به گزارش خبرنگار مهر قرآن در كنار هر مرد بزرگ و قديسى، از يك زن بزرگ و قديسه ياد مى كند و در همين راستا از همسران آدم و ابراهيم و از مادران موسى و عيسى در نهايت تجليل ياد كرده است.
اگر از همسران نوح و لوط به عنوان زنانى ناشايست براى شوهرانشان ذكر مى كند، از همسر فرعون نيز به عنوان زن بزرگى كه گرفتار مرد پليدى بوده، غفلت نكرده است. گويى قرآن خواسته در داستانهاى خود، توازن را حفظ و قهرمانان تاريخ را منحصر به مردان نكند.
در تاريخ اسلام، زنان قديسه و عاليقدر فراوان هستند. كمتر مردى است كه به مرتبه حضرت خديجه (س) برسد و هيچ مردى جز پيغمبر (ص) و على (ع) به مرتبه حضرت زهرا (س) نمى رسد .
چه كسى است كه منكر مقام عصمت و ولايت مطلقه حضرت صديقه كبرا باشد؟ او دخترى در دامان خود پرورش داد كه پيشوا و مقتداى زنان اسلام و شيعه شد او زينب كبرا نام داشت كه با خطابه خود لرزه بر حكومت يزيد بن معاويه انداخت و بدون ندبه و زارى در برابر قاتل خاندان خود ايستاد.
چنين شير زنانى در تاريخ اسلام بسيار هستند، از جمله: «ام سلمه همسر رسول اكرم (ص) كه اسوه تقوا و پيرو و مطيع شوهر بود. زنى كه از فرزند گرامى همسرش (فاطمه زهرا «س») و نوادگان گرانقدر همسرش تا آخرين لحظات زندگى خود چون مادرى مهربان حمايت كرد.
«سميه» مادر «عمار ياسر» از گروه زنانى است كه در نخستين روزها به اسلام گرويد. اين زن با شهامت به شهادت رسيد و با افتخار به ملكوت اعلى پيوست و نخستين زن شهيد در اسلام شد.
زنانى ديگر در زمان جاهليت بودند كه شخصيت و بزرگوارى آنان كمتر از شخصيت زنان نمونه و ستوده قرآنى نبود، مانند «آمنه خاتون» زن بى نظيرى كه شايسته فرزندى چون رسول اكرم است. همچنين «فاطمه بنت اسد» مادر حضرت على (ع) كه چون او را درد زايمان گرفت پاى ديوار كعبه بود، دعا كرد خدايا! درد را بر من آسان گردان. كه ديوار كعبه شكافته مىشود و خانه كعبه او را دربر مىگيرد و دوباره به هم متصل و پس از سه روز از خانه خدا با فرزندى به نام على (ع) خارج مي شود .
شأن و منزلت زن
زن در جاهليت پيش از اسلام، در بدترين دوران عمر خود به سر مى برد. در سرزمينى كه براى زنان حقوق طبيعى و شئون انسانى قائل نبودند، نور اسلام درخشيدن گرفت و زن را از افكار جاهلى خلاصى بخشيد و او را به عروج ملكوتى و افق هاى روشن نائل گردانيد.
زن حقيقتى است كه در طول تاريخ فراز و نشيب هاى فراوانى را تحمل كرده و حتي زنده به گور شدن را به خود ديده است.
آنگاه كه اسلام در آسمان تاريك جاهليت درخشيد، به زن عزت بخشيد. فرزند دختر را حسنه و بركت خواند و زنان را ريحانه معرفى كرد. زن غير از حقيقت انسانى، چهره هاى مختلف ديگرى را نيز در خود نهفته دارد كه بايد آن جلوه هاى مختلف كشف و آن صورتهاى گوناگون هويدا شود تا آنگونه كه هست، شناسايى و معرفى گردد.
حيا و عفت ، اساس حفظ عزت و شخصيت
زن جامعه اسلامى، با آگاهى از شخصيت والاى خويش، با علم به مسائل ضرورى زندگى در بعد معنوى و مادى و با شناخت دنيا و فرهنگ خود، بايد به پاسدارى از اصيل ترين فضيلت، يعنى حيا و عفت بپردازد و در پرتو آن، سعادت دنيا و آخرت خود را تأمين كند.
هيچ عامل معنوى چون حفظ حيا وعفت در سعادت زن مؤثر نيست. ظهور فعلى اين ويژگى ها در زنان، اساس حفظ عزت و شخصيت انسانى است. امير مؤمنان على (ع) درباره اين دو صفت انسانى فرموده اند: حيا، كليد هر خوبى و عفت، منشأ هر خيرى است.
الگو در قرآن
بر اساس تعاليم و آموزه هاي قرآن كريم ميان زن و مرد فرقى نيست، ولى خلق و خوى ويژه زنانه و احساسات لطيف و عواطف رقيق زن و مسئوليت هايى كه در نظام آفرينش بر دوش او نهاده شده، ايجاب مى كند كه زنان نيز، الگويى كامل و اسوه اى بى بديل از جنس خود داشته باشند تا بتوانند آنچه را از زن انتظار مى رود و قرآن و سنت نيز آنها را تأييد مى كند، در سيره اخلاقى، اجتماعى و خانوادگى او تبلور يافته بنگرند و به او تأسى جويند.
بى ترديد، زهراى مرضيه (س) ، نسخه وجودى پيامبر اكرم (ص) است ولى در اين نسخه وجودى، مسائل بيشترى براى زنان تبلور يافته كه در عرصه خانواده و قلمرو اجتماعى مفيدتر و آموزنده تر است.
