كنترل اوضاع عراق بايد به عراقي ها واگذار شود

به گزارش خبرگزاري مهر موسسه مطالعاتي بروكينگز آمريكا در تحليلي نوشت : اكنون زمان آن است كه دولت جديد عراق كار خود را آغاز كند.

به اعتقاد" ميشل هانلون" Michael E. O'Hanlon نويسنده اين تحليل،آمريكا بايد به رشد اقتصادي عراق كمك كند و مطمئن باشد كه دور بعدي انتخابات حداقل به جديت و موفقيت آميز بودن دور قبلي است.

نويسنده درتحليل خود،يك راهكار چهار مرحله اي را براي آغاز فعاليت دولت عراق پيشنهاد و اعلام مي كند كه نظاميان آمريكايي بايد به مدت چندين سال در عراق حضور داشته باشند تا به عمليات آموزش نيروهاي عراقي كمك كنند و از اين مسئله مطمئن باشند كه آنها وارد جنگ داخلي نمي شوند.  

هانلون اين راهكارچهارمرحله اي را اين گونه معرفي مي كند :

1. ايجاد شغل: نتايج يك نظرسنجي نشان داد كه 30 درصد از مردم عراق نسبت به آينده كشورشان اطمينان دارند و تنها 20 درصد فكر مي كنند كه اقتصاد كشورشان خوب است بنابراين آمريكا بايد يك تفكر مثبت را در بين مردم عراق ايجاد كند. ساده ترين راه براي اين كار،تضمين ايجاد شغل براي هر عراقي (به جزجنايتكاران و تروريستهاي شناخته شده ) است . اين مشاغل مي تواند در بخش كشاورزي و يا در بخش توسعه شهري و بهسازي باشد.

اگر ديگر كشورها نيز كمك كنند اين رقم  1 ميليارد دلار در سال براي آمريكا هزينه خواهد داشت و يا رقمي كمتر از آمار و ارقام مربوط به هزينهاي عملياتهاي نظامي در عراق ظرف يك هفته خواهد بود.اگر كمك كشورهاي ديگر هم وجود نداشته باشد،بازهم اين رقم به بالاتر از 2 تا 3 ميليارد دلار در سال نمي رسد و اين رقمي است كه ما بايد نه به عنوان يك لطف به عراقيها،بلكه بيشتربه نظاميان خودمان بپردازيم.

2.اعطاي توان دوباره به بعثيهاي سابق رده پايين:همه پرسي سال گذشته اين ايده را تقويت كرد كه مي توان به بعثيهايي كه جنايتي را مرتكب نشده اند اجازه داد كه يك بار ديگر به جامعه بپوندند و مشاغل قبلي خود را دوباره داشته باشند و در آينده اين كشور سهيم باشند.

از آن زمان،تقريبا 1.5 ميليون نفر از بعثي ها به جامعه عراق پيوستند،زيرا اين كاربايد انجام مي شد و اقدام درستي بود.

3. تصميم گيري در مورد كنترل نفت عراق:در قانون اساسي عراق اين مسئله مشخص نشده كه چه كسي كنترل نفت اين كشور را بر عهده خواهد داشت. مسئله ديگر هم در مورد چگونگي استفاده از اين پول خواهد بود.بخشي از اين پول مي تواند به طور مستقيم براي افرادعراقي پرداخت شود،مقداري براي بغداد و مقداري هم براي استانها صرف خواهد شد. اما اصل تساوي مسئله مهمي است.

4. حل معماي كركوك:كردها ادعا مي كنند كه اين شهرتحت مالكيت آنهاست،اما تا حدزيادي توسط سني ها و تركمن ها اشغال شده است . كردها فكر مي كنند كه اين شهر به آنها تعلق دارد، اما اگر سني ها هم از اين منطقه بيرون روند و سرمايه كافي براي ساخت خانه هاي جديد و يا ايجاد برنامه هاي شغلي نداشته باشند، حق دارند كه از اين مسئله عصباني شوند. اين مسئله به همان بروز آشوبها ترجمه مي شود . بنابراين بايد برنامه هاي شغلي و تلاشهايي اينگونه از سوي آمريكا و ديگر كشورهاي كمك كننده صورت گيرد تا دولت جديد عراق فعاليت خود را آغاز كند. 

به گزارش مهر، بروكينگز در پايان مي افزايد:اين چهار مرحله ، راههاي مهمي هستند.آنها ممكن است تنها راههاي كنوني نباشند،اما آغاز خوبي براي آنهاست.

اين درحالي است كه تلاشهاي آمريكا براي به ارمغان آوردن دموكراسي در اين كشور با شكست روبرو شده است و افزايش موج آشوبها و خشونتها در اين كشور گواهي بر ناتواني و ضعف نظاميان آمريكايي در عراق است.