به گزارش خبرنگار مهر ، در دومين روز از هم انديشي "هنر، سنت و سنت گرايي" و در نخستين سخنراني، دكتر شهرام خداورديان به بررسي موضوع امر قدسي، مداخله ابديت در زمان و بي نهايت در مكان پرداخت.
خداورديان با اشاره به واژه ابديت اظهار داشت: ابديت با در نظر گرفتن ژرف ترين معناي اين كلمه تنها قابل اطلاق به ذات خداوند در مرتبه برتر از وجود است .
خداورديان تصريح كرد: از آنجا كه بي نهايت به عنوان اقنومي از اقانيم احديت، واجد معنايي كيفي است و نه كمي اساسا به معناي اجتماعي از بي شمار شي يا ايده نيست، هر چند كه فرافكني اين اقنوم، يعني بي نهايتي در مراتب نازلتر هستي شناختي ممكن است حامل چنين معنايي نيز باشد كه البته تنها وجه بيروني شده از بي نهايتي كيفي را فرا مي نماياند.
همچنين در ادامه اين هم انديشي ، دكتر علي عزيزي به بررسي و نقد نظريه پلوراليسم ديني در پرتو تعليمات حكمت خالده پرداخت.
به تبيين مفهوم انسان در پلوراليسم و مفهوم غايي انسان در حيطه اديان پرداخت و محدوديت ها و خطاهاي پلوراليسم را با استناد به حكمت خالده بررسي كرد.
همچنين در اين هم انديشي، دكتر حميد رضا فرزان يار استاد دانشگاه هنر، درباره آموزش هنر از منظر حقيقت سخنراني كرد.
فرزان يار در آغاز گفت: براي انسان دو جهان وجود دارد، يكي جهان زميني و ديگري جهان آسماني. لذا انسان سنتي در جهت تبيين جهان آسماني با معرفتي الهي مي كوشد .
وي با اشاره به اينكه در تمدن سنتي هنر پشتوانه اي برابر معرفت الهي است تأكيد كرد: آنان كه مدعي هستند هنر سنتي را بايد مدرن كرد، ادعايي گزاف و بيهوده دارند چرا كه اين دو ديدگاه كاملا با يكديگر تباين دارند و هر دو با يكديگر جمع نمي شوند. هنر سنتي مبنايي الهي و همان چيزي است كه در قرآن به عنوان سنة الاولين آمده است .
وي ضمن انتقاد بر باور متجددان كه هنر را براي هنر مي دانند گفت: در نظر اين افراد هنر تنها جنبه اي زيبايي و مصرفي دارد اما هنر سنتي بياني در جهت تبيين صورت به معني دارد.
نظر شما