الگوى زنان امت اسلامى
امت اسلامى، همواره زنانى تربيت كرده كه شايسته است الگوى ديگران باشند. زن مسلمان معاصر از اين الگوها كم ندارد؛ چرا كه زنانى از بستر تاريخ برخاسته اند كه بشريت به وجود آنان افتخار مى كند و امت اسلامى از داشتن آنان به خود مى بالد.
ولى همه اينها به يك الگوى مطلق منتهى مى شوند كه كسى جز دخت والاي پيامبر (س) و مادر حسنين و زينب قهرمان و ام كلثوم نام آور نيست. او كسى است كه يازده امام معصوم كه الگوهاى كامل همه انسانها هستند از نسل پاك او هستند و جز او، كسى شايسته چنين مقامى نيست. اگر زهرا نبود، راه، بى نشان بود و زنان خداجوى، سرگردان و گمراه مى ماندند.
مقام زن در فرهنگ وحى
زن در فرهنگ اسلامى ما، مظهر قداست، پاكى و موجب خير و بركت شناخته شده و از ارزش و احترام فوق العاده اى برخوردار است.
هويت زن، هويت جامعه است و در واقع ارزش گذاشتن به زن، كمالات و خدمات بى پايان او، ارزش نهادن به همه جامعه است. اين ارزش قائل شدن براى زن، فقط در دين مبين اسلام نيست و به طور كلى در فرهنگ وحى از زن به عظمت ياد شده است.
براى نمونه مى توان به حضرت مريم اشاره كرد. مريم مقدس، تجلى گاه يكى از بزرگ ترين اعجازهاى آسمانى معرفى مى شود و وجود عيسى (ع) يكى از تجليات كمال روحانى اين زن به شمار مى رود. مريم، با تقوا و درايت بود و لحظه اى از توجه به پروردگارش باز نمى ماند و به واسطه همين فضائل آغوش وي مهد پرورش عيساى مسيح گرديد.
حجاب ، تدبير آفرينش
اسلام كه زن را گوهر گران بهاى هستى مى داند، حجاب را همچون صدف ، بهترين وسيله براى حفظ و ثبات شخصيت او معرفى كرده است. اسلام مقام زن را در جامعه بالا برده و براى ترقى و سعادت او، خدمات قابل توجهى انجام داده است. حجاب و حيا كه از ويژگى هاى فطرى زن است، تدبير نيكوى آفرينش براى حفظ مقام و موقعيت زن است.
زنان مسلمان در پرتو پوشش و حجاب اسلامى، نقش سازنده خود را ايفا و ثابت كردند كه زن مسلمان، كالاى تبليغاتى نيست.
نقش زن در فرهنگ جامعه
فرهنگ جامعه كه برآيند ارزش ها، انديشه ها و خواست هاى يك ملت است، به ميزان وسعت و اعتبارش همواره در معرض آسيبهاي مختلفي بوده است. در اغلب جوامع از جمله ايران قبل از انقلاب، زنان به عنوان هدف، ابزار و موضوع اصلى اين آسيبها بوده اند.
در واقع زنان به جهت تأثير گذارى عميق و گسترده اى كه مى توانند در سطوح مختلف جامعه داشته باشند، به عنوان بهترين راه جهت انتقال آفات فرهنگى انتخاب مى شوند و از ويژگيهاى جسمى، عاطفى و نقش اجتماعى زنان براى تهاجم به فرهنگ، سوء استفاده مى شود.
دراين زمانه حساس، اين بر عهده زنان ايرانى است كه به وظيفه حياتى خود در مقابل اين آسيبها آگاهى يافته و با پيروى از رهنمودهاى بزرگان دين، به آنها عمل كنند.
زن و جهاد
زن صدر اسلام، با حفظ حدودى كه خداوند براى او قرار داده بود، در صحنه هاى مختلف اجتماعى، سياسى و نظامى حضورى فعال داشته و به عنوان عنصرى كارآمد، در دفاع از اسلام و حكومت اسلامى نقش هاى مهمى را ايفا مى كرد.
حضور زنانى مانند نسيبه، جراحه و ام عطيه كه در بسيارى از غزوات و جنگ هاى پيامبر (ص) حضور داشتند و عهده دار مسئوليت امداد بودند، راه را براى زنان امت اسلامى باز كرد تا در صورت نياز، بتوانند با حضور مستقيم به عنوان پرستار و همچنين شركت غيرمستقيم، مانند تشويق مردان براى رفتن به جبهه، فرستادن امكانات و كمك براى رزمندگان اسلام اقدام كنند.
بيان نقش زنان در جنگ هاى صدر اسلام در زمان پيامبر (ص) مى تواند راهگشاى امت مسلمان براي شركت هرچه بيشتر آنان در نبرد با استكبار جهانى باشد.
زن؛ مربى بشريت
الفباى حقوق خانواده در اسلام، بر پايه محبت پى ريزى شده و نقش آفرين هستى، زن را نقش آفرين تاريخ آفريده است.
زن مربى بشريت است و كانون تربيت خانواده، بدون اين مربى شايسته، جامعه رنگ سعادت نخواهد ديد، خانه، حضور مسئولانه و مدبرانه مادرى كاردان را مى طلبد. اين نقش نمى تواند تشريفاتى يا حتى قراردادى باشد و حق تعالى در نظام زيبا و حكيمانه آفرينش، زن را در چنين جايگاهى قرار داده است.
زن كانون هستى و پايگاه مهرورزى و عشق و خانواده، مركز آموزش صفا، صميميت، ايثار و عطوفت به همگان است.
نظر شما