دكتر عبدالحسين خسروپناه پژوهشگر پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي در گفتگو با خبرنگار"مهر" شناخت پيامبر را عامل وحدت مسلمين عنوان كرد و گفت: امروز بايد پرسشهاي جديد را به قرآن عرضه كنيم و پاسخ مورد نظر را از خلال آيات دريابيم، بدون آنكه تفسير به رأي كرده و با پيش فرضهاي خود به سراغ آيات رويم.
وي با اشاره به آيه 6 سوره صف گفت: حضرت عيسي(ع) در اين آيه خود را فرستاده خدا دانسته و با تأئيد تورات آمدن رسول پسين كه نامش احمد است و با دلايل روشن مبعوث مي شود را بشارت مي دهد. دلايلي كه دشمنان آن را سحر و جادو مي دانند.
خسروپناه وحي را تجربه اي عرفاني ندانست و افزود: روزي پيامبر را ساحر، شاعر و مجنون مي دانستند و امروز او را در حد يك عارف تنزل داده و وحي را يك تجربه ديني مي دانند و از آن به الهامات و حالات دروني پيامبر ياد مي كنند، در حالي كه زبان و ادبيات قرآن الهي بوده و متفاوت با زبان عرفايي چون ابن عربي، حافظ و مولانا است.
خسروپناه در ادامه با اشاره به تفاوتهاي ميان امامت و نبوت گفت: نبي كسي است كه به او وحي شده و حقيقت ديني را بدون واسطه دريافت مي كند در حالي كه اگر هم ملائكي بر امامان نازل شوند تنها به بيان اخبار غيبي پرداخته و حقايق را مطرح نكرده اند، هرچند نوع دريافت امام علي (ع) از پيامبر متفاوت با راويان است .
وي به لازمه شناخت تاريخ زندگي و سيره عملي پيامبر(ص) اشاره كرد و افزود: پيامبر در بسياري موارد با ياران خود مشورت مي كردند براي مثال پيشنهاد حفر خندق در جنگي با همين نام از جانب سلمان مطرح شد و نمونه هاي مشابه ديگر كه همه بيانگر دعوت پيامبر به مشاوره و دوري از تك روي است و گرنه ايشان علم غيب داشته و از مسائل جنگي با خبر بودند.
خسروپناه چاپهاي مكرر قرآن را خوب اما ناكافي دانست و گفت: بايد معارف رسول و سنت او به مردم دنيا و به زبانهاي مختلف شناسانده شود و چه خوب كه در سال پيامبر اعظم(ص)، مسئولان به اين مهم بپردازند و يا سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي، سايتي را به معرفي پيغمبر به زبانهاي مختلف اختصاص دهد.
نظر شما