رضا مقصودي در گفتگو با خبرگزاري "مهر" در مورد تاثيرات سينما و ادبيات بر يكديگر گفت: "اين رابطه به قدمت تاريخ سينماست. از زماني كه سينما ناطق شد، تكيه اصلي اش به استفاده از ادبيات بود. سينماگراني هم كه در آن دوران فيلم مي ساختند با توجه به دستور زبان ادبيات، دستور زبان سينما را تدوين كردند و اين تاثير همچنان ادامه خواهد يافت."
اين فيلمنامه نويس سينما افزود: "چون هر دو اين مقوله ها مخاطبانشان مردم هستند و از طريق خواندن و ديدن مردم را به حيرت، شادي، خنده و گريه تشويق مي كنند، پس عناصر تاثيرگذاري در زندگي بشر هستند. البته در اين چند دهه اخير سينما هم به معرفي ادبيات كمك بسياري كرده و رمان هايي كه تبديل به فيلمنامه شده اند، گاه در چند صد هزار نسخه به فروش رسيده اند."
فيلمنامه نويس "مارمولك" تاكيد كرد: "در سينماي ايران تقريباً استفاده از ادبيات محدود است. بخش روشنفكري سينماي ايران به استفاده از آثار ادبي بيشتر توجه كرده و سينماي تجاري ايران كمتر. سينماي ما نسبت به سينماي روز جهان در اندازه هاي پائين تري قرار دارد و در نتيجه اقتباس ادبي هم در آن كمتر صورت مي گيرد. بخش ديگر رويكرد به آثار ادبي نارضايتي نويسندگان از فيلمي است كه بر اساس كتاب آنها ساخته شده است."
مقصودي در مورد ميزان دخل و تصرف فيلمساز در اثر يك نويسنده گفت: "از وقتي يك اثر نوشتاري به يك كارگردان واگذار مي شود، او با توجه به نوع ديدگاهش تغييراتي در فيلمنامه مي دهد. يك فيلمنامه را اگر در اختيار صد فيلمساز قرار دهيم صد فيلم مختلف بر اساس آن مي سازند. پس نمي توان از تاثير نوع نگاه فيلمساز در يك اثر ادبي صرف نظر كرد."
نظر شما