محسن دامادي در گفتگو با خبرگزاري "مهر" در مورد ميزان دخل و تصرف فيلمسازان در يك اثر ادبي براي ساخت فيلم گفت: "اين موضوع در سينماي دنيا توجيه شده كه حقوق مادي و معنوي صاحب اثر كجاست و حقوق كارگردان هم چيست. در مورد استفاده از داستان يك نويسنده هم به صورت واضح قوانيني وجود دارد. به همين دليل هم كارهاي خوبي در اين حيطه توليد شده و علاوه بر بازگشت سرمايه نويسنده و آثارش هم به شهرت زيادي رسيده اند."
اين كارگردان و فيلمنامه نويس سينما در مورد امكان استفاده از ادبيات در سينماي ايران گفت: "اگر اين تفكر را داشته باشيم كه ادبيات معاصر هم تداوم ادبيات كلاسيك ايران است و نويسنده امروزي بر اساس دانش ادبيات قديم و تغيير و تحولات اجتماعي تاثيري را كه از ادبيات روز جهان گرفته در اثرش مطرح مي كند، مي شود تصور كرد ادبيات معاصر هم بالقوه امكان استفاده اقتباسي در سينماي ايران را دارد."
وي در مورد علل استقبال نكردن سينماگران از ادبيات گفت: "بخش عمده اين موضوع به ضعف سرمايه‌گذاري در سينماي ايران به خصوص در حيطه فيلمنامه‌نويسي برمي‌گردد. ظاهرا براي تهيه‌كنندگان اينگونه جا افتاده كه اگر فلان بازيگر را با هر رقمي به فيلم خود بياورند، بازگشت سرمايه ساده‌تر است تا خريدن حقوق داستان و رمان از يك نويسنده. سرمايه‌گذاري روي ادبيات در سينما به زعم آنها توجيه اقتصادي ندارد. چون به اين ترتيب بايد براي خريدن داستان و نوشتن فيلمنامه حقوق و دستمزد صرف كنند."
دامادي تاكيد كرد: "سينما همواره مديون ادبيات است، چون ابتدا ادبيات به وجود آمد و بعد ابزارهاي فني اين امكان را به وجود آوردند كه عناصر مخلوق ذهن نويسنده در سينما با كمك ابزارهاي سينمايي تبديل به فيلم شود. در نتيجه سينما همواره مديون ادبيات است، به خصوص در سينماي ايران كه مردم به داستان علاقمندند و سينماي نو و پست مدرن و آثاري كه اساساً مايه داستاني ضعيف دارند مورد استقبال مردم قرار نگرفته اند."
نظر شما