داد و ستد فوتباليست ها شكل مدرن برده فروشي و انعكاس دقيق ماهيت بازار در عصر جهاني شدن ليبرالي است

به گزارش خبرگزاري "مهر" ايناسيو رامونه Ignacio Ramonet ، استاد تئوري ارتباطات در دانشگاههاي پاريس در تحليلي كه درپايگاه اينترنتي نشريه لوموند ديپلماتيك منتشر شده است  دراين باره مي نويسد : " نقطه اوج اين رويارويي ها، يكشنبه 9 ژوئيه است، روزي كه در شهر برلين، در المپياستاديون ( كه توسط هيتلر به مناسبت بازيهاي المپيك 1936بنا شده است)، دو تيم آخري كه به فينال راه يافته اند، با يكديگر دست و پنجه نرم مي كنند. در آن لحظه، بيش از 2 ميليارد نفر ، يعني بالغ بر يك سوم مردم جهان  در 213 كشور( در حاليكه سازمان ملل متحد تنها 191 عضو دارد) ميخ كوب صفحه تلويزيون خود شده و جهان از حركت باز خواهد ايستاد".

اين استاد دانشگاه هاي پاريس در ادامه مي افزايد : " اين مسابقات، به مثابه پرده اي عظيم، هر رويداد ديگري را در سايه قرار خواهند داد. مي توان گفت كه خوشا بحال برخي ها... در فرانسه ،  بطور مثال، ترديدي نيست كه ژاك شيراك و نخست وزيرش دومينيك دو ويلپن هم منتظرفوتبال اين سرگرمي سحر آميزند تاشايد قضيه پيچيده و مرموز « كلي ير استريم » به فراموشي سپرده شود و سرانجام نفس راحتي بكشند".

رامونه در ادامه تحليل خود به جذابيت هاي كاذب فوتبال مي پردازد و مي گويد :" فوتبال "طاعون احساسي " به قولي، و " سوداي شادي بخش"  به قولي ديگر، در صدر ورزش هاي جهاني قرار دارد. اما اين پديده بي ترديد تنها يك ورزش ساده نيست چراكه اگر غير از اين بود  چنين طوفاني ازاحساسات متناقض بر نمي انگيخت . اين ورزش چه بسا تمثيلي از وضعيت انسان و نمايشي از ناپايداري منزلت فردي و اجتماعي و تصادفات ناشي از بخت و سرنوشت است . فوتبال زمينه تعمق در نقش فرد و عمل گروهي را فراهم آورده، و مباحثاتي پر شور در رابطه با تظاهر ، تقلب، خاصه خرجي و بي عدالتي بر مي انگيزد".

تحليلگر لوموند ديپلماتيك با مقايسه فوتبال و زندگي اجتماعي چنين ابراز عقيده مي كند :" درفوتبال نيز، مانند زندگي، تعداد بازندگان بيشتر از برندگان است . اين ورزش از اين رو، همواره ورزش فرودستان بوده است كه در آن، آگاهانه و يا  ناآگاهانه، تجلي سرنوشت خويش را مي بينند. آنان مي دانند كه عشق به باشگاه، خالي از رنج ومشقت نيست. در شكست، تنها اتحاد و همبستگي است كه اهميت دارد. به ياري اين سوداي مشترك مي توان از تنهايي و انزوا گريخت. " You will never walk alone" ( تو ديگر هرگز در تنهايي قدم نخواهي زد) شعاري كه هواداران تيم ليورپول انگليس سر مي دهند".

استاد تئوري ارتباطات  دانشگاه هاي پاريس  همچنين فوتبال را "ورزش سياسي تمام عيار" توصيف مي كند و مي گويد :" در اين ورزش، مسائلي اساسي چون تعلق، هويت، شرايط اجتماعي، و حتي مذهب، به اعتبار جنبه ايثارگرانه و عارفانه آن، با هم تلاقي مي كنند. به همين علت است كه استاديوم ها محل مناسبي براي تظاهرات ملي گرايانه، گرايشات محلي و زياده روي هاي هويتي و يا قومي اند، كه گاه به خشونت ميان هواداران متعصب منجر مي شود".

ايناسيو رامونه مي افزايد : " به اين دلايل، و بي ترديد دلايلي ديگر، مثبت تر و طرب انگيزتر، اين ورزش، توده ها را مجذوب و مسحور مي كند. و اين توده ها نيز به نوبه خود، هدف عوام فريبان و بويژه تبليغات چي ها هستند . چرا كه فوتبال اكنون براي اقشار بسيار وسيع مردم و با ستارگاني كه نرخشان با طلا برابري مي كند، نه فقط يك رشته ورزشي بلكه يك نمايش تلويزيوني است. داد وستد فوتباليست ها انعكاس دقيقي از ماهيت بازار در عصر جهاني شدن ليبرالي است. منابع ثروت در جنوب قرار دارند اما در شمال به مصرف ميرسند، چرا كه تنها آنان قادر به پرداخت بهاي آنند  و اين بازار (اغلب محل كلاه برداري) عرصه اشكال مدرن برده فروشي است ".

تحليلگر لوموند ديپلماتيك هزينه هاي مالي و تبليغاتي فوتبال را سرسام آور مي خواند و مي گويد :" اگر تيم ملي فرانسه به فينال راه يابد ،  بهاي يك فيلم تبليغاتي 30 ثانيه اي در تلويزيون به 250 هزار يورو ( برابر با 15 سال در آمد يك حقوق بگيرجزء فرانسوي  ) خواهد رسيد. و فدراسيون بين المللي فوتبال FIFA  مبلغي بيش از 1172 ميليارد يورو  به عنوان حقوق پخش تلويزيوني و تبليغات شركت ها ي حامي هرتيم دريافت خواهد كرد. از سوي ديگر، مجموعه سرمايه گذاري هاي تبليغاتي وابسته به اين مسابقات بيش از 3 ميليارد دلار بر آورد شده است".

رامونه مي گويد : " چنين ارقامي هر عاقلي را ديوانه مي كند . دار و دسته اي از دلالان حرفه اي دور و بر توپ گرد پرسه مي زنند. اينان بازار نقل و انتقال بازيگران وشرط بندي هاي ورزشي را در كنترل خود دارند. برخي از تيم ها، براي كسب پيروزي، از تقلب ابايي ندارند. و در اين زمينه، نمونه ها فراوانند. رسوايي باشگاه يوونتوس ايتاليا از امثال بارز آن است كه به رشوه دهي به داوران متهم شده است".

اين استاد ارتباطات دانشگاه هاي پاريس تحليل خود درباره فوتبال و بازي هاي جام جهاني را چنين به پايان مي برد: "  اين است داستان فوتبال اين ورزش مسحور كننده. ورزشي كه به رغم شكوه و جلال بي همتايش در لجن زار دست و پا مي زند و گل و لاي آن مانند لجني كه در پنكه گذاشته شده باشد به همه جا مي پاشد و ننگ و بي آبرويي دامن گير همگان مي شود".