جوانان فرانسوي ؛ بمب بيكاري و نا اميدي

به گزارش خبرنگار خبرگزاري مهر در فرانسه، بيش از نيمي از جوانان فرانسوي كه در بين آنها تحصيل كردگان نيز وجود دارند ، زندگي در فرانسه را مشكل و سخت مي دانند و معتقدند دولت فرانسه نتوانسته است نه تنها از جوانان بعنوان يك فرصت استفاده كند، بلكه  اين فرصت را نيز از دست داده و جوانان براي اين كشور ديگر به تهديد تبديل شده اند. عليرغم اين با كمي توجه به رويدادهاي شش ماه گذشته فرانسه كه اين كشور را با بحرانهاي امنيتي مواجه كرد ، مي توان دريافت كه جوانان فرانسه از فرصت بودن براي اين كشور عبور كرده اند و به مرز تهديد رسيده اند.

جرقه نا آرامي هاي نوامبر سال گذشته (2005) در اين كشور كه بعد از گذشت 7 ماه هنوز قانون ممنوعيت تجمع بيش از سه نفر در برخي از شهرها اجرا مي شود از سوي جوانان شروع شد. جوانان بي كار و رها شده در اجتماع كه ريشه هاي نژاد پرستي .  اساساٌ نبود فرصت شغلي علت اصلي مرگ دو جوان مهاجر در پاريس شد و مرگ آنان جرقه اي شد كه جوانان بي كار و نا اميد از آينده به خيابانها كشانده شوند و تا به همين امروز هم ما گاه گداري شاهد بيرون آمدن جرقه اي از زير اين خاكستر هستم كه با خود نا آرامي ها و آشوبهاي خياباني را به صحنه اجتماعي فرانسه مي ريزد.

از سوي ديگر با اشاره به اعتصابات و تظاهرات وسيع گسترده دانشجويان در اسفند گذشته بود كه مي توان بر تبديل شدن جوانان فرانسه به تهديد براي اين كشور صحت گذاشت. اينگونه به نظر مي رسد كه نا آرام شدن فرانسه كه از سوي جوانانش آغاز شده صدايي است كه به راحتي خاموش شدني نيست.

اما چرا فرانسه كه يكي از كشورهاي قدرتمند اروپاست نتوانسته جوانان خود را براي كشورش به فرصت  تبديل كند و با خوف وحشت به جوانانش مي نگرد و چرا جوانان فرانسه روياي داشتن زندگي بهتر را با كار كردن سخت در انگليس و استراليا مي بينند؟

"مدريك ورسلي" فارغ التحصيل جوان رشته هنر در گفتگو با خبرنگار مهر در پاريس گفت: در انگليس سيستم اقتصادي باز است و قوانين دست و پا گير و ماليات هاي كمر شكن كه براي ايجاد شغل گرفته مي شود كمتر از فرانسه است.
وي افزود: دولت انگليس در چند سال اخير در قوانين خود بازنگري كرده و اين بازنگري طوري صورت گرفته است كه مردم آسانتر شغل آفريني كنند و اين در حالي است كه فرانسه هنوز در چنگ قوانين مالياتي سخت گرفتار است و هر فردي نمي تواند به راحتي براي خود كار آفريني كند و كار آفرين آنقدر در زير دادن انواع چك هاي مالياتي گرفتار مي شود  كه يا ديگر توان ادامه كار را ندارد و يا اساساٌ خودش از كار كردن منصرف مي شود.
اين جوان 27 ساله فرانسوي كه خود داراي كار موقت است گفت: تقريباٌ سالانه 230 هزار جوان فرانسوي براي يافتن كار و يا ايجاد كار به انگلستان مهاجرت مي كند.
وي با اشاره به اينكه درعين حال در انگلستان سيستم هاي حمايت اجتماعي و درماني كمتر از فرانسه است گفت: جوانان فرانسه اين را بر خود پذيرفته اند كه به انگلستان مي رويم و با شرايط سخت كار مي كنيم و بعد از گذشت ده سال  پول خوبي بدست مي آوريم و بعد به فرانسه بر مي گرديم. آنهم زماني كه در سنين از كار افتادگي خواهيم بود و نياز به سيستم اجتماعي و درماني داريم كه در فرانسه مناسب تر است. مدريك ورسلي افزود: جوانان فرانسه روياي پول دار شدن و بدست آوردن خانه و ديگر امكانات زندگي را در كار سخت در انگليس پيدا كرده اند.

