به گزارش خبرگزاري مهر، پژوهش و تحقيق در زمينه مسائل فرهنگي، اجتماعي و آموزشي وهمچنين تامل درزيرساخت هاي تربيتي كودكان و نوجوان در ايران از اهميت و ارزش بسيار بالايي برخورداراست. در بخش فرهنگ و هنر و با توجه به ظرايف و تخصص هاي ريز و تاثير گذار در اين بخش ، قطعا بايد از سوي متوليان فرهنگي اهتمام بيشتري صورت پذيرد.
يكي از مهمترين عواملي كه دركودكان - به لحاظ بعد روان شناختي فرهنگي - حائز اهميت به شمار مي رود، عامل تخيل است. كودكان بنابر اين عامل تخيل ، سنگهاي زيربنايي نهادهايي از جمله خانواده، مدرسه، سازمانهاي دولتي ، و جامعه را خواهند ساخت. بنا برنظر بسياري از دانشمندان حوزه روان شناختي و مردم شناسي، موسيقي وادبيات از عوامل مهم در سازندگي تخيل كودكان است . اين در شرايطي است كه مخاطبان موسيقي كودك در كشورمان تعداد كثيري را در بر مي گيرند. طبق آمارهاي دقيق از سال 1361 تا 1383 در مجموع، 227 حلقه نوار كاست موسيقي كودك توليد شده كه معادل 86/5 درصد كل توليدات است .با اين حال اگر چه با توجه به جمعيت زياد كودكان و نوجوانان به توليدات بيشتري نياز است اما ... .
طبق آمارفوق در طول 22 سال (62 تا 83) 237 حلقه نوار كاست توليد شده يعني هر ماه كمتر از يك نوار و به راستي با اين مقدار توليد چگونه مي توان به تحليل ، بررسي ، ارائه راه حل و يا .... پرداخت . با توجه به وضعيت اسف انگيز توليد آثار موسيقايي و نيز تعداد بسيار اندك اجراهاي موسيقي، كمتر از 6% توليدات مربوط و مرتبط با فضاي ذهني و ذوقي كودكان و نوجوان است . به عبارت ديگر ، چنانچه رده سني 4 تا 14 سال را كودك و نوجوان به شمار آوريم ، حداقل 15 ميليون نفر در اين محدوده سني قرار خواهند گرفت ، يعني براي 15 ميليون نفر كمتر از 240 حلقه نوار كاست توليد شده است آنهم نه درمدت يك سال، بلكه در مدت 22 سال .
كودكان و نوجوانان كشور، اين توفيق را داشته اند كه درحوزه كتاب و نشريات ونيز تلويزيون و اساسا در بعد رسانه هاي مكتوب و تصويري، كتابها ونشريات و برنامه هاي تلويزيوني ويژه خود را داشته باشند ، حتي اگر تعداد و سطح اين برنامه ها و رسانه ها مطلوب نباشد؛ كودكان اين بخت را هم دارند كه براي نسل خود، شاعر، قصه نويس، تصوير گر، نقال، جشنواره، غرفه كتاب و مطبوعات و... مخصوص را حداقل در عنوان و سمت شاهد باشند ؛ و باز اين اقبال را كه سينماي آنان (سينماي كودك و نوجوان) همواره بهترين مكان تفريح بزرگترها و بيشترين فروش واعتبار گيشه اي را داشته باشد؛ در بخش ورزشي بويژه كشتي و اندكي هم فوتبال، تيم هايي با نام نونهالان ونوجوانان داريم ؛ و از همه مهمتر در تقويم رسمي دنيا و به تبع آن در كشورمان يك روز به نام آنان است (روزجهاني كودك) ؛ اما جالب توجه و شايان تعمق است كه همين كودك و نوجوان ايراني بايد در منزل و اتومبيل به نوارهايي كه پدر و مادر و يا بزرگترها گوش مي دهند گوش فرا دهد و در نتيجه فرا گيرد آنچه را كه حداقل به لحاظ ذوق وذهنيت مناسب و متناسب با روح و روان و جسم و جهانش نيست واين مسئله تازه در خوشبينانه ترين حالت اتفاق مي افتد وگرنه در مدرسه كه دوستان باب نوارها و موسيقي هاي آن طرف آب را و ... .
مسئولان و سياستگذاران فرهنگي براي اين جمعيت عظيم و اين نيروي لايزال و دايم التزايد كه پشتش به تولد وميلاد وصل است و به تعبير قدما مثل چاه كنار درياست كه همواره پر آب است (تا در كشور توليدي وزايشي هست نسل كودك و نوجوان هم هست) و اين چشمه و چاه هرگز خشك نخواهد شد، چه برنامه اي را تدارك ديده اند؟
دوستان وعزيزان مسئول در كانون پرورش فكري چه انديشيده ايد؟ سروران تصميم گيرنده و برنامه ريز در آموزش و پرورش شما چه اقدامي فرموده ايد؟ دفتر موسيقي وزارت ارشاد و واحد صدا و سيما، برادران هنرمندي كه درنوجواني موسيقي را شروع كرده ايد و اينك در دانشگاه ها و مراكز خصوصي موسيقي و يا آموزشگاه ها وهمچنين درحوزه هنري، شوراي سياستگذاري، خانه موسيقي و... عنوان و پست داريد يكبار ديگر به ارقام مذكور توجه كنيد : 227 نوار كاست براي 22 سال، رقم توليدي موسيقي هاي مربوط به كودكان و نوجوانان است كه اگر 10 برابر هم مي شد باز اسباب شرمساري اهل موسيقي است .
نظر شما