غلامعباس فاضلي در گفتگو با خبرگزاري "مهر" در مورد رابطه ادبيات و سينما گفت: "ميان اين دو مقوله تا به حال ارتباط چندان خوبي وجود نداشته است. البته اين خوب نبودن به معني ارزيابي مثبت يا منفي از سينماي ايران نيست. نمي شود اينگونه استنباط كرد كه اگر در طول سال تعدادي فيلم به طور مثال بر اساس رمان‌هاي "بينوايان"، "جنگ و صلح" يا "كليدر" بسازيم، سينماي ايران رو به اعتلا است و اگر نسازيم رو به انحطاط مي رود."
اين كارشناس و مستندساز سينما افزود: "بعد از انقلاب نمونه هاي موفق و خوبي در حيطه سينماي اقتباسي داشته ايم و محمدرضا اعلامي در سال هاي نخست انقلاب بر اساس رمان "نقطه ضعف" آنتونيس ساماراكيس يك فيلم خوب و ارزشمند به همين نام ساخت. ولي اين جريان تداوم پيدا نكرد و در سال هاي مياني دهه شصت بر اساس داستان هاي نويسنده اي به نام واهه چاكا آثاري مثل "ميهماني خصوصي" حسن هدايت و "تصوير آخر" مهدي صباغزاده ساخته شد كه آثار چندان شاخصي نبودند."
فاضلي در مورد تمايل نداشتن فيلمسازان به استفاده از آثار ادبي گفت: "فيلمسازان ايراني به سينمايي كه تفكرات انديشمندانه در آن حاكم است خيلي تمايل ندارند. البته اين امر چندان به كارگردان ها ربطي ندارد. اگر بخواهيم به طور منصفانه در اين مورد صحبت كنيم اين مساله برمي گردد به مناسبات درون جامعه. جامعه ما چقدر از ادبيات و كتاب حمايت مي كند كه حالا توقع داشته باشيم فيلمسازان ما رويكرد جدي به استفاده از ادبيات داشته باشند؟"
وي تاكيد كرد: "اگر كارگرداني احساس كند در جامعه اش گرايش هاي جدي به سوي ادبيات وجود دارد، ترغيب مي شود در اين حيطه حضور داشته باشد و بر اساس رمان فيلم بسازد. البته سينما هنر پرخرجي است و كارگردان هاي ما براي فروش فيلم هايشان به استفاده از سوژه هاي عاميانه تر تمايل پيدا مي كنند."
اين منتقد در مورد استفاده از فتورمان در سينماي ايران گفت: "اين جريان چندان در سينماي ايران شكل نگرفته و نهادينه نشده است. هيچ برنامه ريزي درازمدتي در سينما وجود ندارد و به همين دليل مدام شاهد ريزش مخاطبان هستيم. اصولاً در طول تاريخ بين نويسندگان ما و سينما رابطه چندان دوستانه اي وجود نداشته است. برخي نويسندگان ما گرايش به نوعي گوشه نشيني دارند و نوشتن داستان براي سينما را كاري سخيف و نازل مي دانند."
فاضلي در پايان تاكيد كرد: "ادبيات مذهبي ما قابليت زيادي براي تبديل شدن به سينما دارد، البته اگر از نگاه كليشه‌اي و باسمه‌اي به دور بماند. مثلا در فيلمي مثل "خانه اي روي آب" به آيات قرآني نگاهي نو مي شود و از قرآن مجيد استفاده درست و سينمايي شده است."
نظر شما