به گزارش خبرگزاري "مهر"، بررسي و تحقيق در مورد سازمان هاي بين المللي نيازمند اين است كه بدانيم چرا و چگونه اين سازمانها به وجود آمدند. يعني اينكه دلايل و عوامل پيدايش آنها چه بوده اند و مكانيسم و روند به وجود آمدن آنها چگونه تا امروز به پيش آمده اند. براي رسيدن به پاسخ اين دو سئوال بايد گفت كه انسان موجودي اجتماعي است و نمي تواند به صورت فردي حيات و نسل خود را در بلند مدت حفظ كند.همين امر خود عامل پيدايش گروهها، قبيله ها، جوامع و ملت ها شده است .
در اين حوزه بحث روابط اجتماعي انسانها در غالب گروهها و جوامع مطرح مي شود؛ روابطي كه بر اساس نياز و طبيعت اجتماعي انسان ، يكي از عوامل حيات انساني است. روابط اجتماعي انسانها به دلايل مختلف از جمله كمبود منابع غذائي و ديگر محدوديتها هميشه با يكسري تنازعات و عدم آرامش همراه بوده است به طوري كه در تاريخ بشر هميشه جنگ و خونريزي وجود داشته است. اين جنگها و منازعات با اينكه عواقب وحشتناكي را به دنبال داشتند اما مانع روابط افراد و گروهها نمي شدند چرا كه ارتباط اجتماعي عامل بقا انسان ها هستند.
به گزارش "مهر"، همين افزايش روابط جوامع نيازمند اصول و قوانين خاص بودند. از همان اوائل تاريخ بشر بويژه در روم، يونان ، ايران و چين باستان مبادله سفير شرايط خاصي داشت. در اين حوزه با اينكه ممكن بود دو كشور با هم دشمني و جنگ داشته باشند اما سفرا و فرستادگان در رفت و آمد از مصونيت و احترام خاصي برخوردار بودند.
در حوزه اقتصادي نيز جوامع براي حمايت از تجار خويش فرستادگاني به ديگر مي كردند كه اينها نيز تابع قوانين و حمايتهاي خاصي بودند. در روم و يونان به اينها كنسول مي گفتند. دو عامل ارتباطات اجتماعي و جنگ از دلائل ريشه اي پيدايش نهادهاي خاص در بين جوامع بشري هستند.
با ارتباطات و عدم كفايت و كارائي سفير و كنسول جوامع، كشورها به فكر ايجاد نهادها و موافقت نامه هاي بين المللي افتادند . اولين تجمع بين المللي در سال 1648 است كه همين كنفرانس بين المللي مبدائي براي ساختار دولت - ملت ها در سطح بين الملل شد يعني اينكه از دولتهاي مدرن و جديد با نام دولت - ملت نام مي برند و سال 1648 يك برهه خاص تاريخي در پيدايش دولت هاي جديد است.
بعدها در سال 1815 كنگره وين كه بعد از شكست ناپلئون تشكيل شد دوراني از وحدت قدرت هاي بزرگ اروپا را آغاز مي كند كه به دوران كنسرت مشهور است. كنگره وين با خلق سيستم كنسرت نقطه عطفي در پيدايش سازمانهاي بين المللي است و در همين كنگره بود كه قرار شد كنفرانسهاي بين المللي به مرور براي حل مشكلات جهاني برگزار شوند.
در اين حوزه از كنگره هاي "تروپو" و "لباخ" در سال 21 و 1820 و كنگره" ورونا" در سال 1822 مي توان نام برد. به دليل اينكه نشستها و انجمن هاي كوچك و اختصاصي جوابگوي مشكلات و سائل جهاني نبودند كم كم اتحاديه ها و انجمنهاي بين المللي مختلف شكل گرفتند. البته اين انجمنها حالت غير دولتي نيز داشتند اولين اتحاديه بين المللي دركنوانسيون جهاني ضد بردگي در سال 1840 است و بعد كميته بين المللي صليب سرخ در سال 1863 International committee of the Recross ، اتحاديه بين المجالس در سال 1889، انجمن حقوق بين الملل در سال 1873 International lawAssociation و اتاق بازرگاني بين المللي در سال 1919 تشكيل شدند. در سال 1910 به دليل افزايش اتحاديه هاي بين المللي اتحاديه جوامع بين المللي جهت هماهنگي فعاليت و عضويت كشورها در اين اتحاديه ها شكل گرفت از جمله ويژگيهاي اساسي اين اتحاديه اين بود كه عضويت و ورود همه كشورها و اشخاص به اين اتحاديه ها آزاد بود و همچنين منافع كليه كشورها را در بر مي گرفت و داراي يك ارگان دائمي بود. اين سه مورد از ويژگي نهادهاي بين المللي غيردولتي در سطح جهان هستند.
نظر شما