به گزارش خبرگزاري مهر، روزنامه پراودا با اشاره به پيوستن كشورهاي اروپاي شرقي به اين پيمان و هم مرز شدن اين اتحاديه نظامي با فدراسيون روسيه و حمايت غرب و كشورهاي عضو اين پيمان از انقلاب هاي رنگين در جمهوري هاي سابق شوروي ، آن را جنگ سرد ديگري براي مسكو تلقي مي كند.
در اين تحليل با اشاره به تلاش هاي روسيه براي نگاه به شرق آمده است: در صحنه بين المللي روسيه بر آن شد تا براي تقويت موضع خود به پنج كشور گروه شانگهاي بپيوندد و با امضاي توافق حسن همجواري با چين خود در منافعي شريك نشان دهد.
به نوشته اين تحليلگر،سازمان پيمان همكاري هاي شانگهاي شامل روسيه، چين، قزاقستان، قرقيزستان، وتاجيكستان به همراه اعضاي ناظر اين سازمان يعني ايران،هند، و پاكستان به مثابه قطبي است كه پس از پيوستن اعضاي ناظر به عضويت اين سازمان مي تواند نقشي عمده درتحولات منطقه اي و تقويت موضع مسكو ايفا كند.
به نوشته اين روزنامه،اين سازمان از يك سازمان اقتصادي منطقه اي به ساير امور توسعه پيدا كرد و مي تواند به قدرتمند ترين سازمان درجهان تبديل شود.
دراين تحليل، به تركيب منابع اعضاي شانگهاي به ويژه به همكاري روسيه و ايران و تركيب قدرت انرژي دو كشور اشاره شده كه به اعتقاد نويسنده آن مي تواند ظرفيت و توان اين دو كشور را به فراتر از ساير كشورها برساند.
همچنين تحليل در بخش ديگري به توان اين سازمان به لحاظ انرژي، اقتصادي ، جمعيتي و همچنين صنعت فضايي اعضاي سازمان اشاره مي كند كه فاكتوري بسيار مهم براي قدرت آتي سازمان همكاري هاي شانگهاي به شمار مي رود.
تلاش هاي آمريكا براي جدا كردن هند از اين قطب مبحث ديگري است كه از چشم نويسنده دور نمانده است كه در اين زمينه آمده است: هندي ها با وجود تمام وعده هاي كمكي آمريكا در زمينه انرژي هسته اي صلح آميز منتظرند تا رويكرد واشنگتن را در اين زمينه ببيند و سياست هاي داخلي هند نيز مانع از نزديكي بيش از حد دو طرف در اين زمينه است و مسئله ديگري كه وجود دارد اين است كه آيا اكثريت هندي ها رهبري آمريكا در امور بين الملل را خواهند پذيرفت يا خير.
به عقيده نويسنده،اين تنها پارلمان هند است كه مي تواند ميزان مقاومت اين كشور را در برابر اين فشار ها نشان دهد كه آيا هند بي طرف خواهد ماند، به سازمان شانگهاي خواهد پيوست يا به سمت آمريكا خواهد رفت.
به نوشته اين روزنامه، اين به مثابه جنگي همانند جنگ سرد و دومين از اين نوع جدال محسوب مي شود كه از سال 1999 با گسترش نانو به سمت شرق اروپا آغاز شده است كه در نتيجه آن فشار آمريكا و جرج بوش به چين و روسيه افزايش يافت و همچنين تهاجم آمريكا به عراق،استقرار نيروها درقفقاز، توسعه ناتو به منطقه بالتيك و اكنون نيز بحران هسته اي ايران به وجود آمده است.
اين روزنامه معتبر روسي مي نويسد:آمريكا با ورود خود به اوكراين و تنها پايگاه نيروي درياي روسيه در آبهاي گرم كريمه در اوكراين به مرزهاي اين كشور رسيده است،وهمچنين در منطقه قفقاز آمريكا توجه ويژه اي به گرجستان و ديگر كشورهاي كوچك اين منطقه انداخته است تا نفت اين منطقه را كنترل كند
به گزارش مهر،نويسنده در ادامه بار ديگر به نقش مهم ايران اشاره مي كند و مي نويسد: ايران يكي از كشورهاي مهم منطقه خليج فارس است و يك ايران غير دوست با روسيه ، مي تواند مسائلي جدي براي مسكو در مرزهاي جنوبي اش فراهم كند،اما تركيب توان انرژي ايران و روسيه كه 42 در صد از ذخاير گاز جهان را در اختيار دارند مي تواند كارتل(انحصار) انرژي ايجاد كند و در اين صورت ترديد وجود خواهد داشت كه آيا روسيه با آمريكا براي تغيير نظام در ايران هماهنگ خواهد شد يا خير.
پراودا با اشاره به سياست جنگ طلبانه دولت كنوني آمريكا اين پرسش را مطرح مي كند: از آنجايي كه دولت فعلي در آمريكا روسيه را از يك كشور دوست به يك تهديد استراتژيك تبديل كرده است،در آينده پس از روي كار آمدن دولت جديد در آمريكا چه اتفاقي روي خواهد داد.
در پايان به باور اين نويسنده،با ادامه نفوذ آمريكا در حيات خلوت روسيه و تلاش براي كاهش قدرت مسكو،ناسيوناليسم در اين كشور دامن زده خواهد شد و روسيه به تقويت نظامي خود اقدام خواهد كرد و به احتمال بسيار زياد اين كشور به همراه چين مركز جهاني دومي در قبال قدرت و هژموني آمريكا ايجاد خواهند كرد و اگر ايران و چند كشور ديگر نيز به آنها بپيوندند جهان شاهد قدرتي ائتلافي در شرق خواهد بود كه به آساني قابل مهار نخواهد بود.
نظر شما