موقعیت مختلف فیلم فکر کنند چون دوست نداشتم بیننده با آه و ناله بازیگران در شخصیت‌پردازی مواجه شود. در واقع از پرداختن به احساسات سطحی و زودگذر دوری می‌کردم و می‌خواستم کاراکترها به تعقل برسند.
در ادامه این نشست ۲ بازیگر خردسال فیلم، مانی رحمانی و مانیا علیجانی به روی صحنه آمدند.
هومن بهمنش درباره بازیگر ۷ ساله خود مانیا علیجانی گفت: این بازیگر خردسال از نابغه‌های گروه بود و زمانی که سکانس‌های مانیا را فیلمبرداری می‌کردم، این احساس را داشتم که ترانه علیدوستی جلوی دوربینم قرار گرفته و نقش خود را بازی می‌کند.
علیرضا مصفا در پایان این نشست گفت: مشخصه اصلی کار در این گروه، روحیه فداکاری افراد بود و من تفاوت را در یک کار گروهی با فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» احساس کردم و معتقدم همه با جان و دل کار می‌کردند.
نظر شما