دكتر كتايون خوشابي در گفت و گو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر مي گويد : سيستم آموزشي در كشور بيشتر رقابت را در بين نوجوانان و جوانان ياد مي دهد و توجه اي به فعاليتهاي گروهي و مشاركتهاي اجتماعي جوانان ندارد .
وي مي افزايد : متاسفانه در كشور ما از همان ابتداي تحصيلات ابتدايي به كودك ياد مي دهند كه بايد رقيب خود رابه خصوص در تحصيلات از گردونه رقابت حذف كنند و خود هميشه حرف اول را بزنند و هيچگاه به او ياد نمي دهند كه با فعاليت درامور اجتماعي هدفي را دنبال كنند .
خوشابي ادامه مي دهد : در كشوري كه نوجوانان و جوانان آن فقط به دنبال مدرك گرايي هستند معلوم است كه زمينه هاي لازم جهت انجام مشاركتهاي اجتماعي و گروهي در بين نوجوانان رشد پيدا نمي كند.
اين روانپزشك مي گويد : متاسفانه خانوادها و همچنين مسوولان حمايتي از نوجوانان براي انجام مشاركتهاي اجتماعي نمي كنند و همين امر باعث مي شود تا نوجواناني كه در گروهاي خاصي شركت كرده اند سرانجام خوبي نداشته باشند و پس از مدتي از هم متلاشي مي شوند .
وي با اشاره به اينكه تعداد گروهاي اجتماعي نوجوانان دركشور ما نسبت به ساير كشورها بسيار اندك است مي گويد: علاوه بر اينكه تعداد تشكل ها و گروهاي اجتماعي در كشورهاي ديگر بيشتر است دوام و موفقيت آنها نيز چشم گيرتر است و گاهي به نتايج موثري نيز دست پيدا مي كنند .
وي اظهار مي دارد : اكثر نوجوانان ما به دليل نوع تربيت و فرهنگي كه در آن بزرگ شده اند به دنبال رهبري گروهاي خود هستند و كسي حاضر نمي شود كه از فرمان هم سال خود پيروي كند و اين امر خود عاملي مي شود تا نوجوانان پس از مدتي از گزوه جدا شوند .
خوشابي معتقد است : متاسفانه در چند سال اخير نتنها نوجوانان و جوانان را به سوي تشكيل و يا شركت در گروهاي اجتماعي تشويق نكرده ايم بلكه فقط به فكر قبولي آنها در كنكور بوده ايم و همين امر يكي از عواملي شد تا برخي از نوجوانان و جوانان به سوي اعتياد و انحرافات اخلاقي سوق پيدا كنند .
وي خاطر نشان مي كند : مسوولان بايد از همان دوران پيش دبستاني با يك سيستم مدون مهارتهاي اجتماعي را به كودكان بياموزند تا زماني كه به سن نوجواني و جواني مي رسند بتوانند در گروهاي اجتماعي و فرهنگي شركت كنند و حتي نقش موثري نيز داشته باشند .
يك كارشناس روانشناسي نيز مسوولان و خانوادها را مقصر اصلي در عدم شركت نوجوانان در امور اجتماعي مي داند و در اين زمينه مي گويد : امروزه يك نوجوان آن محيط شاداب و امكاناتي كه مورد نياز دارد را در خانه و در خارج از محيط خانه وحتي با شركت در امور اجتماعي و فرهنگي پيدا نمي كند و همين امر عاملي مي شود تا نوجوان به سوي انحرافات اجتماعي كشيده شود .
فرحناز نوربخش مي گويد : امروزه خانوادها درگير مشغله هاي زندگي هستند و فرصتي براي صحبت كردن با جوانان و تشويق كردن آنها به فعاليتهاي اجتماعي ندارند و همين امر باعث مي شود تا نوجوانان به گروهاي خاص و يا مصرف مواد مخدر پناه آورند.
وي خاطر نشان مي دهد : متاسفانه مسوولان برنامه خاصي براي مشاركت جوانان به فعاليتهاي اجتماعي ندارند و اگر در اين زمينه فكري داشته باشند فقط در حد حرف باقي مي ماند و به مرحله اجرا نمي رسد .
نوربخش معتقد است : مسوولان و خانوادها بايد نوجوانان را متناسب با علايق آنها به سوي فعاليتهاي اجتماعي مورد نظر آنها سوق دهند و خود نوجوانان را در همه امور اجتماعي محور قرار دهند و تنها آنها را مود حمايت خود قرار دهند.
نظر شما