به گزارش خبرگزاری مهر، كتاب «خوانشی نقادانه از آثار رضا امیرخانی» در قالب مجموعه میزگرد، ماحصل ۵ نشست تخصصی صاحب نظران ادبیات اندیشه (آقایان احمد شاكری، مرحوم حسین عمید، مجید پورولی كلشتری، محمد قاسمی‌پور، حامد صلاحی، مهدی بوستانی، علیرضا سمیعی، علیرضا فتاح، محمدرضا صادقی، مرتضی كاردر، سیاوش ایمانی، میثم امیری، محمد قائم خانی، محمد گل رونیا، فردین آرش، سید رسول پیره و خانم مرضیه آتشی پور) است. دراین نشست ها، تلاش بر آن بوده است تا نقدی به اندوخته ها، آموخته ها و تجربه های زیستی رضا امیرخانی زده شود و از منظرها و دریچه های گوناگون ابعاد آثار وی تماشا و داوری شود. در این مجموعه پس از بررسی ویژگی های شخصیتی و خصایص عمومی نثر امیرخانی، بررسی دو موضوع در دستور كار قرار می گیرد؛ اول این كه مواضع تجربه نگاری در آثار امیرخانی كجاست و چه ویژگی هایی دارد و دوم اینكه امیرخانی به دوگانه سنت و مدرنیته چگونه می نگرد و رابطه میان این دو را اساساً از چه جنسی تعریف می كند.
كتاب «خوانشی نقادانه از آثار رضا امیرخانی» با مقدمه های جداگانه ای ازدكتر محمد رضا سنگری و احمد شاكری منتشر شده است در بخشی از مقدمه دكتر سنگری بر این كتاب آمده است: «امیرخانی نویسنده ای آفاقی ـ انفسی است؛ هم سفر در بیرون را بسیار تجربه كرده است و هم سلوك و سیر در درون را و امتزاج این دو تجربه از او شخصیتی دقیق، عمیق و همه سو نگر ساخته است؛ همین است كه وقتی می گویی امیرخانی، می توان پرسید كدام امیرخانی؟ امیرخانی داستان نویس، سفرنامه نویس؟، امیرخانی روشنفكر؟، امیرخانی سالك؟ وجه مشترك آثار امیرخانی جست و جوگری در حوزه هویت است.»
احمد شاكری نیز در مقدمه خود بر این كتاب می نویسد: «ادبیات داستانی انقلاب در طول عمر نه چندان بلند خود شاهد ریزش ها و رویش های متعددی بوده است. چه بسا نویسندگانی که در نمایش حماسه های دفاع مقدس قلم زده و پس از یک یا دو دهه زبان به تردید و سیاه نمایی باز کردند و چه بسا نویسندگانی که داستان های شان در دهه آغازین انقلاب زبان مستضعفان و آرمانهای انقلابی شمرده می شد و در دهه های بعد به عناصر ادبیات سکولار غرب تمسک جستند. آیا این تجربه ها کافی نیست تا از معدن وجودی نویسندگان نامی ادبیات داستانی انقلاب و منتقدان این حوزه زر را از مس جدا سازیم؟»
برشی از متن كتاب
«حرف های نوی امیرخانی از دلِ تجربه هایش بیرون می آید، وگرنه گزاره های کلّیِ چندان متفاوتی در آثار او دیده نمی شود. در سه دسته نوشته های امیرخانی، مشاهدات، رمان ها، تحلیلی جات، جای پای تجربه دیده می‌شود. او به خوبی راهِ تبدیل کردن خاطره و تجربه به داستان را می داند و از آن بهتر راهِ تبدیل تجربه به تحلیل را هم خوب می شناسد و به‌کار می‌گیرد؛ حال این که آیا تجربه اندوزی و تجربه گویی «هسته‌ی مرکزی» یا «دالِّ مرکزی» اندیشه های امیرخانی هست یا نه، بحث دیگری است. تجربه نگاری در «داستان سیستان» و «جانستان کابلستان» بیش از سایر آثار امیرخانی قابل بحث است. بسیاری از نوشته های امیرخانی گزارش تجربی هستند. این نویسنده تجربه نگاری را با قالب سفرنامه نویسی در هم می آمیزد و جهان بینی های فكری و دینی و اعتقادی اش را در همین اثنا به مخاطب عرضه می كند. تجربه جزئی از اتاق کار نویسنده است و امیرخانی نیز از این قافله جدا نیست؛ وی گاهی اوقات تجربه نگاری نمی كند بلكه پای دغدغه های شخصی اش را به آثارش باز می كند. در واقع این نویسنده در تحلیل هایش از تجربه هایش حرف می زند و در تجربه هایش می خواهد تحلیل هایش را تفسیر کند.»
لازم به ذكر است درانتهای کتاب «خوانشی نقادانه از آثار رضا امیرخانی» ضمائمی چون چكیده كلیه آثار داستانی رضا امیر خانی، تقویم كاری رضا امیرخانی در یك نگاه، معرفی جوایز كسب شده توسط رضا امیر خانی، و تصاویر برگزیده قرار دارد.
گفتنی است كتاب «خوانشی نقادانه از آثار رضا امیرخانی» به قلم محمد حسن شاهنگی، در ۱۷۱ صفحه، با تیراژ ۵۰۰ نسخه و قیمت ۱۱۰۰۰ تومان توسط کانون اندیشه جوانمنتشر و در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.
علاقمندان جهت کسب اطلاعات تکمیلی و تهیه کتاب میتوانند به نشانی www.poiict.irمراجعه کنند.
نظر شما