"ژولييا دوپون" 26 ساله دانشجوي دكتراي باستان شناسي نيز در گفت گو با خبرنگار مهر  نظر متفاوتي دارد : مشكل بيماري و عدم اميد به آينده در تمام دنيا فراگير شده است و با توجه به اينكه فرانسويان هميشه از همه چيز انتقاد دارند و هيچ گاه از هيچ چيز راضي نيستند و مي توانند اين نارضايتي خود را در اعتصابات و تظاهرات ها اعلام كنند ، شايد بنا به اين موضوع است كه به نظر مي رسد كه وضعيت جوانان فرانسه مناسب نيست.

وي افزود: البته نمي توان منكر آن شد كه پدران ما در سي سال گذشته به راحتي  كار پيدا مي كردند و از امكانات زندگي و تفريحات خوبي برخوردار بودند كه در حال حاضر يك جوان فرانسوي حتي اگر هم كار داشته باشد نمي تواند مانند پدران خود از امكانات زندگي استفاده كند.

اين جوان 26 ساله فرانسوي كه هنوز كاري براي خود پيدا نكرده است با اشاره به اينكه حقوق پايه يك فرانسوي هزار "يورو" است كه سي درصد از آن براي پرداخت مالياتهاي مختلف كم مي شود گفت: با بقيه اين حقوق كه تقريباٌ هفتصد "يورو" از آن مي ماند، حتي اگر اين جوان يك اتاق هم اجاره كرده باشد آن هم به قيمت سيصد "يورو" پولي كه براي او در ماه خواهد ماند چهارصد "يورو" است كه او بايد بسيار اقتصادي رفتار كند تا بتواند ماه را به پايان برساند و حساب بانكي او زير صفرنشود.

"ژولييا دوپون" در ادامه با تاكيد بر اينكه حتي همين كار با حقوق پايه را هم جوانان نمي توانند به راحتي پيدا كنند گفت: جوانان اعتماد به آينده را از دست داده اند و در  شك و ترديد و چهار راه "چه كنم" قرار گرفته اند. وي افزود: جوانان نمي توانند براي آينده خود برنامه ريزي كنند و دچار روز مرگي شده اند. اين جوان فرانسوي افزود: در دهه هاي گذشته فرانسه هميشه در حال پيش رفتن بود اما چند سالي است كه نه تنها جلو نمي رود بلكه در حال عقب رفتن است.

وي خاطر نشان كرد: قدرت خريد مردم هر روز كمتر از روز گذشته مي شود، بيكاري افزايش يافته است و هر روز شركت ما و كارخانجات و مراكز توليد صنعت كاركنان خود را اخراج مي كنند و يا كارخانه خود را به كشورهاي ديگر كه توليد براي آنها ارزانتر تمام شود منتقل مي كنند.

اين دانشجوي دكتراي باستان شناسي تاكيد كرد: جوانان نمي دانند چه در انتظار شان است. وي در پاسخ به اين سوال كه آيا كوتاهي از دولت است؟ گفت: هم مي توان گفت، بله و هم نخير، بله، براي اينكه دولت مالياتها را كم كند و در فكر توليد فرصت هاي شغلي باشد. و نه، به علت آنكه در حال حاضر كشور چين مانند يك اژدها بر صنعت چنگ انداخته است و با توليدات انبوه و ارزان خود، كارخانه ها و مراكز توليد در كشورهاي ديگر را زير پاي خود خورد كرده است.

"ژولييا دوپون" با بيان اينكه هم اكنون بيدار شدن "اژدهاي چين" براي همه كشورها مشكل ايجاد كرده و تقريباٌ اين مشكل جهاني شده و ديگر كشورها بسيار سخت مي توانند در مقابل چين بايستند. وي افزود: در مقابل جهاني شدن و سيستم اقتصاد باز است كه ديگر دولت ما قدرت تصميم گيري نخواهند داشت و نمي توانند در برابر آن پايداري كنند.

گفتني است فرانسه بعد از آلمان كه اتحاد دو كشور آلمان غربي و شرقي رقم بيكاري را در اين كشور بالا برد، بالاترين رقم بيكاري را در اروپا دارد و تا كنون نيز هيچ يك از احزاب فرانسه (سوسياليست، راست گرا UMP، ميانه گرا متمايل به راست UDF، كمونيست) جبهه ملي راست تندرو ...) نتوانسته اند راه حل مناسبي براي اين مشكل ارايه دهد.
به نظر مي رسد با وحشت از بيكاري و كاهش قدرت خريد مردم فرانسه بود كه مردم اين كشور در ماه مه (خرداد) سال گذشته به قانون اساسي اروپا راي منفي دادند و معتقدند كه اتحاديه اروپا قدرت دولت فرانسه را كم كرده است و فرانسه در تصميم گيري هايش بايد به ديگر اعضاي اتحاديه نيز توجه كند و نظر آنها را نيز مد نظر قرار دهد.