دكتر محمود تقي زاده داوري، رئيس مؤسسه شيعه شناسي در گفتگو با خبرنگار مهر درباره بحث مرجعيت شيعي و زعامت سياسي امام خميني اظهار داشت: بحث زعامت يك فقيه شيعي به صورت جدي از عصر قاجار مطرح شد. عصري كه ذهن جمعي شيعي به اين نتيجه رسيد كه اصولا دولتها و زمامداران بيش از آنكه به مردم خير برسانند زيان مي رسانند. بنابراين به تدريج اگر چه زمينه هاي آن به لحاظ نظري در متون فقهي وجود داشت اما به صورت آشكارتر و گوياتر مطرح شد.
وي افزود: امام خميني با استنباط و موقع شناسي طرح زعامت شيعي را مطرح كردند و توانستند با اقداماتي كه انجام دادند اهدافشان را تعيين كنند. بنابراين نسبت حاكميت امام با تشيع نسبت تئوري است با عمل، نسبت عينيت با ذهنيت است.
تقي زاده داوري با اشاره به اينكه بستر نظري زعامت شيعي نزد ديگر فقها نيز بود اما به شيوه عيني فقط از سوي امام مطرح شد، گفت: امام توانستند بستر كاربردي و عملي زعامت شيعي را به صورت جدي مطرح كنند.
رئيس موسسه شيعه شناسي افزود: نظامهاي مدرن و دموكراتيك نظامهاي شورايي هستند اما نظامي كه امام تحت عنوان شوراي جمهوري اسلامي مطرح كردند نظامي صد در صد مبتني بر آراء مردم است. در نظر متوليان نظام شورا و دموكراتيك براي گذران زندگي روزمره مي بايست از عقل جمعي و بازوان جمعي كمك بگيريم. امام مباني اسلامي را به عنوان تابو مطرح مي كردند و از آن به عنوان آيين نامه اي الهي كه همه مسلمان آنان را قبول دارند و آموزه هاي اسلامي و ديني نبايد شكسته شوند و بايد ترويج شوند ياد مي كرد.
داوري همچنين به جايگاه معنويت و عرفان شيعي و نسبت آن با انديشه هاي آمام پرداخت و گفت : امام با برداشت و تأكيد بر معنويت شيعي همه چيز را به توكل بر خداوند نسبت مي دادند در واقع همه امور را با امور متعالي در نظر مي گرفتند.
نظر شما