بهترين كار براي ايران تعليق فعاليت هاي غني سازي است/ مفاهيم تهديد صلح و امنيت بين المللي دگرگون شده است

به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از پايگاه اينترنتي"واشنگتن پرايزم"، "كلاوس شاريوت" سفير آلمان در آمريكا گفت :" سه كشور اروپايي انگليس، آلمان و فرانسه از نزديك با آمريكا درمورد ايران با يكديگر همكاري مي كند و در واقع ما با روسيه و چين، برزيل و آفريقاي جنوبي و ديگران  نيز در اين رابطه همكاري مي كنيم."

شاريوت اظهار داشت:" جامعه بين المللي بايد اتحاد خود را حفظ كند و من بر اين باورم كه آنها متحد خواهند شد به خاطر اينكه آنچه كه رئيس جمهوري ايران درباره اسرائيل مي گويد به طور كامل غير قابل پذيرش است و معتقدم كه اجماع فزاينده اي در بين جامعه بين المللي وجود دارد مبني بر اينكه بايد هر اقدامي كه مي توانيم براي ممانعت از دستيابي ايران به تسليحات هسته اي انجام دهيم."

شاريوت درتلاش براي ترديدافكني درباره برنامه هسته اي صلح آميز ايران كه تاكنون با وجود ادعاها و اتهامات بي پايه و اساس فراوان غرب هيچ مدركي دال بر تلاش ايران براي دستيابي به بمب اتمي به دست نيامده است، افزود: "البته مي پذيريم كه ايران حق دارد و مي تواند انرژي هسته اي غير نظامي خود را توسعه دهد، اما جامعه بين المللي نبايد به اين كشور اجازه دهد تا در راستاي ساخت بمب تلاش كند."

وي بدون اشاره به معيارهاي دوگانه و تعامل ناعادلانه غرب با مسائل هسته اي در ادامه گفت:" ما به ايراني ها گفته ايم كه به سبب افشا نكردن حقايق درباره برنامه هسته اي و همچنين همكاري نكردن با با مقررات و همچنين تصميمات آژانس بين المللي انرژي اتمي، اعتماد بين المللي را از دست داده اند و همچنين گفته ايم كه شما بايد آگاه باشيد كه با از دست دادن اعتماد جامعه جهاني حمايت آنها را از خود نيز از دست داده ايد و در جامعه بين المللي نسبت به شما ترديد هايي دارد و اگر بخواهيد تا از اين ترديد ها خلاص شويد بايد اقدامات مشخصي را انجام دهيد و اگر اقداماتي درراستاي  از صرفنظر كردن از غني سازي و بازفرآوري انجام دهيد بر اين باوريم كه فرصت خوبي خواهد بود كه دوباره اعتماد جامعه جهاني را به خود جلب خواهيد كرد."

اين ديپلمات آلماني خاطر نشان كرد:" از اكتبر سال 2003 تا تابستان سال 2005 سه كشور اروپايي در مسير خوبي با ايران بودند و موفقيتهاي خوبي داشتيم و موافق گزارش موضوع به شوراي امنيت نبوديم و ايراني ها غني سازي را در داخل تعليق كرده بودند و به آژانس هم اجازه نظارت دادند، بنابراين آنها منطق ما را درك و از آن قدرداني كردند، اما من از موضع دولت جديد بسيار گيج شدم."

سفير آلمان در واشنگتن درباره ديدگاه شخصي خود در مورد موضع دولت فعلي ايران مدعي شد:" بر اين باورم كه اين تصميم عاقلانه اي نبود كه آنها آن را انتخاب كردند ومعتقديم كه توصيه عاقلانه وخوب به آنها اين است كه به تعليق كامل غني سازي باز گردند و به توافق پاريس و بروكسل  پايبند باشد."

وي همچنين در پاسخ به اين سؤال كه پس آيا شما دخالت را توجيه پذير مي دانيد، گفت:" نمي دانم منظور شما از "دخالت" چيست من هيچ دخالتي نمي بينم تاكنون آژانس تصميمات معيني را اتخاذ كرده است. آنچه كه ما از شوراي امنيت مي خواهيم اين است كه تصميم اكنون بايد از سوي اين نهاد بين المللي اتخاذ شود و اين گام بعدي است و فكر مي كنم هنوز براي ايران زمان است تا به تعليق كامل بازگرد و به ايران توصيه مي كنم كه دقيقاً همين كار را انجام دهد."

همچنين وي افزود: "فكر مي كنم كه هنوز گفتگوها در مقابل ماست ، منشور سازمان ملل حاكميت يك كشور را محدود مي كند. امروز دو توجيه براي كاربرد و استفاده از زور وجود دارد كه در نهايت تصميم آخر است : يكي دفاع از خود است كه بر اساس بند 51 منشور به آن اشاره شده است و ديگري بر اساس فصل 7 منشور مي باشد كه اگر كشوري كه صلح و امنيت بين المللي را تهديد مي كند شوراي امنيت مي تواند به طور اساسي استفاده از زور عليه اين كشور را صادر كند و جنگ آغاز شود."

كلاوس شاريوت در تعريف خود از مفهوم جديد امنيت و تهديد كننده آن گفت:" اكنون آنچه كه جالب است اين است كه از سال 1945 اين محدوديتها معناي خاص خود را پيدا كرده است. شما در سال 1945 مي ديديد كه همه بر اين باور بودند كه تهديد صلح و ثبات امنيت بين المللي تنها زماني حادث مي شود كه فردي از مرز فرد ديگر عبور كند، آنگاه شوراي امنيت مي تواند بر اساس فصل 7 يا بر اساس بند 51 دفاع از خود دخالت كند، اما در حال حاضر قوانين بين المللي توسعه يافته است  و كشورهايي كه صلح و ثبات بين المللي را تهديد مي كنند مفهوم كاملاً جديدي  پيدا كرده اند و اين مسئله در شصتمين نشست سازمان ملل درباره آفريقاي جنوبي مطرح شد و آن اين بود كه آپارتايد آفريقاي جنوبي كاملاً مسئله اي داخلي بود، اما جامعه بين المللي آن را تهديدي عليه خود قلمداد كرد."

شاريوت  در ادامه افزود:" ما تحول جديد در اين حوزه داريم كه مي گويد كه نقض عمده حقوق بشر مي تواند تهديدي براي صلح و امنيت جامعه بين المللي باشد ودرمورد ديگر اينكه حاكميت برخي كشورهاي اروپايي درباره بخش هايي از خاك خود را داشته ايم بنابراين حاكميت ديگر مفهومي بدون محدوديت است."