او شش خواننده بود

 استاد حسين عمومي در روزهاي پاياني عمر پر بركتش داراي حافظه اي فوق العاده  قوي بود ، خوش آواز مي خواند و بر اكثر رديفها آوازي كه متاسفانه امروزه از ياد برده شده اند، احاطه اي كامل داشت .

اوهمواره آوازخوانان راياد آور مي شد كه "رديفهاي آوازي" پايه واساس موسيقي ايراني است و هنرمندان و نياكان ما براي اينكه  دشمنان اجنبي اين موسيقي اصيل را از بين نبرند، اين هنر را به "تعزيه" واگردان كردند و قرن ها خون دل خوردند ؛ حتي در زمان شاه طهماسب صفوي، گروه گروه اين هنرمندان بي گناه را به تيغ جلاد سپردند و اين استاد عزيزدر كنسرتهاي پژوهشي خود داستان خونبار هنرمندان را در صحنه بازگوي مي كرد و مي فرمو د: حال كه اين موسيقي به طور رايگان در دسترس ماست قدر آن را بدانيد و در حد توانايي خود كوشش كنيد.

اين وديعه ارزنده نياكان ما را كه با جسمي لرزان و چشمي اشكبار به ما سپرده اند با جان و دل نزد خود حفظ كنيد و در فراگيري آن فداكار باشيد و هنر آوازي خود را نيزنزد استادان اين فن تكميل كيند واگر براي شماها مقدور باشد براي استحكام ريشه آوازي و هنر موسيقي از چند استاد خواننده و نوازنده استفاده كنيد ؛ نظر استاد اين بود كه حفظ و نگاهداري رديفهاي موسيقي آوازي تنها به خوانندگان مربوط نمي شود بلكه كليه نوازندگان عزيز و هنرمندموسيقي ايراني بايد به رديفها و ريزه كاريها ي آواز و ساز احاطه كامل داشته باشند واز فرهنگ واردات موسيقي ينگه دنيا كه شامل بلرزان و بجنبان و به تكان وموسيقي منحط است بپرهيزند و اين ته مانده هنر موسيقي را نگاه داريد و نگذاريد از بين برود.

 اين استاد فرهيخته و ارجمند فراگيري هنر آوازي را به ويژه فراگيري رديف را فوق العاده با اهميت مي دانست و اصرار مي ورزيد كه خوانندگان تحت تعليم خود نيز به همين روش عمل كنند و مي فرمود كسي كه داراي صداي خوش و استعداد فراگيري آواز ايراني را دارد اگر بخواهد آوازخوان برجسته اي شود لازم است به اين نكات توجه كند:

 اول آنكه با استادان شعرو ادب و شعراي بزرگ حشر و نشر داشته باشد معناي شعرها را بداند يا از استادان اين فن بپرسد و جستجو گر باشد و و لااقل هزار بيت شعر از شعراي بزرگ گذشته( سعدي، حافظ، مولوي، نظامي، خاقاني و...)حفظ باشد. وقتي هنرجويي با اين استادان ممارست داشت پس از چندين سال خود  خواننده اي شعردان واديب خواهد شد. دوم لازم است به مدت چند سال از هنرمندان و استادان" آواز" استفاده كند و دو زانو نزد آنان بنشيند و توجه كند تا هنر آوازي را و رديف خواني را فراگيرد. سوم بايد از استادان موسيقي، نوازندگان قطعات ضربي( كارعمل) و آن دسته ازنوازندگاني كه آوازهاي اصيل ايراني را مي شناسند و مي دانند و ترانه هاي سخت و مشكل را اجرا مي كنند بهره ببرد در نتيجه پس از چند دهه فراگيري وبا توجه به اين توصيه ها خواننده اي خواهد شد صاحب نام .

