به گزارش خبرنگار دانشگاهي مهر، محققان دانشگاه فلوريدا براي اثبات اين ادعا 103 فرد برخوردار از سلامتي نسبي و 19 بيمار آسايشگاهي را در فلوريدا مورد آزمايش قرار دادند. همه اين افراد بالاي 60 سال سن داشتند و به دو گروه تقسيم شدند كه يك گروه به طور ذاتي مذهبي بودند و گروه دوم به دليل مسائل خارجي همچون دوست يابي يا بالا بردن وجه اجتماعي خود به مذهب روي آورده بودند.
به گفته مونيكا آردلت جامعه شناس دانشگاه فلوريدا ، آندسته از افرادي كه ذاتا معنوي بودند در مقايسه گروه دوم، كمتر از مرگ مي ترسيدند و از احساس تندرستي بيشتري دردوران پيري خود برخوردار بودند.
وي افزود: پيام اين تحقيق اين است كه اگر نمي توانيد زندگي خود را در راه خدا سپري كنيد بهتر است به دلايل واهي ادعا به مذهبي بودن نكنيد. در واقع افرادي كه به دينداري ادعا مي كنند، در مقايسه با آندسته از افرادي كه اصلا به كليسا نرفته اند، در سال هاي پاياني عمر خود آسيب پذيرتر هستند، چرا كه در اماكن مذهبي ممكن است بيشتر در مورد زندگي گذشته خود و كارهايي كه انجام داده اند، بينديشند.
يافته هاي اين تحقيق از اين جهت اهميت دارد كه بسياري از مردم به اشتباه تصور مي كنند كه سخن گفتن از مسائل مذهبي با افراد پير به ويژه سالمندان بستري در بيمارستان ها موثر بوده در حالي كه اين مسئله براي آندسته از افرادي كه در طول زندگي خود تظاهر به دينداري كرده اند، نتيجه معكوس دارد.
در تحقيقات محققان دانشگاه فلوريدا به اثبات رسيد :
گفتگو از مذهب با افراد ذاتا بي علاقه به مذهب ترس از مردن را افزايش مي دهد
سخن گفتن از دين و مسائل مذهبي براي افرادي كه ذاتا علاقه اي به اين مسائل ندارد، ترس از مرگ و وقايع پس از آن را در دوران پيري افزايش مي دهد.
کد خبر 317391
نظر شما