به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «شناخت هگل‌گرایی» اثر رابرت سینربرینک، استاد دانشگاه مک‌کواری استرالیا که با همت مهدی بهرامی ترجمه و توسط محمد مهدی اردبیلی ویراستاری شده است. این کتاب را انتشارات لاهیتا در بهار سال آینده منتشر و در دسترش علاقه مندان قرار خواهد داد. ویراستار کتاب در گفتگوی کوتاهی در پاسخ خبرنگار مهر کتاب را به صورت کلی به شرح زیر معرفی می کند:
اردبیلی در این باره به خبرنگار مهر گفت: این کتاب اثر رابرت سینربرینک، استاد دانشگاه مک‌کواری استرالیا است که در ۸ فصل و حدود ۳۵۰ صفحه به فارسی ترجمه شده و یکی از کتاب‌های مجموعۀ شناخت یا فهم (Understanding) است که انتشارات آکیومن منتشر کرده است. کتاب هگل‌گرایی به کل فلسفۀ پساهگلی می‌پردازد و می‌کوشد کل این مسیر از نیچه تا دلوز را در پرتو نسبت‌شان با هگل بازخوانی کند. ایدۀ کلی کتاب این است که تمام مسیر فلسفی بعد از هگل، به نوعی ادامه هگل‌گرایی است و به همین دلیل کل متفکران این دوران را می‌توان در چهارچوب هگل‌گرایی، البته با همان برداشت خاص مولف، جای داد. کتاب از این جهت اثری منحصر به فرد است. ترجمه این کتاب هم توسط مهدی بهرامی شده است که ترجمه بسیار خوبی است و ایشان بسیار دقیق و متعهدانه به ترجمۀ اثر پرداخته‌اند و من هم آن را ویراستاری کرده‌ام و البته خود نویسنده نیز برای ترجمۀ فارسی کتاب مقدمه‌ای اختصاصی نوشته است که اتفاقاً پروبلماتیک خودش را به‌ایجاز در آن بیان کرده است و مقدمۀ بسیار روشنگری است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا هر بخش از کتاب به یک متفکر اختصاص یافته است، گفت: کتاب دوبخش اصلی دارد؛ یکی هگل گرایی در آلمان و دیگری هگل گرایی در فرانسه که هر کدام از این بخش ها چند فصل دارند. برای مثال، بخش مربوط به آلمان از لوکاچ و هایدگر تا آدورنو، هورکهایمر و هابرماس را در بر گرفته وبخش مربوط به فرانسه هم همانطور که گفتم از ژان وال و هیپولیت و کوژو آغاز کرده و پس از گذر از سارتر، مرلوپونتی و دوبوار، نهایتاً بحث را به پست‌مدرن‌هایی مانند دلوز و دریدا کشانده است. به نظرم یکی از بهترین بخش‌های کتاب همین برقراری نسبت میان دریدا و هگل و حتی مهم‌تر از آن میان دلوز و هگل است که ظاهراً موضعی خصمانه دارند.
این کتاب توسط انتشارات لاهیتا چاپ و در بهار سال آینده در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.
نظر شما