 استاد دكتر سيد حسين عمومي از دانشكده حقوق تهران دكتراي خود را با درجه ممتاز دريافت نمود و سالهاي متمادي تا زمان باز نشستگي در كرسي هاي دادستاني، بازپرسي، دادياري و رياست دادگاه اشتغال داشت و در زمره قضات پاكدامن و صحيح العمل ديوان قضا بود.دكتر عمومي را در جواني به استادان خط و موسيقي سپردند و نيز دروس حوزوي را فرا گرفت در نتيجه استاد دكتر عمومي به ادبيات عرب و علم قرآن احاطه كامل پيدا كرد و از دانش حوزوي نيز به طور كافي برخوردار بود.  اورشته آواز از دانش استادان بزرگي چون سيد رحيم ، آوازخوان نامي اصفهان و ديگر خوانندگان آواز كه شهرت بسزايي داشتند از قبيل حبيب شاطرحاجي، صدر، اديب خوانساري، تاج اصفهاني وخضوعي ساعت ساز بهره كافي برد و از نظر هوش و استعداد خدادادي كه در نهاد وي بود سبك هر كدام از اين خواننده هاي آواز را جداگانه مي خواند و صداي روح پرورش جان مي بخشيد. خاطرم هست استاد تاج اصفهاني مي فرمود دكتر عمومي تنها يك خواننده نيست بلكه او شش خواننده است، او با لهجه شيرين اصفهاني مي فرمود اين اعجوبه آواز به اندازه دانش هر شش نفر خواننده اي كه سالها نزد آنها تعليم گرفته آواز مي خواند و او شش سبك آواز را مي داند و فكر نمي كنم مادر زمانه ديگر نظير آقا سيد حسين را به وجود آورد. اين استاد بزرگ پس از بازنشستگي از شغل قضا ، تماما اوبه آواز وموسيقي ايراني - كه سالها براي فرا گرفتن آن زحمت كشيده بود- پرداخت و پس از چندين سال زحمت جان فرسا خواننده هاي خوبي را تحويل دنياي موسيقي داد كه امروزه هر كدام از آنها خواننده توانايي در عرصه موسيقي هستند. از اين استاد عزيز متاسفانه اثري ضبط شده وجود ندارد چون كه اجازه نمي داد صدايش ضبط شود. بنده در سال گذشته چندين مرتبه استدعا نمودم اجازه دهند كه با يك اركستر و چند ساز سولو لا اقل دو نوار كاست ضبط نمايند قبول كردند ولي افسوس كه خيلي دير شده بود، بيماري قلبي و بعضي گرفتاريها اجازه نداد كه اين مهم به اجرا در آيد و متاسفانه مرگ زودرس اجازه چنين كاري را نداد. استاد دكتر عمومي شخصيتي بود متدين به دين مبين اسلام و ارادت خاصي به خاندان جد مطهرش داشت. او سالها محضر علماي بزرگ اصفهان را درك كرده بود به ويژه به حضرت امام حسين عليه السلام (ع) ارادات خالصانه اي داشت و به وجود اين امام همام عشق مي ورزدي و هرگاه نام حضرتشان به زبان مداحان جاري مي شد به پهناي صورت اشك مي ريخت. يادم هست در سالهاي دور كه در اصفهان ميهمان بودم مصادف شد با ماه محرم ،حضرت استادي مرا به حسينه خانوادگي خود كه حسينه اي بزرگ  بود راهنمايي فرمودند. علماي اهل هنر هر كدامشان كه به هنر جلوس مي فرمودند از حضرت استادي دكتر عمومي سخن مي گفتند و اجازه سخن مي خواستند آن شب پس از سخنراني ونوحه خواني چند نفر اهل هنر از استاد خواستند كه منبر را اداره كند حضرتشان در پله هاي سوم يا چهارم نشستند و چند حديث از پيامبر گرامي اسلام را به زبان عربي قرائت نمودند و ازآن احاديث را بزبان فارسي ترجمه نمودند. ايشان با خواندن اشعاري در منقبت حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) مانند صدر اصفهاني مجلس را اداره كردند و آواز حجاز را سردادند و تمام مجلس يكپارچه شيون و گريه شد به طوريكه به قول حضرت سعدي سنگ رابه ناله در آورد، يكي از علما فرمودند (چنين كنند بزرگان چو كرد بايد كار) .

استاد دكتر عمومي در اجتماع كمتر ظاهر مي شد و اگر هم حضور مي يافت اصولا آواز نمي خواند و اگر گاهي آوازي مي خواند اجازه ضبط نمي داد و اگر كسي اين كار را مي كرد به سختي مي ر نجيد، مگر گاهي كه كنسرت پژوهشي داشتند اگر ايجاب مي كرد با ساز يكي دو بيت آواز مي خواند آنهم مختصر و مفيد. دربرنامه بزرگداشت بنده استاد لطف فرموده و آواز خوش خود را خواندند.

/ از ملك ادب حكم گزاران هم رفتند/ شو بارسفر بند كه ياران همه رفتند/ بنده نوشته خود رابا شعري از استاد ملك الشعراي بهار به آخر رسانيدم و براي روح پر فتوح اين استاد بزرگ از درگاه احديت طلب آمرزش دارم.