محمدرضا اصلاني در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : يك نويسنده با تجارب خود داستان يا رماني را مي پروراند ، منتهي مورد نقد وبررسي منصفانه اي قرار نمي گيرد تا به يك مخاطب و يا فيلمنامه نويس معرفي شود ، اگر اين گونه آثار ادبي مورد ارزيابي واقع شوند مسلما به بهترين نحو معرفي شده و مظلومانه كنار گذاشته نمي شوند .
اين نويسنده ياد آور شد : در سالهاي گذشته برخي از آثار ما جهاني شدند ، از جمله آثاري كه فقر و سياهي و تباهي را درشت نمايي كرده بودند كه البته اين راه رهروي نيز نداشت ، زيرا آثاري كه نويسنده فرهنگ بومي خود را در نهايت احساس و صميميت پرورانده و روي كاغذ آورده بايد مورد توجه و ارزيابي منتقدان ، جايزه هاي ادبي در ايران و جهان و در نهايت فيلمسازان واقع شود .
عضو انجمن قلم ايران تصريح كرد : متاسفانه چرخه توزيع آثار ادبي (رمان و داستان) در كشور ما بيمار است و حتي رمانهاي برگزيده در تهران و شعاع محدودي توزيع مي شوند ، چه بسا كه به شهرستانها و ديگر نقاط انتقال يابند . اگر يك فيلمسازجهت داستان يك نويسنده را در خلق فيلمنامه تغيير دهد كار ، مورد تاييد خالق اثر نيست اما اگر با اندكي تغيير و ضعف مورد استفاده قرار گيرد ، نويسنده چندان صدمه اي نخواهد ديد ، چرا كه به عقيده من معرفي اثر به مخاطب مهم است .
اصلاني با اشاره به اهداي جايزه به نويسندگان برتر ادبيات داستاني در نوزدهمين نمايشگاه كتاب تهران، يادآور شد : اگر نويسنده اي اثر خوبي خلق كند و تشويق نشود ، مانعي براي خلق اثر بهتر نخواهد بود ، اما منصفانه اين است كه او هم مورد توجه قرار گرفته و معرفي شود .
نظر شما